Biskup Íslands þakkar trúnni (væntanlega kristinni) það að fólk inni af hendi hjálparstörf, ellegar gefi fé til slíkra starfa. Það er semsagt, að mati hans, kristninni að þakka að þetta fólk er svona gott.
Og svei mér þá ef þetta getur ekki bara verið satt hjá honum. Ég er í það minnsta alveg á svipuðu máli þegar ég segi að illar gjörðir manna megi rekja til trúarhugmynda þeirra, hvort sem þær eru kristnar eða ekki. Ég lít ekki svo á að fólk sé í eðli sínu annað hvort „gott“ eða „illt“, heldur er það aðeins á valdi hugmynda sem knýja fram verknaðinn.
En bíðum nú við. Þegar ég held þessu fram, t.d í greininni um vondu kallana, eru kristnir menn ólatir við að gera strangar athugasemdir við þessa afgreiðslu. Þeir segja það ómögulega geta verið kristninni að kenna ef einhver fremur illvirki í nafni hennar, þarna hafi bara illir menn verið að misnota sér trúna. Ef þeir hafa rétt fyrir sér en ég rangt, hlýt ég að mega á móti beita Karl Sigurbjörnsson sömu afgreiðslu þegar hann þakkar trúnni góðu verkin og segja:
Góðu verkin stafa ekki af trúnni frekar en þau illu. Þetta eru aðeins góðir kallar sem (mis)nota sér trúarbrögðin til að fremja góðvirki.
En það getur auðvitað ekki verið, er það nokkuð. Allt það góða verður að þakka trúnni og allt það illa vantrúnni, ef ég þekki þá rétt þessa kristnu hugsanaþræla.
Hvort skal það vera, kæru vinir, góð og ill verk vegna trúar eða burtséð frá trú?