Allar færslur Allir flokkar Sos Um félagið Úrskráning Lógó Spjallid@Vantru Póstfang Vantru@Facebook Vantru@Youtube Vantru@Twitter

Litli Gunnar og litla Jónína

Mál Gunnars í Krossinum er ömurlegt í alla staði og auðvitað ber Jónína Benediktsdóttir enga ábyrgð á hegðun núverandi manns síns gagnvart unglingsstúlkum í fjölskyldu hans fyrr á árum eða öðrum kvenmönnum.

Í gegnum tíðina hefur Gunnari tekist að fá ófáa menn upp á móti sér með því að halda á lofti kristinni trú í sinni tærustu mynd. Í krafti ritninganna hefur hann ausið úr skálum vandlætingar sinnar á báðar hendur ófeiminn og keikur. En þrátt fyrir að heimsmynd hans byggi á að skapari hans hafi gert okkur svo illa úr garði að allt okkar líf sé glatað vegna eigin synda vill hann einhverra hluta ekki kannast við syndina í eigin ranni, a.m.k. ekki þá mynd hennar sem æ fleiri konur vitna nú um.

Í stað þess að játa, iðrast og gera yfirbót, eins og siðurinn býður, eða bjóða hina kinnina, hefur Gunnar gripið til þess ráðs að ráðast á þær konur sem telja sig þolendur brota hans og sverta mannorð þeirra. Eins og við bentum á í nýlegri grein eru viðbrögð hans spegilmynd af viðbrögðum herra Ólafs Skúlasonar biskups á sínum tíma.

Málin eru þó ekki alveg sambærileg því Gunnar hefur þó sagt að hann vilji stíga til hliðar, a.m.k. tímabundið, „á meðan þetta gjörningaveður gengur yfir“ og hann hefur sér við hlið konu sem er óhrædd við að tjá sig og fara mikinn.

Það var frænka Gunnars, séra María Ágústsdóttir, sem gaf þau hjónakornin saman á boðunardegi Maríu fyrir tæpum níu mánuðum. María þessi (presturinn þ.e.a.s.) er þekkt fyrir guðfræðilegar útlistingar sínar á ástinni og hefur m.a. sagt í prédikun: „Án elskunnar til Guðs er erfitt að koma fram við fólk af kærleika.” Rökstuðningurinn er þessi: “Að elskan til Guðs er undanfari, forsenda, elskunnar til náungans er hins vegar ljóst af bæði textanum úr 5. Mósebók og guðspjallinu, Mk 10.17-27.” En ekki vitum við hvernig hún skautaði við þetta tilefni yfir Mt. 5:32 sem segir: “sá sem gengur að eiga fráskilda konu, drýgir hór”.

Allnokkru fyrr, eða árið 2003, vakti Jónína hneykslan trúleysingja þegar hún skrifaði grein í Morgunblaðið þar sem hún hafði þetta að segja um barnaníðinga: "Trúleysi, siðleysi og illmennska einkennir alla þá sem viðhafa og geta framkvæmt slík ódæðisverk, þ.e. að svipta börn sakleysinu og sjálfsvirðingunni eða réttara sagt að taka börn af lífi."

Grein sína kallaði Jónína “Botninum náð” en Bjarni Jónsson í Siðmennt svaraði henni stuttu síðar með greininni “Jónína Ben. á botninum” þar sem hann sagði m.a.:

Ég er sammála geinarhöfundi um siðleysið og illmennskuna en ég vil leyfa mér að mótmæla harðlega þeirri staðhæfingu Jónínu að trúleysi sé það sem einkennir hóp barnaníðinga. Ég tel að Jónína hafi með skrifum sínum móðgað mig og aðra trúleysingja.

Samkvæmt þeim skrifum sem birst hafa að undanförnu um mál barnaníðingsins kemur fram að hann hafi verið virkur í starfi KFUM og Óháða safnaðarins auk þess að hafa verið í kirkjukór! Að því gefnu að það sé einhver sannleikur í þessum skrifum stemmir það ekki við staðhæfingar Jónínu Ben.

Þetta var auðvitað árið 2003 þegar Guðmundur var enn í Byrginu, Helgi Hróbjartsson enn í Afríku, Gunnar Björnsson enn á Selfossi og málverkið af herra Ólafi Skúlasyni tók enn á móti sérhverjum gesti biskupsstofu. Jónína svaraði í Morgunblaðinu í grein sem hún kallaði “Fyrirgefðu, Bjarni” þar sem hún sagði m.a.:

Þú villt sönnun þess að barnaníðingar séu trúlausir. Mér finnst þú vanvirða mig með þessari bón því auðveldara verkefni hef ég nú ekki fengið síðan ég dró andann í fyrsta sinni, nýfædd.

Sönnunin er augljós þeim sem trúir, en ávallt falin trúleysingjum þó svo að þeir séu ekki siðlausir. Í ljósi þess að Bjarna hefur ekki tekist að finna Guð hefur sagan kennt okkur að hann veit ekki hvað trú er. Þess vegna verð ég að álykta að hann viti ekki heldur hvað trúleysi sé.

Trúleysingjar sem tileinka sér siðferði guðlegra kenninga hvaðan sem þær koma, drekka vatnið, sem betur fer, en hafa ekki fundið uppsprettuna. Borða ávextina en sjá ekki ræturnar. Ruglast oftast á trú og trúarbrögðum og ætla fólki einhverskonar aðild að ákveðinni skor, eins og Bjarni virðist hafa skráð mig í íslensku þjóðkirkjuna.

Guð hefur frá fyrsta degi leitt manninn frá siðleysi með skilaboðum sínum til þjóða og einstaklinga. Þessum skilaboðum kemur Guð augljóslega til mannsins í gegnum sendiboða sína.

... ég er sannfærð um eitt; að þeir sem misnota börn kynferðislega eru ekki sáttir við kynferði sitt. Maður sem skilur ekki kynferði sitt verður alltaf trúleysingi því sársaukinn er slíkur að það góða frá Guði hlýtur að vera hulið honum. Kynferði hefur frá fyrsta degi skipt sköpum enda hlutverkin skilgreind þegar bitið var í eplið löngu fyrir Krist. Málið er annað í dag, því að nú éta menn ekki epli heldur börn. Lifandi börn! Slíkir menn eru siðlausir trúleysingjar, en ekki eru allir trúleysingjar siðlausir menn. Lítil börn sjá oft bara hálfan heiminn þegar þau horfa út um gluggann, svo vaxa þau inn í restina. Þetta er í raun tilgangur lífsins.

Börn líkt og samkynhneigðir eiga rétt á því að vaxa, sama hvað trúleysinginn er sjúkur.

Jónínu er vorkunn. Hún er hvorki fyrsta né síðasta manneskjan sem fellur fyrir persónutöfrum trúarleiðtoga og eflaust er ást þeirra hjóna fölskvalaus. En kannski er nú ráð fyrir Jónínu að efast þó ekki væri nema örlítið um eigin dómgreind. Er ekki orðið deginum ljósara að þótt menn mígi utan í Krist er það engin trygging fyrir góðu siðferði? Vonandi lætur hún ekki staðar numið þar heldur tileinkar hún sér gagnrýna hugsun þegar kemur að heilsu og heilbrigði.

Úr því sem komið er verður Gunnar ekki minni maður þótt hann viðurkenni að jafnvel hann hafi leiðst út af mjóa vegi dyggðarinnar, þvert á móti yrði hann maður að meiri. Svo er það spurning hvort Jónína stendur enn við eftirfarandi orð sín frá 2003:

Ég skora á réttarkerfið og yfirvöld að láta mæður já eða börnin sjálf dæma í slíkum málum sem upp koma gegn barnaníðingum og morðingjum barna og unglinga og sjá hvort rödd samviskunnar og verndarengill hins góða hljómi ekki að nýju.

Kannski er komið annað hljóð í strokkinn en ef Gunnar játar meint brot grunar mig að dómur þolendanna yrði miklu vægari en dómur almennings verður ef hann heldur áfram að neita og skíta út þær konur sem láta sig þó hafa það að bera vitni í málinu.

Reynir Harðarson 30.11.2010
Flokkað undir: ( Siðferði og trú )

Viðbrögð


Kristinn - 30/11/10 09:33 #

Þessi skrif Jónínu eru gjörsamlega trufluð. Magnað að horfa upp á þetta.

Flott grein, Reynir. Beitt en hófsöm.


Ollý - 30/11/10 10:06 #

Frábær grein, sönn og vel unnin! :)


Daniel - 30/11/10 11:15 #

Þetta "blessaða" par, vona innilega að fórnarlömbin fái uppreisn æru. Verst að vegir guðs eru víst órannsakanlegir, heppilegt fyrir þá sem trúa.


Ólafur H. Ólafsson - 30/11/10 11:37 #

Mjög góð og vel skrifuð grein. Ég verð að taka undir með Jónínu í sambandi við:

"Ég skora á réttarkerfið og yfirvöld að láta mæður já eða börnin sjálf dæma í slíkum málum sem upp koma gegn barnaníðingum og morðingjum barna og unglinga og sjá hvort rödd samviskunnar og verndarengill hins góða hljómi ekki að nýju."

Gæti eiginlega ekki hafa orðað þetta betur.


Jóhanna - 30/11/10 12:49 #

Gunnar hefur vafist inn í eiginn lygavef. Í staðinn fyrir þann möguleika að klippa sig lausan - játa, iðrast og beiðast fyrirgefningar, hefur hann haldið áfram að spinna og ekki nóg með að hann sé í vefnum, heldur er þar núna konan hans, nr. 1 og nr. 2, börn, tengdabörn og heil hjörð af jarmandi sauðum sem trúa engu illu upp á karismatískan hirði sinn og sumir hverjir setja hann í Guðs stað. Þeim er vorkunn.

Þetta er örugglega vont - sárt - illt: algjör viðbjóður, svo vitnað sé í fv. eiginkonu Gunnars.


Trúlaus - 30/11/10 22:16 #

[ athugasemd færð á spjallborð ]


Jón Steinar - 01/12/10 01:25 #

Konan er þroskaheft og ég skil ekki af hverju hún fær einu sinni þann status að vitnað sé í hana. Ég segi ekki þroskaheft í einhverjum skilningi gelgjulegra uppnefna, helduur meina ég þetta í fyllst meiningu orðsins. Það ætti öllum að vera ljóst, sem lesa samhengislausa meiningarlausa ræpuna úr henni.

Ég á bágt með að skilja það þegar sæmilega greindir menn snara sér niður á hennar level til að úthella heilagri hneykslan sinni í stað þess að láta kyrrt liggja og aumka hena eins og hún er verð.

Það tekur enginn mark á orðum hennar, svo hvers vegna að vera að ómaka sig?


Gísli H. Jakobsson - 01/12/10 02:58 #

Þetta er mjög vel skrifuð grein hjá þér. Þú kemst vel að orði og segir held ég það sem allir eru að hugsa. Ég skráði mig úr þjóðkirkjunni fyrir tveimur árum, þá 23 ára gamall. Ég tengist ekki neinum skipulögðum trúarbrögðum eða neinni skurðgoða eða persónudýrkun.

Samt sem áður hef ég lesið mikla heimspeki og kynnt mér vísindaheiminn. Eftir að hafa lesið mikið seinustu 5 árin hef ég komist að þeirri niðurstöðu að við hljótum að vera komin af orsakalausri orsök. Með öðrum orðum: Einhverju sem hefur alltaf og mun alltaf vera til. Einhverri vitundarveru sem er gædd eilífðareðli.

Þannig að eini munurinn á mér og trúleysingja er sú að ég trúi á eilífðina óháð einhverri persónu eða trúarbrögðum sem eru einfaldlega hugmyndakerfi mannsins. En trúleysinginn trúir líklega ekki á eilífðina. Vísindin segja okkur að það sé ekki hægt að taka af né bæta við orku alheimsins, heldur umbreytist hún bara. Ákveðin austræn heimspeki kennir þetta líka. Þannig að öll form og allt efni umbreytist bara en eyðist ekki. Í þessum skilningi trúi ég á eilífðina. Maðurinn mun aldrei geta útskýrt tilveruna til fulls. Það er svona svipað eins og maður reyndi að útskýra sjálfan sig í draumi. Það gengur ekki upp held ég.

Þannig að það má segja að ég sé trúleysingi sem trúir að lífið sé endalaust og eilíft. Svolítið fyndið 

En í mörg ár var ég í andlegum þjáningum vegna þess að ég vildi skilja sjálfan mig sem Veru í alheimi. Ég vildi skilja lífið. Ég vildi skilja alheiminn.

Sem barn og unglingur gat ég aldrei fallist fullkomlega á einhvern persónulegan frelsara. Ég gat aldrei fallist á hugmyndir fólks um lífið. Ég skildi aldrei afhverju fólk gat bara sagt að GUÐ gerði þetta og þessi persóna væri dýrmætasti sendiboði alheimsins og sá eini rétti en ekki hinn. Hann væri sko frá djöflinum.

Mér fannst hugmyndir fólks mjög kjánalegar og ég skildi ekki afhverju fólk vildi ekki fræða sjálft sig, heldur lét það sig nægja að segja að svona væri þetta bara.

Allar messur þjóðkirkjunnar virkuðu á mig eins og jarðaför þar sem fólk sat og þagði með skeifu á andliti og stóð stundum upp og þuldi eftir prestinum einhverja setningu eins og uppvakningar. Ég óskaði stundum þess að ég væri svartur og hefði fæðst þar sem sungið væri gospel og haft gaman í kirkjunni en ekki með skeifu á vör.

Mér finnst að fermingar eigi að fara fram um 18 ára aldurinn. 14 ára krakkar eru ekki með þroska til þess að skilja fullkomlega hvað það er að gera. Flest börn fermast í dag vegna peninga,gjafa og hefðar. Það fermist vegna þrýstings frá foreldrum og samfélaginu, og það er ekki rétt.

Ég horfði stundum á Gunnar í krossinum fara með hinar og þessar ræður á Omega í þættinum sínum og frá fyrstu stundu upplifði ég hann sem mjög hrokafullan. Ég var heimspekilega sinnaður og hafði lesið líka um öll trúarbrögð jarðarinna og einnig kynnt mér mikið spíritisma. Þarna var maður á skjánum sem dæmdi öll trúarbrögð nema sína trú sem rangt og frá djöflinum. Hann dæmdi líka fólk sem trúði á sama persónulega frelsara og hann. Fólk eins og Votta Jehóva og fleiri.

Búddamunkurinn sem lifði í kærleika og friði og þjónaði fólki í kærleika, hann var frá djöflinum því að hann tilbað ekki Krist. Hann færi rakleitt til heilvítis og brynni þar um ókomna tíð að öllum líkindum.

Ég hugsaði mikið um það sem hann sagði en það náði aldrei að festa rætur hjá mér sem betur fer. Ég upplifði hann sem dálítið vondan og mjög hrokafullan. Stundum minnti hann mig dálítið á djöfulinn satt að segja. Mér fannst boðskapur hans vera andstæða þess sem Kristur sagði og kenndi samkvæmt Biblíunni.

Í dag hafa flestar kirkjur á Íslandi held ég einhversskonar hneykslismál. Annaðhvort er það kynferðisbrot eða fjárhagssvik eins og hjá Hvítasunnukirkjunni.

Það er með ólíkindum að Gunnar sé ekki komin fram í fjölmiðlum og búin að viðurkenna brot sín. Kannski gerir hann það aldrei. Öll skipulögð trúarbrögð eru hættuleg að mínu mati. Þau hafa oft falleg andlit en það sem leynist að baki er ekki eins fallegt.

Takk fyrir að leyfa mér að tjá mig.


Gísli H. Jakobsson - 01/12/10 04:02 #

Ég vildi bara bæta við að þegar ég sagði hér fyrir ofan að ég teldi að við værum komin af einhverri orsakalausri orsök, og að það væri eitthvað sem hefði alltaf verið og myndi alltaf vera til.

Að þá var ég ekki að meina einhver formuð persónuleg Vera. Heldur eitthvað sem er algjört, endalaust og er því ekki eitthvað sem hefur persónulega hagsmuni.

Þetta er frekar eins og endalaus orka, endalaus tær vitund. Við erum semsagt þessi vitund í tjáningu.

En þetta er náttúrulega bara heimspeki og vísindi sem ég hef gaman af. Og þetta er bara kenning. Ég hef gaman af því að velta hlutunum fyrir mér og pæla.


gös - 01/12/10 13:40 #

@Gísli H. Jakobsson:

[Þ]á var ég ekki að meina einhver formuð persónuleg Vera.

Þú notaðir orðið "vitundarvera" í fyrri póstinum þínum til að lýsa þessari veru. Mér finnst það stangast á við að vera ekki persónuleg.


Gísli H. Jakobsson - 01/12/10 13:56 #

Í Yogaheimspekinni er sagt að öll tilveran meðvituð og ómeðvituð sé útstreymi frá Hinu Algjöra. Hið Algjöra er nafn sem þeir nota til að lýsa þessari vitund,veru eða fyrirbæri öllu heldur. Þetta fyrirbæri hefur í raun ekkert nafn eða raunverulegt form sem hægt er að snerta á. Öll form, tími og rúm, hlutveruleikinn er tjáning þess, eins og draumur. Þetta fyrirbæri er semsagt við sjálf í tjáningu. Afhverju ? Það er ekki hægt að svara þessari spurningu. Það væri eins og að ætla útskýra sjálfan sig í draumi. Þannig að samkvæmt þessari speki erum við öll eitt eilíft fyrirbæri í tjáningu. Öll sama fyrirbærið. Þessi speki kennir eins og vísindin að það sé bara eitt efni og ein orka sem virðist vera margt.

Að nota orðin vitund eða vera er frekar villandi, ég er sammála því. Þetta er í raun fyrirbæri því að það eru engin orð né hugsanir til þess að útskýra það. Því að það er við, við erum það.

Þetta er eins og einn Algjör punktur,eitt Algjört auga í tjáningu sem getur ekki litið á sjáft sig, en aðeins tjáð sig sem eitthvað annað og fengið vitund um sjálft sig í brotum eða í öðrum.

Þetta er svona skemmtilegasta speki sem ég hef lesið en er jú svolítið háfleyg. En hún kemur heim og saman við vísindin um einleika lífsins.

En svona pælingar eru ekki fyrir alla.


Þórður Ingvarsson (meðlimur í Vantrú) - 01/12/10 13:59 #

Var að lesa þessa fínu grein um daginn, sem finnst eiga dálítið við.


Gísli H. Jakobsson - 01/12/10 14:24 #

Ég biðst afsökunar ef ég hef stuðað einhverja með þessari speki. Það var og er ekki ætlun mín að fá fólk á þessari síðu til þess að gerast heimspekingar eða vísindamenn. Ég kom bara inn á þessa speki þegar ég var að segja aðeins frá sjálfum mér og minni reynslu af trúarbrögðum og andlegum málum.Ég endaði þessa göngu í heimspeki og vísindum, en tel mig ekki betri eða hafa réttara fyrir mér en einhver annar. Ég tek það fram að ég er opinn fyrir öllum hugmyndum um orsök lífsins og festi mig ekki við eitthvað eitt, þótt að ég hafi gaman að heimspeki og vísindum. Mér finnst allt sem skaðar ekki annað eða aðra í lagi fyrir einstaklinginn. Sannleikurinn er sá að það getur enginn svarað afhverju við erum til og ég er ekki að reyna að svara því eða fullyrða eitthvað. Ég hef bara gaman að spá í hlutina.


Þórður Ingvarsson (meðlimur í Vantrú) - 01/12/10 14:35 #

Hafðu ekki áhyggjur, ég efast um að þú hafir stuðað nokkurn.


Haukur Ísleifsson (meðlimur í Vantrú) - 01/12/10 16:55 #

Já endilega tjáðu þig. Við værum jafnvel til í að spjalla á... tja... spjallinu. http://www.vantru.is/spjall/ Tékk it out?

En já ég verð að viðurkenna að við fyrstu sýn þá virðist þessi heimspeki þín vera voða mikið rugl. Þó fyrirgefur mér vonandi þó ég segji það svona umbúðalaust. En kannski er það bara vegna þess að þú getur ekki fyllilega tjáð inntak hennar með orðum eða að ég get ekki fyllilega skilið merkingu orðanna sem þú þó notar. En eins og ég segji þá er spjallið alveg kjörinn vettvangur fyrir svona... spjall.


Gísli H. Jakobsson - 01/12/10 18:14 #

:) Ég tjékka á spjallinu.


Kristján (meðlimur vantrú) - 01/12/10 23:54 #

Mér finnst ansi forvitnileg þessi pólitík hjá Jónínu og Gunnari. Hann svona dálítið látinn þegja og stíga til hliðar (í samráði við eiginkonu sína) á meðan hún, konan sem ,,dílaði við vondu strákana" áður sér um að halda hans hlið. Auðvitað steig hann til hliðar enda í samræmi við kröfur í dag ólíkt áður.

Mig finnst þetta bara ansi sniðug taktík hjá þeim að hann sem ,,vondi kallinn" láti lítið fyrir sér fara á meðan hún ,,sterka bissnesskonan" blæs ásakanirnar af.

Ef þetta er ekki taktík hjá þeim veit ég ekki hvað. Góð grein annars, þægilega háfleyg til þess að forðast dónaskapinn;).


caramba - 03/12/10 00:57 #

Greinarhöfundur opinberar umfangsmikla fáfræði og fordóma þegar hann segir að Gunnar í Krossi hafi "tekist að fá ófáa menn upp á móti sér með því að halda á lofti kristinni trú í sinni tærustu mynd." Krossmaðurinn boðar kristindóm í sinni tærustu mynd? Manni liggur við að skellihlægja en höfundurinn er jú hálærður maður, sálfræðingur og nýtísku rannsóknardómari í trúarefnum a la Dawkins. Kristindóm í tærustu mynd sinni er að finna í Fjallræðunni. Þessi kristindómur hefur aldrei verið iðkaður af kirkjunni, prelátum hennar, predikurum og þeim karismatísku safnaðarleiðtogum sem spretta upp á alla vegu eins og gorkúlur og vantrúarmenn gætu ekki lifað án. Hann á sér hinsvegar rætur í hjörtum milljóna manna um allan heim af öllum trúarbrögðum. Hindúi, taóisti eða búddha-trúaður þurfa ekki að vera kristnir til að skilja fjallræðuna. En hvaða máli skiptir sameiginleg andleg arfleifð mannkyns þegar hægt er að hossast fullur vandlætingar á Gunnari í Krossi og konu hans?


Birgir Baldursson (meðlimur í Vantrú) - 03/12/10 03:25 #

Er ekki líklegra að sá sem skoðar þetta utan frá sér færari um að koma auga á hvað sé hin tæra mynd heldur en sá sem innviklaður er í einhverja eina versjón, eins og þú caramba? Auðvitað er þín útgáfa hin eina rétta og allt hitt villutrú, þannig er það hjá öllum trúmönnum. Telurðu þig virklega dómbæran á þessa hluti?

Guðfræði Gunnars er meira í takt við ritninguna en guðfræðin upp í háskóla, svo dæmi sé tekið. Hans útgáfa er tærari. Svona ljótur er einfaldlega kristindómurinn. Gunnar sýnir vel með predikunum sínum og orðavaðli hvers lags trúarbrögð þetta eru. Þjóðkirkjufólk reynir að breiða yfir það með nýtískulegri siðferðisboðskap.


caramba - 03/12/10 22:49 #

Ég tel að það glampi á sannleika og vísdóm í flestum útgáfum, líka þinni þótt hún sé reyndar sú þunglyndislegasta. Af þínum skrifum að dæma er eina villtrúin sú að trúa á eitthvað. Suma vantrúarmenn sem hér skrifa sér maður fyrir sér standandi yfir eymdarlegum þjóðkirkjumönnum í síðum kuflum með hettu slútandi yfir andlitið, svipu í annarri hendi og tangir í hinni :)


Jóhann - 03/12/10 23:59 #

Þú áttar þig nú vonandi á því, caramba, að sú vísindatrú sem hér er haldið fram gerir ráð fyrir viðlíka framvindu mála:

  1. Alheimur varð til af tilviljun.

  2. Efnið varð til af tilviljun

  3. Lífið varð til af tilvilun

  4. Mannkyn varð til af tilviljun.

En kannski er það ekki jafnmikil tilviljun að þessir trúleysingjar hafi skýringar á reiðum höndum.

Hvur veit?


Haukur Ísleifsson (meðlimur í Vantrú) - 04/12/10 02:16 #

Hér er efanum haldið á lofti. Hér sættum við okkur einfaldlega við þá staðreynd að við vitum ekki hvernig allt varð til. Það er ekkert nema vitsmunalegur óheiðarleiki að telja sig þess megnugan að vita og skilja allt um allt miðað við þekkingu mannkyns. Slíkt stundum við ekki hér.


Tommi - 04/12/10 04:39 #

Jóhann Væri ekki ennþá meiri tilviljun ef það væri einhver ofurnáttúrulega vera sem bjó þetta allt til? Hvernig varð hún til?


ólafur - 05/12/10 21:28 #

Trúað fólk er að mínu mati hættulegt sakir siðblindu. Því miður.

Orsök þessarar siðblindu er trúin. ef þú trúir því að þú sért í náðinni hjá einhveri æðri veru, þá ert þú farinn að trúa því að allt sem þú gerir sé gott og rétt, nefnilega að tilgangurinn helgi meðalið.


Haukur Ísleifsson (meðlimur í Vantrú) - 06/12/10 12:14 #

Þess má geta að við Hér á Vantrú erum ekki alveg sammála ólafi. Trú leiðir ekki sjálfkrafa til siðleysis, og raunverulegt siðleysi (sociopathy eða Antisocial personality disorder) á sér líklega sjaldnast rætur í trúarbrögðum.


ólafur - 06/12/10 19:28 #

Takk fyrir athugasemdina Haukur. Rétt er það að trú leiðir ekki sjálfkrafa til siðleysis. En ef hneigðin til siðleysis er fyrir hendi hjá einstaklingnum, þá er mín skoðun að trú á æðri veru, og einkanlega ofsatrú, auki hættu á siðlausri framkomu viðkomandi. Skýringin er að einstaklingurinn telur að honum séu öll meðul heimil til að ná fram vilja sínum, vegna þess að þeir séu í sérstöku uppáhaldi hjá þessum æðri mætti sem þeir trúa á. Sem sagt: Tilgangurinn helgar meðalið. "Ég er í góða liðinu og því er mér flest leyfilegt"! Ég er betri en hinir því ég er í ´RÉTTA liðinu með guði"

Ég var sjálfur starfandi í trúfélagi fyrir nokkrum árum og fékk alveg nóg af því sem ég sá og heyrði. Dæmi: Fólk á samkomum að biðja guð að gefa sér jeppa!! Dæmi: Samkoma snýst upp í að hylla ríkisstjórn ónefnds ríkis fyrir grimmdarverk gagnvart annari þjóð. Ég gæti nefnt fleiri dæmi.

Lokað hefur verið fyrir athugasemdir við þessa færslu. Við bendum á spjallið ef þið viljið halda umræðum áfram.