Þrátt fyrir að því sé stundum haldið fram að íslenskar biblíuþýðingar séu fræðilegar, er raunin að stundum er merking frumtextans bjöguð til að textinn gagnist kristni og kirkju. Fyrir rúmri öld var til dæmis “Heiðna biblían" afturkölluð af því að þýðandinn hafði á nokkrum stöðum þýtt rétt, en þvert á kristna hefð.
Þýðingin frá 2007 gerði suma texta meðfærilegri fyrir kristna menn. Söngur englanna við fæðingu Jesú. Eitt vers sem hefur alla tíð verið þýtt mjög kristilega er 17. vers 22. Davíðssálms.
Tölur um trúfélagaskráningu Íslendinga fyrir 1. janúar 2018 voru að birtast á heimasíðu Hagstofunnar.
Samkvæmt þeim skráðu 3600 manns sig úr ríkiskirkjunni í fyrra og meðlimum hennar fækkaði um rúmlega 2000. Hlutfall meðlima hennar er nú komið niður í 67,22% landsmanna, en það var um 70% í fyrra.
Á heimasíðu Þjóðskrár er hægt að skrá sig úr Þjóðkirkjunni.
Var Jesús ekki afskaplega frjálslyndur? Allt öðruvísi en bókstafstrúaðir helvítispredikarar eins og Snorri í Betel og Gunnar í Krossinum?!
Í þessu vefprófi eru tíu ummæli og þú þarft einfaldlega að segja hvort þau séu frá Jesú, Snorra í Betel eða Gunnari í Krossinum.
Ríkiskirkjupresturinn Gunnar Jóhannesson birti fyrir nokkru tvær greinar þar sem hann fjallar í löngu máli um hin svokölluðu siðferðisrök fyrir tilvist guðs. Því miður vantar heilmikið upp á að Gunnar styðji forsendur röksemdafærslunnar almennilega.
Nýlega kom út bókin “Guð og gróðurhúsaáhrif" eftir Sólveigu Önnu Bóasdóttur, guðfræðiprófessor við HÍ. Bókin er samansafn greina eftir hana (auk einnar þýddrar greinar) og meginþema bókarinnar er eiginlega spurning um það hvert framlag guðfræðinnar getur verið til að berjast gegn þeim vanda sem orsakast af umhverfisspjöllum mannkyns.
Því er oft haldið fram að sóknargjöld séu félagsgjöld trúfélaga. Stundum er einnig sagt að þau séu elstu félagsgjöld landsins (jafnvel er gengið svo langt að halda því fram að þau séu 900 ára gömul).
Raunin er að sóknargjöld voru fyrst sett árið 1909 með lögum frá Alþingi. Fyrir þann tíma greiddu landsmenn ýmsa skatta og gjöld til ríkiskirkjunnar en árið 1909 var ákveðið að einfalda kerfið og taka upp sóknargjöld. Ef umræðurnar á Alþingi og lögin eru skoðuð sést að þetta voru alls ekki félagsgjöld.
Í síðustu grein var fjallað um að guðspjöllin sjálf og frásagnir þeirra hafa leitt marga fræðimenn til að efast um að nokkuð sé yfirhöfuð hægt að segja um hinn „sögulega“ Jesú, og jafnvel, að slíkur Jesú hafi aldrei verið til. Guðspjöllin ein og sér nægja í raun til að sá þeim fræjum efasemda sem aðrar heimildir ná ekki að uppræta.
Movable Type
knýr þennan vef