Nýlega kom út bókin "Kristur - Saga hugmyndar" eftir Sverri Jakobsson, prófessor í sagnfræði við Háskóla Íslands. Það er ekki oft sem að íslenskir fræðimenn birta heilu bækurnar um Jesú sjálfan og því var mjög spennandi að sjá hvað einn helsti sagnfræðingur landsins hafði til málanna að leggja.
Fyrir 27 árum ca. fermdist ég borgaralega, eins og það hefur haldið áfram að kallast - þrátt fyrir tuðið í sumum.
Ég hef frá því að ég man eftir mér sem röflandi einstaklingi verið afar trúlaus. Aldrei getað fellt mig hið minnsta við hugmyndir um yfirnáttúru og guði. Það hentaði mér því mjög vel að það væri hægt að halda svona verða-fullorðinn-athöfn á guðlausum forsendum og ég valdi þá leið. Hef aldrei séð eftir því. Það var ljómandi vel lukkað og hróður þeirra athafna hefur stigmagnast með hverju árinu. Nú taka mörghundruð börn þátt, en voru bara 20-30 þegar ég var með.
Þrátt fyrir að því sé stundum haldið fram að íslenskar biblíuþýðingar séu fræðilegar, er raunin að stundum er merking frumtextans bjöguð til að textinn gagnist kristni og kirkju. Fyrir rúmri öld var til dæmis “Heiðna biblían" afturkölluð af því að þýðandinn hafði á nokkrum stöðum þýtt rétt, en þvert á kristna hefð.
Þýðingin frá 2007 gerði suma texta meðfærilegri fyrir kristna menn. Söngur englanna við fæðingu Jesú. Eitt vers sem hefur alla tíð verið þýtt mjög kristilega er 17. vers 22. Davíðssálms.
Nýlega kom út bókin “Guð og gróðurhúsaáhrif" eftir Sólveigu Önnu Bóasdóttur, guðfræðiprófessor við HÍ. Bókin er samansafn greina eftir hana (auk einnar þýddrar greinar) og meginþema bókarinnar er eiginlega spurning um það hvert framlag guðfræðinnar getur verið til að berjast gegn þeim vanda sem orsakast af umhverfisspjöllum mannkyns.
Movable Type
knýr þennan vef