Leikskólatrúboð er ekkert val

Í fréttum Ríkissjónvarpsins 28. nóv. sl. var sagt frá því að prestar fengju ekki lengur að vitja barna í þremur af fimm leikskólum í Seljahverfi. Fram kom að leikskólastjórar teldu ekki rétt að mismuna börnum eftir trúarskoðunum, taka yrði tillit til þess að við byggjum í fjölmenningarsamfélagi og að trúarlegt uppeldi ætti að vera í verkahring foreldra en ekki leikskóla.

Í fréttinni var rætt við fjóra foreldra fyrir utan leikskóla og það virtist samdóma álit þeirra að það væri miður að þessum heimsóknum væri hætt. Sumir sögðu að þeir sem ekki væru sáttir við þessar heimsóknir prests gætu valið að taka börn sín úr starfi skólans meðan á heimsókn stæði.

Þar til síðasta vor átti ég börn í leikskóla í Seljahverfi og þekki því vel til þessara mála. Eins og fjölmargir aðrir Íslendingar erum við hjónin trúlaus og því kusum við að dætur okkar færu ekki til prests þegar hann heimsótti Hálsaborg. En það runnu á okkur tvær grímur þegar dætur okkar komu heim af leikskólanum og sögðu að þær tvær og einn drengur af erlendum uppruna hefðu verið tekin til hliðar þann daginn meðan hin börnin áttu stund með presti.

Ég fékk ónotatilfinningu í magann þegar þær lýstu þessum leikskóladegi. Það var átakanlegt að hugsa til barnanna þriggja sem tekin voru úr hópnum þennan dag vegna lífsskoðana foreldranna. Ef ekki hefði verið fyrir þennan eina dreng, sem þá hefði verið einn útundan, hefðum við hiklaust látið stelpurnar fara í kristniboðið hjá séra Bolla. Það var ekki fyrr en drengurinn hætti á leikskólanum og dætur okkar voru einar teknar til hliðar að við höfðum samband við leikskólann og báðum um að okkar börn yrðu ekki lengur skilin frá öðrum. Þrátt fyrir lífsskoðanir okkar, sem skipta okkur töluverðu máli, gátum við ekki hugsað okkur að láta skera dætur okkar svo frá öðrum börnum í leikskólanum. Raunin er að leikskólatrúboð er ekkert val.

Það er nefnilega ekkert val fyrir börn að þau séu tekin úr hópnum. Ekkert foreldri á að vera sett í þá stöðu að neyðast til að velja á milli trúboðs og þess að barnið sé tekið til hliðar. Leikskólar eiga ekki að vera trúboðsstofnanir. Viðhorf þeirra foreldra sem rætt var við í frétt Ríkissjónvarps byggist hugsanlega á þeim misskilningi að ekki fari fram kristniboð í heimsóknum prestsins.

Varla er samt hægt að túlka það á annan hátt þegar prestur kennir börnum meðal annars að tala við Guð. Sakni foreldrar heimsókna prestsins geta þeir farið með börnin sín í sunnudagaskóla. Það er þeirra réttur og þar fá börnin líklega nóg af kristniboði. Það er engin ástæða til að fara með slíkt starf í leikskóla og mismuna þannig börnum eftir lífsskoðunum foreldra þeirra. Stjórnendum þessara þriggja leikskóla vil ég hrósa fyrir að hafa tekið heillavænlega, manneskjulega og vel ígrundaða ákvörðun. Ákvörðun sem ber sönnu umburðarlyndi, tillitssemi og víðsýni fagurt vitni.