Á mbl.is má finna frétt þess varðandi að Hæstaréttur hafi staðfest dóm Héraðsdóm Reykjavíkur um að "íslenska þjóðkirkjan sé skaðabótaskyld gagnvart umsækjanda sendiráðsprests í Lundúnum, sem veitt var árið 2003."
Burtséð frá þeim fáránleika að til sé sendiráðsprestur, þá á kirkjan að hafa brotið jafnréttislög með því að ráða ekki Sigríði Guðmarsdóttur, sem hafði jafnmikla og ef til vill meiri reynslu en tengdasonur biskups, Sigurður Arnarson, sem ráðinn var í staðinn.
En það sem ekki kemur fram í fréttinni er að krafa stefnanda hljóðar uppá 42 milljónir króna.
Mér gekk mjög illa að fá út úr Biskupsstofu upplýsingar um hver kjör mín hefðu verið ef ég hefði fengið stöðuna og gat því ekki byggt skaðabótakröfuna á þeirri upphæð. Að lokum ákvað lögfræðingur minn að lýsa öllum þeim kostnaði sem ekki hefði fengist skýring á sem laun og varpa því sönnunarbyrðinni yfir á kirkjuna, sem þá þarf að sýna fram á hvað sé útlagður kostnaður vegna embættisins og hvað séu launagreiðslur," segir Sigríður.
Biskupsstofa er greinilega ekki mjög liðleg við þjón Drottins allsherjar, enda kristilegt siðgæði þar í hávegum haft.
Nei, Reynir af hverju skyldi Biskupsstofa vera með einhver liðlegheit við einhverja stelpu sem er búin að afhjúpa fjölskylduvæðinguna með svo afgerandi hætti að nú skal apparatið út með 42 millur. Nei, fólk sem ekki getur látið Biskoppinn og hans fjölskyldu í friði með sín einkastörf og heldur að utanættarfólk eigi einhvern rétt, getur sko ekki ætlast til að fá einhverja silkihanskameðferð. Svo eru laun innan kirkjunnar ekkert fyrir hvern sem er að gaspra með, allra síst laun fjölskyldumeðlima.
Lokað hefur verið fyrir athugasemdir við þessa færslu. Við bendum á spjallið ef þið viljið halda umræðum áfram.
Árni Árnason - 29/04/08 22:48 #
Þetta sýnir okkur til hvers kirkjan er. Hún er til þess að skaffa prestunum, og ekki síst Biskupnum og hans familí þægilega og vel launaða innivinnu. Allt annað er aukaatriði.
Þjóðin borgar.
og borgar
og borgar