Nýr páfi, sama bullið

Fréttamiðlar hafa undanfarna daga verið fullir af afskaplega jákvæðum fréttum um nýja páfann. Til dæmis er óskeikull talsmaður skapara alheimsins víst ákaflega auðmjúkur. Vissulega eru leiðtogaskipti stærsta trúfélags heimsins fréttnæmur atburður en í öllum fagnaðarlátunum virðist fólk gleyma því fyrir hvað kaþólska kirkjan stendur.

Sami boðskapur

Frans fær númerið I fyrir aftan nafnið sitt en það eru litlar líkur á því að hann verði fyrstur páfa til þess að taka mannúðlega afstöðu í þeim málefnum sem kaþólska kirkjan er helst gagnrýnd fyrir. Til að mynda er Frans ekki mjög hrifinn af samkynhneigðum. Þegar ríkisstjórn heimalands hans, Argentínu, lagði fram frumvarp (sem var á endanum samþykkt) sem leyfði samkynhneigðum að ganga í hjónaband vildi Frans meina að frumvarpið væri sett fram að undirlagi djöfulsins til þess að rugla og blekkja „börn Guðs“.

Það er líka borin von að andstaða Vatikansins í garð getnaðarvarna, glasafrjóvgana og annara uppgötvana sem geta og hafa bætt lífsgæði manna veikist við skipun Frans. Það bendir allt til þess að fordómar og trúarkreddur kaþólskra muni vega þyngra en heilbrigð skynsemi.

Sama ruglið

Heilbrigð skynsemi er jú auðvitað fjarri flestum helstu kenningum kaþólskunnar, og Frans er heldur ekki líklegur til að breyta því. Enn mun kirkjan kenna að þeir sem ekki hlýða mun kveljast að eilífu í helvíti, enn mun brauð breytast í Jesú í messum kirkjunnar, og enn mun María mey hafa flogið upp til himna.

Og kraftaverkin gerast enn. Frans mun án nokkurs vafa útnefna nokkra dýrlinga á starfstíma sínum og það er jafnvel ekki ólíklegt að fráfarandi páfi, Benedikt XIV verði í þeim hópi. Það gefur tilefni til þess að velta því fyrir sér hvaða kraftaverk hann hafi innt af hendi. Kannski verður það að teljast kraftaverk að hann hafi getað sætt eigin samvisku við yfirhylmingu kirkjunnar á nánast kerfisbundinni misnotkun lærðra manna kaþólsku kirkjunnar á börnum. Ef til vill er stærsta kraftaverk hans það að ná að verða fyrsti páfinn til þess að komast lifandi úr embættinu í vel rúmlega hálft árþúsund.

Ómerkilegur pappír

Af hverju er skipan nýs páfa jafn stór frétt og raun ber vitni? Jafnvel hér á Íslandi, þar sem kaþólska hefur ekki verið mikið áberandi síðan forverar núverandi kirkjuyfirvalda gerðu Jón Arason og syni hans höfðinu styttri, er það fyrsta frétt í flestum fjölmiðlum að kardinálar í reykfylltu bakherbergi hafi komist að niðurstöðu. Fréttaflutningurinn jafnast á við það þegar stórveldi eins og Bandaríkin kjósa sér forseta. Eru völd og áhrif páfa eitthvað í líkingu við völd bandaríkjaforseta? Sumir íslenskir trúmenn virðast líka vera afskaplega hrifnir af honum. Guðfræðiprófessorinn Pétur Pétursson sagði til dæmis að hann trúði því að “heilagur andi hafi haft áhrif á þetta val.” Okkur finnst merkilegt að íslenskur guðfræðiprófessor telji guðinn sinn vilja sjá hatursmann réttinda samkynhneigðra stjórna stærstu kirkju heimsins.

Ekki fallegt félag

Flest fólk virðist gleyma því að kaþólska kirkjan er ekki fallegur félagsskapur. Óháð öllum syndum fortíðarinnar, og þær eru margar, til dæmis er þetta félagsskapurinn sem stóð að trúarnauðung Evrópubúa í hátt í þúsund ár, stóð fyrir pyntingum og drápum á “villutrúarmönnum”, og var á móti trúfrelsi alveg fram á 19. öldina. Í dag eru þetta þau samtök sem berjast af mestum krafti gegn réttindum samkynnheigðra og útrbreiðslu getnaðarvarna. Þó svo að krúttlegt gamalmenni sé kosið í æðstu stöðu þessarar stofnunar, þá ber ekki að fjalla um þessa stofnun með bros á vör.

Mynd fengin hjá kaþólsku kirkjunni á Englandi