Það var á efsta degi að ég stóð nakinn frammi fyrir Drottni allsherjar. Hann hóf upp raust sína og bandaði um leið fingri í áttina til mín:
"Er það sem mér sýnist, Birgir Baldursson mættur hingað? Hvað ertu að flækjast hér, aumi trúleysingi sem spottar og hæðir skapara þinn? Komdu þér strax niður í neðra!"
En Drottinn, ég hef unnið starf þitt á jörðinni með ötulli hætti en 10 prestar," svaraði ég.
"Hvernig má það vera," spurði Drottinn og var augljóslega forvitinn.
"Jú sjáðu til, karp um trúmál hefur það eitt í för með sér að styrkja menn í trú sinni. Og þar sem ég hef att kappi mínu við svo marga trúmenn ber ég stóra ábyrgð á því hve staðfastir þeir eru orðnir í trúnni. Og á sama tíma hef ég alfarið fórnað eigin skinni, því sjálfur hef ég eflst í trúleysi mínu allan þennan tíma. Tíu prestar næðu ekki á 10 árum að efla tíunda hluta allra þeirra í trú á skaparann sem ég hef frelsað frá vítiskvölum með þessum hætti á innan við ári. Og að auki er fórn þeirra engin, því sjálfir geta þeir ræktað trú sína og viðhaldið á meðan þeir inna starf sitt. Fyrir þetta ber mér vist í ríki þínu.
Drottinn varð hugsi á svipinn: "Þú hefur lög að mæla. þetta hafði mér ekki dottið í hug." Og hann hóaði í Jesú, Pál og Pétur og gaf þessi fyrirmæli: "Vér breytum skipulaginu."
Og það var gerð bylting í himnaríki.
Sko! Þetta er miklu skemmtilegra en listi yfir rökvillur. Það eru margar bráðfyndnar smásögur og skáldsögur sem bara biðja um vera skrifaðar. Hvenær er von á þinni?
Eigum við ekki að segja hvort tveggja sé nauðsynlegt. Skáldlegar hæðir mega sín lítils við að útskýra veröldina, en veröldin væri mun daufari án skáldskaparins.
Fyrir því veita hugsanir mínar mér andsvör og af því að það sýður í mér: Ég verð að hlusta á háðulegar ávítur, en andi minn gefur mér skilning að svara. Veist þú, að svo hefir það verið frá eilífð, frá því er menn voru settir á jörðina, að fögnuður óguðlegra er skammær og gleði hins guðlausa varir örskotsstund? Þó að´sjálfbirgingskapur hans nemi við himinn og höfuð hans nái upp í skýin, þá verður hann þó eilíflega að engu eins og hans eigin saur, þeir, sem sáu hann, segja: Hvar er hann? Hann líður burt eins og draumur, svo að hann finnst ekki, og hverfur eins og nætursýn. Augað, sem á hann horfði, sér hann eigi aftur, og bústaður hans lítur hann aldrei framar. Börn hans sníkja á snauða menn, og hendur þeirra skila aftur eigum hans. Þótt bein hans séu full af æskuþrótti, leggjast þau samt með honum í moldu
Jobsbók 20.Kafli 2 vers og niður með 11 versi.
Hættu þessu Biblíuspammi Ingvar eða ég loka á IP-töluna þína.
Lokað hefur verið fyrir athugasemdir við þessa færslu. Við bendum á spjallið ef þið viljið halda umræðum áfram.
Aiwaz (meðlimur í Vantrú) - 24/04/04 11:03 #
LOL, cheeky monkey :o)