Guðfræðilegar bollaleggingar

Séra Hildur Eir Bolladóttir prédikaði í Hólakirkju á dögunum að hún hefði farið í ferðalag um Vestfirði með fjölskyldunni og lesið sér til um svæðið.

Sérann varð uppnuminn af fegurð landsins og eigin láni og sagði:

Mér finnst alltaf svo merkilegt að vera Íslendingur þegar ég ek um þetta land, ekki af því að ég hafi persónulega átt nokkurn þátt í að skapa það heldur vegna þeirrar staðreyndar að ég tilheyri svona fámennri þjóð í svona líka stóru og mikilfenglegu landi. Af hverju urðum við svona fá í öllu þessu landrými? Það liggur auðvitað í augum uppi að landið er ekki byggilegt nema að hluta en samt sem áður er það mun stærra en við þurfum nokkru sinni á að halda eins fá og við erum. Það hlýtur að vera einhver tilgangur með þessari ráðstöfun, við erum ekki bara lítil þjóð í stóru og tilkomumiklu landi, punktur, við hljótum að þurfa að draga ályktanir af þessari ráðstöfun skaparans. #

Prédikun sína kallaði hún „Af fátæku fólki og ríku“. Um fátæka fólkið sagði hún hins vegar:

Og nú horfum við til meðbræðra okkar og systra í Austur - Afríkuríkinu Sómalíu, meðal þess sem hefur áhrif á líf íbúanna þar eru stríðsátök, hátt matarverð, verðbólga og þurrkar og nú eru það þurrkarnir sem hrella helst enda þeir mestu í manna minnum. Fréttirnar greina okkur frá börnum sem verða hræætum að bráð í máttleysi sínu vegna hungurs og maður heldur að slíkt geti ekki gerst í sömu veröld og maður vaknaði til í morgun. Í svona ástandi fara farsóttir af stað, fólk neytir mengaðs vatns með fyrrgreindum afleiðingum og dugmiklir bændur og hirðingjar horfa á hræ dauðra húsdýra af því að ekkert korn vex til að fóðra í gegndarlausum þurrkum.

Nú reynir á skynsemina. Ef guðinn muldi sérstaklega undir rassinn á Hildi Eir með „ráðstöfun“ sinni má gera ráð fyrir að hörmungar Sómala séu hluti af sömu ráðstöfun. En auðvitað sendir Guð engar hörmungar yfir nokkra menn, því hann er svo góður. Hörmungarnar eru mannanna verk eða afleiðingar þeirra – eða það er ekki til nein vonska heldur aðeins skortur á gæsku. Hvernig sem menn snúa sér er ljóst að heppileg „ráðstöfun skaparans“ nær ekki jafnt til allra.

Hvernig má það vera? Þegar leitað er svara við því reynir á guðfræðina og þá er ekki úr vegi að líta í óskeikulan og eilífan leiðarvísi okkar aumingjanna hérna á jörðinni, Biblíuna. Og þá er hendi næst að líta á textann í guðspjalli þessa messudags á Hólum, sem presturinn hlýtur að tala út frá:

Sá þjónn sem veit vilja húsbónda síns og hirðir ekki um að hlýða honum mun barinn mörg högg. En hinn sem veit ekki hvað húsbóndi hans vill en vinnur til refsingar mun barinn fá högg. Hver sem mikið er gefið verður mikils krafinn og af þeim verður meira heimtað sem meira er léð. Lk. 12

Er niðurstaðan ekki augljós? „Okkur Íslendingum er svo sannarlega mikið gefið bæði í umhverfi og tækifærum...“, ólíkt Sómölum, og því verðum við að hlýða harðstjóranum til að verða ekki lúbarin. „Dýrð sé Guði, föður og syni og heilögum anda svo sem var í upphafi er og verður um aldir alda. Amen.“