Þjóðernis-hægrið hindrar gagnrýni á íslam

Ég hef sterkar skoðanir á íslam, sem ég tel vera skaðleg trúarbrögð, og sennilega þau skaðlegustu á hnettinum. Ég get hins vegar ekki tjáð ástæður mínar og skoðanir á íslam með góðu móti. Það er ekki út af hinni svo-kölluðu rétttrúnaðarlögreglu eða frjálslyndum vinstrimönnum. Ég er heldur ekki hræddur við að móðga múslima. Ástæðan fyrir því að ég get varla sagt það sem ég vil segja um íslam er sú að þorri þeirrar gagnrýni sem höfð er uppi gegn íslam er í senn brjálæðisleg, veruleikafirrt og öfgafull.

Ég hef það á tilfinningunni að það sem ég hefði fram að færa yrði misskilið með þeim hætti að menn teldu að ég væri að taka undir þann málflutning, eða notað í þágu málflutnings sem ég tæki alls ekki undir. Ég hef ítrekað séð fólk halda því fram að múslimar styðji upp til hópa Íslamska ríkið, ekki eigi að taka við flóttamönnum ef þeir eru múslimar, því þeir ætli sér í raun að vinna okkur mein, það ætti að banna fólki að reisa moskur, vegna þess að kristnir megi ekki byggja kirkjur í múslimalöndum, og svona mætti lengi telja. Allar áðurnefndar fullyrðingar eru rangar. Með öðrum orðum, þá óttast ég að með því að tala um skaðsemi íslam, verði það sem ég segi vatn á myllu þessa öfgamálflutnings sem byggir að mestu á ranghugmyndum og hatri. Sem dæmi um þetta má nefna ummæli Sturlu Þórðarsonar, sem réttilega var dæmur fyrir hatursorðræðu, þar sem hann sagði við Salmann Tamimi:

Salmann Tamimi Það ætti að lífláta þig eins og það svín sem þú hegðar þér í öllum þeim gjörðum sem þú hefur gert í gegnum ævina helvítis litlækunar (sic) aumingi sem truir (sic) a spastiskan guð með alvarlegustu minnimátarkomplexa sem hægt er að hugsa sér.

Svona ljót umræða er því miður algeng, þó hún sé yfirleitt ekki alveg jafn svæsin. Algengt er að sjá fólk t.d. segja að með því að taka við flóttamönnum sé verið að „flytja inn hryðjuverkamenn“, sem eru virkilega ljót ummæli um saklaust fólk á flótta (bendi t.d. á facebook-hópinn Stjórnmálaspjallið).

Margir á vinstri vængnum sem hafa áhyggjur af kynþáttahatri hafa tekið því óstinnt upp þegar einhver gagnrýni er færð fram gegn íslam, jafnvel þegar gagnrýnin er fullkomlega málefnaleg og án kynþáttafordóma. Ég minni á að rétt eins og hægt er að gagnrýna kapítalisma sem hugmyndafræði, án þess að segja að allir sem kjósi til hægri séu slæmir einstaklingar, eða félagshyggju, án þess að segja að allir til vinstri séu slæmt fólk, er hægt að gagnrýna trúarbrögð, án þess að ráðast að þeim sem aðhyllast þau.

Margir þeirra sem ekki geta með nokkru móti sætt sig við neina gagnrýni gagnvart íslam, umbera auðveldlega gagnrýni gagnvart t.d. kristni. Ástæðan fyrir þessari mótsögn tel ég vera þá að sá sem gagnrýnir íslam er óvart settur undir sama hatt og þeir sem flytja þann brjálæðislega málflutning sem ég nefndi að ofan. Gengið er út frá því að sá sem gagnrýnir íslam telji alla múslima slæma, vilji ekki aðstoða flóttafólk, sé haldinn kynþáttafordómum, styðji mismunun o.fl. í þeim dúr.

Allur herskarinn sem með hræðsluáróðri litar alla múslima sem stórhættulega glæpamenn hefur slegið vopnin úr höndum þeirra sem hafa fram að færa einhverja vitræna gagnrýna umræðu um íslam sem trúarbrögð. Stjórnmálamenn hafa líka brugðist við þessum herskara með því að segja stöðugt þegar hryðjuverkaárásir íslamista eiga sér stað, að þær hafi „ekkert með íslam að gera“. Þessi málflutningur er til að verja hinn breiða meirihluta múslima, sem er friðsamur og hefur sannarlega ekkert með þessi voðaverk að gera, fyrir árásum þjóðernis-hægrisins. Gallinn er bara sá að þessi góði ásetningur hefur þær afleiðingar að menn loka augunum fyrir raunverulegum vanda. Þessar árásir hafa í raun mjög mikið með þá hugmyndafræði sem boðaður er í Kóraninum og hadíðunum að gera, þó að hluti vandans kunni að hafa aðrar orsakir á borð við t.d. heimsvaldastefnu og hernaðaríhlutun vesturlanda, eða jaðarsetningu minnihlutahópa. Til þess að takast á við vandann verður að horfast í augu við hver hann er í raun. Það er t.d. gagnslaust að gefa sjúklingi sýklalyf, ef hann þjáist af vírussjúkdómi, eða neita að viðurkenna að einhver sé handleggsbrotinn, og reyna að laga meinið einungis með því að gefa honum nóg af parkódíni.

Til að taka afmarkað dæmi um það sem ég á við, ætla ég að nefna tiltekna skotárás. Ég var staddur í Wales þegar múslimskur öfgamaður drap 49 manns á bar fyrir samkynhneigða í Orlando í Bandaríkjunum. Í útvarpinu (BBC) heyrði ég hvern stjórnmálamanninn og leiðtogann á fætur öðrum lýsa því yfir að árásin hefði ekkert með íslam að gera. En er það?

Kannanir sýna að yfirgnæfandi meirihluti múslima lítur á samkynhneigð sem siðferðislega ranga. 93% múslima í Miðausturlöndum og Norðurafríku, 95% múslima í Suðaustur Asíu, 85% í Mið-Asíu. Múslimar sem segja að samkynhneigð sé siðferðislega í lagi eru í flestum löndum ekki nema 1%. Kannanir sýna að meira en helmingur múslima í Bretlandi vilji beinlínis banna samkynhneigð.

Kóraninn og sérstaklega hadíðurnar fordæma samkynhneigð mjög afgerandi, og segja hana verri en allar aðrar kynferðislegar syndir. Abu Bakr, fyrsti arftaki Múhammeðs, er sagður hafa látið brenna samkynhneigða¹, og nokkur ríki sem (að eigin sögn a.m.k.) byggja landslög sín á reglum íslam taka samkynhneigða af lífi. Í mosku í Orlando, rétt fyrir árásina, sagði predikari að rétt væri að taka samkynheigða af lífi. Gerandinn hringdi í neyðarlínuna og lýsti yfir hollustu við Íslamska ríkið þegar hann framdi morðin. Íslamska ríkið fordæmir samkynhneigð á grundvelli helgrita íslam. Það er því ekki ólíklegt að þetta hommahatur gerandans í Orlando eigi a.m.k. að einhverju leyti rót sína að rekja til íslam. Að lágmarki gat hann notað íslam sem skálkaskjól fyrir fordóma sína, sem er nógu slæmt út af fyrir sig.

Með því að benda á þetta myndu sumir halda að ég væri að segja að múslimar vilji drepa homma. Það er langt frá því sem ég er að segja. Það er auðvitað svo að algjör yfirgnæfandi meirihluti múslima myndi telja það fráleitt að fara inn á hommabar að skjóta fólk. Sennilega telur nákvæmlega sama hlutfall múslima það skelfilegan glæp að skjóta fólk á hommabar og fólk af öllum öðrum trúarskoðunum. Annars væru svona árásir sennilega daglegar, þar sem múslimar eru fimmtungur jarðarbúa. Það breytir því ekki að í helgiritum íslam er að finna hatursfullan boðskap gagnvart samkynhneigðum, og það getur haft afleiðingar ef einhver ákveður að sá boðskapur leiði til þess að hann ætti að grípa til einhverra aðgerða eins og árásarmaðurinn í Orlando. Það verður einhver að geta gagnrýnt það sem stendur um samkynhneigða í þessum ritum, og þær afleiðingar sem ritin geta haft, án þess að viðkomandi sé talinn haldinn kynþáttafordómum.

Það lítur þannig út fyrir mér að sennilegasta ástæðan fyrir því að fólk stingur hausnum í sandinn, segir hluti á borð við „þetta hefur ekkert með íslam að gera“, og lítur fram hjá hinu augljósa, sé vegna þess að verið er að reyna að stemma stigu við veruleikafirrtum málflutningi þjóðernis-hægrisins. Án þess málflutnings þá held ég að mun líklegra væri að við gætum rökrætt málefnalega með raunsæjum hætti um hugmyndir helgrita íslam, eins og við rökræðum um kristni, trúleysi, stjórnmálaskoðanir og önnur mál í vestrænum samfélögum. Ég væri í öllu falli tilbúinn til að tala meira um íslam, ef ég teldi ekki að það sem ég væri að segja yrði sennilega túlkað sem vatn á myllu reiðra meðlima í hópi á borð við Íslensku þjóðfylkinguna.

1. Sjá til dæmis 7:80-84 og 29-27-33 í Kóraninum þar sem synd Sódómu er sögð vera samkynhneigð og þessa hadíðu frá Abu Dawud.

Upprunaleg mynd fengin hjá Kalispera Dell og birt með CC-leyfi.