Gunnar í Krossinum sýnir enga linkind

Herra Ólafur Skúlason biskup og fyrsti æskulýðsleiðtogi Þjóðkirkjunnar var sakaður um kynferðisbrot árið 1996 en sekt hans hefur aldrei verið sönnuð. Nú er Gunnar Þorsteinsson forstöðumaður Krossins sakaður um kynferðisbrot og er sekt hans líka ósönnuð.

Í fyrstu voru konurnar þrjár sem báru sakir á Ólaf. Um þær sagði hann í sjónvarpinu:

Ég beið nú lengi og hélt að allt þetta mundi ganga yfir. Ég hélt að fólk sæi nú sannleikann að baki ýmsu sem búið er að þyrla upp. En þegar það dugði ekki og þetta var bara eins og útspekúlerað, skipulagt, það kom alltaf eitthvað nýtt á hverjum degi. Það var aldrei spilað út öllum spilunum, heldur haldið svona, að koma að einu eftir annað... Þá brá ég á það ráð að tala við ríkissaksóknara og bað hann um að skoða þetta mál fyrir mig. #

Konurnar eru nú fimm sem bera sakir á Gunnar. Hann hefur líka fengið lögfræðing til liðs við sig sem hótar boðberanum, Pressunni, lögsókn og segir:

Í fréttum Pressunnar er ýjað að því með ósmekklegum hætti að umbjóðandi okkar hafi brotið kynferðislega gegn hópi kvenna sem hafi hist upp á síðkastið, borið saman bækur sínar og hugleitt að koma á framfæri ásökunum á hendur umbjóðanda okkar um brot gegn sér.

Framangreindar ásakanir eru uppspuni frá rótum og með þeim er vegið með alvarlegum hætti að æru og mannorði umbjóðanda okkar. #

Þegar Ólafur biskup var spurður hvort það væri þá enginn flugufótur fyrir ásökununum sagði hann:

Ekki nokkur flugufótur fyrir þeim. #

Um ásakanir gegn sér segir Gunnar:

Þessar ásakanir eru tilhæfulausar.

Ég er viss um ekki er hægt að festa á mann sakir sem eru úr lausu lofti gripnar. Ég treysti því og bið ykkur um að berjast með mér þessari baráttu. #

Ólafur biskup hneykslaðist á aðkomu Stígamóta og sagði:

...þegar ég frétti hversu margar konur eru hjá Stígamótum af mínum orsökum þá sé ég mjög eftir því að hafa tekið þátt í því að skerða framlag kirkjunnar til Stígamóta fyrir árið í fyrra. Við eigum eftir að taka ákvörðun núna, á fimmtudag og föstudag, hvað við getum látið mikið til Stígamóta. Við ættum sjálfsagt að hækka það þá í réttu hlutfalli við fjölda þeirra kvenna sem eru að kvarta undan mér. #

Um bréf lögmanns Gunnars í Krossinum segir Pressan:

Þá var þess krafist að Pressan greiddi Gunnari í Krossinum hálfa milljón króna í skaðabætur sem hann léti renna óskiptar til Stígamóta. #

Í máli Ólafs biskups fengu konurnar það óþvegið:

Orð eins og hóra, eiturlyfjaneytandi, geðsjúk, lausgyrt og önnur álíka voru notuð um Sigrúnu Pálínu Ingvarsdóttur þegar biskupsmálið komst í hámæli árið 1996. #

Talskona kvennanna í máli Gunnars fær sínar sneiðar frá ástkærri og elskulegri eiginkonu Gunnars:

Jónína Benediktsdóttir, eiginkona Gunnars Þorsteinssonar forstöðumanns í Krossinum, segir að hún hafi einu sinni orðið vör við að kona „flaðraði óeðlilega upp um háls mannsins míns, strauk honum öllum og daðraði.“

Á Facebook-síðu sinni segist hún hafa setið út í bíl á meðan að Gunnar og umrædd kona hafi verið inni í Bakarameistaranum. Hin konan hafi komið glottandi út.

„Þessi kona er Ásta Knútsdóttir, sem telur sig hafa leyfi til að fremja mannorðsmorð af óeðlilegu tagi. Allar þessar sögur eru tómar lygar og sannleikurinn á eftir að koma í ljós,“ segir Jónína. #

Ólafur biskup botnaði ekkert í því af hverju ásakanir á hendur honum komu fram svona löngu eftir meinta atburði en sagði þó:

En stundum á ég bágt með svefn og þá hugsa ég um þetta og ég er að velta því fyrir mér hvílíkt hatur hlýtur að vera einstaklingum sem vilja leggja öðrum þetta böl til. Ég hugsa um það ekkert síður en það sem er að gerast mig. Og ég bið fyrir þessu fólki. Ég bið um að það losni við þessi ósköp sem eru að þjaka það og birtist í að það er að bera þessi ósköp á mig.

Ég lagði út af freistingasögunni á sunnudaginn var þegar ég var að vígja fimm nýja presta, yndisleg messa í Dómkirkjunni og fagnaður heima hjá okkur Ebbu á eftir. Freistingar hafa alltaf verið. Jesús sagði við freistara sinn: Vík burt, Satan. Hann þekkti hann og hann sagði honum að fara. Ég ætla ekki að líkja mér við frelsarann Jesú Krist. En ég segi við þá sem eru að ofsækja mig. Vík burt. Hið illa er enn að verki í veröldinni. Hinn illi, er ég alltaf að uppgötva betur og betur, hann gengur um sem grenjandi ljón, eins og sagt er í helgu orði. #

Gunnar í Krossinum tekur málið líka nærri sér en þykist hins vegar vita hvað klukkan slær og segir:

"Ég er niðurbrotinn maður og mun leita réttar míns. Ég ætla að hreinsa mannorð mitt. #

Því miður er mér kunnugt um að hópur af fólki hefur um skeið unnið að því að leita að ávirðingum á mig með logandi ljósi. Menn hafa velt hverjum steini og uppskeran er komin í hús.

Hópur sem tilheyrir nýju trúfélagi í Reykjavík hefur náð góðum árangri með ófrægingarherferð þessari. Þú spyrð hvort þetta geti verið, já, því miður, ég hef staðfestingu á því. #

Þó segja konurnar í máli Gunnars að fyrir þeim vaki:

Umhyggja fyrir Krossinum sem kirkju, sem og safnaðarmeðlimum sem eiga þar sitt trúarlega heimili, athvarf og skjól. #

Og talskona þeirra segir:

„Það er ein kona úr þessum hópi sem tilheyrir því trúfélagi, ég get ekki séð neina tengingu þar á milli," segir Ásta. „Hann heldur að þetta snúist um hann, þetta snýst um konurnar sem hann braut á." #

Af hverju steig Sigrún Pálína fram í máli Ólafs biskups? Hún sagði:

Núna skilja kannski flestir hvers vegna ég gat ekki þagað og látið sem ekkert hefði gerst. Ég skynjaði illskuna hans og óeðlilega kynhvöt sem gerði mig svo óttaslegna að ég varð að stoppa hann. Ég gat ekki lifað með þessa vitneskju og seinna þegar ég fékk það staðfest að hann hefði misnotað Guðrúnu Ebbu, dóttur sína, varð ég að halda áfram, mín vegna, hennar vegna og allra þeirra kvenna og barna sem hafa orðið fyrir barðinu á honum. #

Yfirlýstur tilgangur kvennanna í máli Gunnars er:

Að koma í veg fyrir að fleiri stúlkur/konur verði fyrir svipaðri reynslu af hendi Gunnars.

... afleiðingarnar sem konurnar, sem nokkrar voru unglingar undir lögaldri þegar á þeim var brotið, fyrnast ekki. Reynsla þessi hefur valdið þeim ómældri sálarangist, kvöl og margvíslegum erfiðleikum. Má þar nefna skömm og sektarkennd, auk þess sem þær hafa upplifað blekkingu og svik, þöggun, vanmátt, niðurbrot og valdníðslu.

Við sem höfum þessa vitneskju teljum okkur knúnar til að opinbera sannleikann og styðja þessi fórnarlömb í þeirri sáru göngu sem það er að segja sannleikann og skila skömminni þangað sem hún á heima. #

Ný hlið á máli Ólafs kom í dagsljósið 2010 þegar dóttir Ólafs sagði frá sinni “reynslu” af biskupnum. Séra Kristján Björnsson í Kirkjuráði sagði þetta um frásögn Guðrúnar Ebbu:

Hún sagði svo sem ekkert frá þessu í smáatriðum og ég sá ekki ástæðu til að spyrja nánar. En þetta var ekki bara einhver snerting heldur alvarleg kynferðisbrot í mörg ár þegar hún var barn og unglingur. Þannig voru æskuár hennar og þetta voru þær heimilisaðstæður sem hún ólst upp við. #

Í máli Gunnars eru hins vegar tvær fyrrverandi mágkonur hans, sem hann gekk að vissu leyti í föðurstað. Um “reynslu” þeirra og a.m.k. 14 annarra af Gunnari segir talskona þeirra:

Við erum ekki að tala um einhvers konar áreitni sem má túlka sem klapp á bossann eða eitthvað svoleiðis. Við erum að tala um snertingar sem flokkast undir kynferðisofbeldi. Ekki nauðganir en kynferðisofbeldi. #

Herra Ólafi fannst kynferðisleg áreitni ógeðsleg og gagnrýndi framgöngu fjölmiðla harkalega vegna ásakana á hendur sér.

Það fer ekki á milli mála að kynferðisleg valdbeiting eða áreitni er eitthvað það ógeðfelldasta og ógeðslegasta sem þjakar mannlegt samfélag. Kynferðisleg misnotkun barna veldur líka öllu heilbrigðu fólki miklum áhyggjum enda vitum við það að misnotkun barns, sérstaklega af nánum ættingja eða þeim sem það hefur borið traust til, hefur áhrif allt lífið. Það mótar afstöðu til fólks af gagnstæðu kyni auk þess sem það mótar veruleika alla ævi. Kirkjunni ber að koma slíku fólki til aðstoðar. Kirkjunni ber að sinna því ekki síður en þeim öðrum sem eiga við vandamál stríða. Og vitanlega eru þjónar kirkjunnar ekki undanskildir ábyrgð, misstígi þeir sig á þessu vandrataða einstigi. #

Sem betur fer þurfum við ekki að efast um afstöðu Gunnars til þessa heldur því hann hefur sagt:

„Öll tíðindi af slíkum toga hafa alltaf verið ill í mínum eyrum,“ segir Gunnar Þorsteinsson, forstöðumaður Krossins, um málefni Þjóðkirkjunnar og kynferðisásakanir á hendur Ólafi Skúlasyni, fyrrverandi biskups. „Ég hef alltaf verið þeirrar skoðunar að þessi mál þarf að taka mjög föstum tökum. Vissulega þurfa allir að líta í eigin barm. Kirkjunnar menn sérstaklega þurfa að búa þannig umhverfi fyrir sóknarbörn sín að þessi hætta sé ekki fyrir hendi. Við verðum að láta börnin og ungmennin njóta vafans,“ segir Gunnar.

Hann segir þöggun hafa verið hefðina á Íslandi í svona málum. „Það er algjörlega óásættanlegt. Ef ég hef haft veður af slíkum málum hef ég undantekningarlaust vísað slíkum málum til opinberra yfirvalda. Það má enga linkind sína. Við erum með í höndunum brotahætta einstaklinga og njótum mikils trúnaðar. Við verðum að standa undir honum með því að vera á verði,“ segir Gunnar. #