Guð greiðir ekki fasteignaskatt

Þessi dægrin eru fluttar fregnir í fjölmiðlum af hækkun fasteigna- og lóðargjalda í ýmsum sveitarfélögum. Þessi hækkun kemur misjafnlega við pyngju fólks, en ólög valda því að trúfélög greiða hvorki fasteignaskatta né lóðargjöld.

Flóttamenn

Margir hafa farið mikinn vegna stuðnings Vantrúar við aðgerðir presta í þágu flóttamanna. Rétt er að byrja á því að benda á að auðvitað telur Vantrú ekki að kirkjur séu heilagri heldur en t.d. heimili fólks¹. Aðgerðir prestanna voru einfaldlega í samræmi við þau gildi sem Vantrú hefur haft í heiðri. Við hefðum haldið að allt kristið fólk myndi gleðjast yfir því að sjá náungakærleikann í verki.

Flóttamenn og kirkjugrið

Það gerist ekki oft að Vantrú hrósar íslensku ríkiskirkjunni, en þó kemur það fyrir. Í dag er eitt þessara skipta og sérstök ástæða til að þakka kirkjunni og þó sérstaklega tveimur prestum hennar, þeim Toshiki Toma og Kristínu Þ. Tómasdóttur. Þau opnuðu dyr Laugarneskirkju til að veita tveimur hælisleitendum skjól fyrir offorsi yfirvalda, sem vildu vísa þeim úr landi og gerðu svo í gærkvöldi. Prestarnir vísuðu til fornra hefða og laga um kirkjugrið, ef það gæti orðið til þess að hinir íslensku ráðamenn sem kvaka á hátíðisstundum um kristilegan kærleik mundu hætta við þessa ósvinnu. En allt kom fyrir ekki.

Örlög þessara tveggja hælisleitenda eru líklega þau að verða sendir til baka til stríðshrjáðs heimalands síns. Stjórnvöld brugðust en kirkjan stóð í lappirnar og vel það. Þarna birtist kærleikur í verki og því segjum við – vel gert.

Íslendingar, framfarirnar og kirkjan

Íslenska ríkiskirkjan hefur marga galla, suma þeirra alvarlega. En svo allrar sanngirni sé gætt, tilheyra flestir kristnir menn í heiminum kirkjum eða kirkjudeildum sem hafa fleiri og stærri galla. Af hverju er þetta svona?

Það er mannréttindabrot að banna trúboð

Margir vilja halda því fram að Vantrú vilji banna trúboð. Það er ekki rétt. Vantrú setur sig ekki upp á móti viðurkenndum mannréttindum fólks. Meðal þeirra eru skoðana- og tjáningafrelsið, sem út af fyrir sig verja rétt fólks til að dreifa trúarskoðunum sínum, sem og öðrum skoðunum. Við þetta bætist svo auðvitað trúfrelsið. Mannréttindareglur tryggja sem sagt rétt fólks til að reyna að fá fólk við fylgis við trúarskoðanir sínar með trúboði. Ég hef ekkert sökótt við þessar mannréttindareglur. Þvert á móti tel ég þær nauðsynlegar. Í krafti þessara sömu reglna höfum við í Vantrú rétt á að koma okkar skoðunum á framfæri, og þar með veita mótvægi við trúboð.