Þessi dægrin eru fluttar fregnir í fjölmiðlum af hækkun fasteigna- og lóðargjalda í ýmsum sveitarfélögum. Þessi hækkun kemur misjafnlega við pyngju fólks, en ólög valda því að trúfélög greiða hvorki fasteignaskatta né lóðargjöld.
Fréttir berast af því að hagur Hallgrímskirkju vænkist vegna aukinnar ferðamennsku, túristar vilja skoða kirkjuna enda er hún eitt helsta kennileiti borgarinnar. Þó hún sé sennilega ekki jafn frumleg og halda mætti er útsýnið úr kirkjuturninum magnað.
Morgunblaðið birti þann 29. júní sl. (bls. 20-21) grein gegn bólusetningum eftir helstu samsæriskenningasmiði landsins á þeim vetvangi. Það er mikill ábyrgðarhluti að birta þá glórulausu þvælu sem þar er borin á borð og á ekki við nokkur rök að styðjast. Það væri e.t.v. réttast að vekja ekki frekari athygli á þessum þvættingi, en það gengur ekki að láta svona rugl óátalið. Það er ekki nokkur leið að hrekja allt það sem staðhæft er í greininni vegna plássleysis, en allt sem í henni er byggist ýmist á hrapalegum misskilningi eða hreinum og klárum lygum. Hér verða aðeins teknar fyrir nokkrar staðhæfingar af handahófi, en jafnframt minnt á að annað en það sem hér er talið úr greininni er undir sömu sökina selt.
Það gerist ekki oft að Vantrú hrósar íslensku ríkiskirkjunni, en þó kemur það fyrir. Í dag er eitt þessara skipta og sérstök ástæða til að þakka kirkjunni og þó sérstaklega tveimur prestum hennar, þeim Toshiki Toma og Kristínu Þ. Tómasdóttur. Þau opnuðu dyr Laugarneskirkju til að veita tveimur hælisleitendum skjól fyrir offorsi yfirvalda, sem vildu vísa þeim úr landi og gerðu svo í gærkvöldi. Prestarnir vísuðu til fornra hefða og laga um kirkjugrið, ef það gæti orðið til þess að hinir íslensku ráðamenn sem kvaka á hátíðisstundum um kristilegan kærleik mundu hætta við þessa ósvinnu. En allt kom fyrir ekki.
Örlög þessara tveggja hælisleitenda eru líklega þau að verða sendir til baka til stríðshrjáðs heimalands síns. Stjórnvöld brugðust en kirkjan stóð í lappirnar og vel það. Þarna birtist kærleikur í verki og því segjum við – vel gert.
Margir hafa farið mikinn vegna stuðnings Vantrúar við aðgerðir presta í þágu flóttamanna. Rétt er að byrja á því að benda á að auðvitað telur Vantrú ekki að kirkjur séu heilagri heldur en t.d. heimili fólks1. Aðgerðir prestanna voru einfaldlega í samræmi við þau gildi sem Vantrú hefur haft í heiðri. Við hefðum haldið að allt kristið fólk myndi gleðjast yfir því að sjá náungakærleikann í verki.
Nýlega birtist í Fréttablaðinu grein eftir Rúnar M. Þorsteinsson, guðfræðiprófessor við Háskóla Íslands. Í greininni spyr hann: “Eiga femínismi og Biblían samleið?”. Hann kemst að þeirri niðurstöðu að “Femínismi og Biblían virðast því fara ágætlega saman". Það er kolrangt.
Nýlega opnaði meðlimur í Vantrú, sem var að skoða vefsíðu Þjóðkirkjunnar, hlekk sem átti að vísa á upptöku af málþingi. Eitthvað virðist hafa farið úrskeiðis hjá tölvusérfræðingum kirkjunnar því hlekkurinn var boðsmiði á innri vef Prestafélags Íslands. Eftir að hafa staðfest að galopið var inn á spjallborðið létum við prestana vita af glufunni.
Movable Type
knýr þennan vef