Það var um daginn sem ég ákvað að kenna börnum mínum lexíu sem þau myndu seint gleyma. Ég hafði veður af því að hinn geðveiki, illi nágranni minn hefði komist yfir nokkra skammta af ebóluvírusnum.
Ég ákvað þess vegna eina nóttina að gera ekki neitt þegar að hann reyndi að komast inn í svefnherbergi barnanna minna og smita þau af þessum hræðilega vírus. Ég þarf ekki að taka fram að þau vöknuðu upp við vondan draum þegar blóð byrjaði að spýtast út um öll göt á líkömum þeirra.
En ég er ekki skrímsli. Enda var mótefnið á mér allan tíman. Ég bara ákvað að standa yfir börnunum mínum og horfa á þau deyja. Ég minntist lítillega á að ef þau vildu að ég sýndi þeim miskun þá þyrftu þau að biðja mig um hana.
Ákvörðun mín um hvort ég gæfi þeim mótefnið yrði byggð á því hversu innilega þau bæðu mig um það. Því þannig var mál með vexti að ég þurfti að vita án alls vafa hvort þau elskuðu mig. Hvort þau tryðu í raun og veru að ég væri pabbi þeirra og að þau elskuðu engann annan meira en mig. Þetta er mér mikilvægt... kallið mig hégómagjarnan.
Nú er ég mikill aðdánadi frjáls vilja þannig að ég píndi þau ekki til að biðja mig um mótefnið. Alls ekki, valið var algerlega þeirra. En auðvitað ef þau myndu ekki gera það þá... Allavegana, valið var þeirra.
Ég sver við nafn föður míns að það var sársaukafyllra fyrir mig að horfa á þau engjast þarna á gólfinu. En ég var sterkur fyrir þau og gaf mig ekki. Og vitið þið? Í dag er ég búinn að fyrirgefa sjálfum mér þetta.
Að endingu var ég sáttur með show-ið og gaf þeim mótefnið... Reyndar ekki öllum. Tommi fékk það ekki. Hann virtist bara ekki vera nógu einlægur. Ég sá á augum hans að hann efaðist um ást mína á honum. Eftir allt sem ég hafði gert fyrir hann!
Svo var það hún Svafa. Ekki það að ég efaðist um einlægni hennar. Alls ekki. Hún grátbað mig um miskun og var mér trú alveg til síns seinasta andardrátts. En ég vil vera svolítið duló. Ég er bara svona “on the edge kinda guy”, svona óútreiknanlegur. Gellurnar fíla það.
Nú þið spyrjið án efa, hver var tilgangurinn með þessum fíflalátum í mér? Nú hann var þríþættur. Í fyrsta lagi vildi ég að þau vissu hversu miskunsamur ég væri. Hefði ekkert staðið í þessu ef mér væri ekki sama.
Í annan stað kenndi ég þeim það hversu mikils virði lífið er og hversu gott þau hafa það dags daglega. Það hefði ég ekki getað kennt þeim með öðrum hætti.
Í þriðja lagi þá sýndi ég þeim hvað ég elska þau óendanlega mikið og hvað ég er góður gaur.