Jesús er dauður! Jesús er sannarlega dauður!

Í predikun sinni á páskamorgni sagði Karl Sigurbjörnsson í prestavælutóni að grundvöllur kristinnar trúar og kirkju væri fréttin sem að María Magdalena og María hin komu með. Sú frétt er upprisa Krists.

Orðrétt sagði Karl:

Fréttin sem þær María Magdalena og María hin voru sendar til að segja lærisveinunum er grundvöllur kristninnar, trúar og kirkju. Með fréttinni sem þær báru stendur það og fellur allt. Kristindómurinn er afstaða til þess að þær séu trúverðug vitni, að þær sögðu satt.

Kíkjum aðeins á þennan vitnisburð Maríanna tveggja í guðspjöllunum. Fyrir utan þá staðreynd að frásagnirnar eru í mótsögn hvað varðar mörg atriði er einfaldlega ekki hægt að sjá vitnisburð þeirra í Markúsarguðspjalli. Í síðasta versinu stendur:

Mark 16:8 “Þær sögðu engum frá neinu, því þær voru hræddar.”

Í Lúkasarguðspjalli trúa lærisveinarnir ekki þessari ótrúlegu frétt:

Lúk 21:11 “En þeir töldu orð þeirra markleysu eina og trúðu þeim ekki.”

Biskupinn er ónákvæmur þegar hann segir að við þurfum að trúa því að þær segi satt. Raunin er sú að við þurfum einnig að trúa öðru fólki. Raunin er sú að við verðum að trúa því að höfundar guðspjallanna sögðu satt frá og að þeir hafi haft rétt fyrir sér, en fólk var mjög auðtrúa á þessum tímum. Ef að biskupinn er ekki bókstafstrúmaður hvað varðar Nýjatestamentið og nálgast það með sama hætti og prestar Þjóðkirkjunnar nálgast ævintýrin í Gamla testamentinu þá ætti hann að viðurkenna að guðspjöllin voru skrifuð áratugum eftir meinta upprisu Jesú eftir að hafa verið í munnlegri geymd. Einnig að nöfnin á guðspjöllunum eru síðari tíma ágiskanir og að höfundarnir séu með öllu óþekktir. Margt bendir til þess að þeir hafi ekki þekkt til staðarhátta og voru því örugglega aldrei vitni að neinni upprisu.

Biskupinn trúir sem sagt einhverjum orðrómi sem einhverjir menn settu á blað fyrir um það bil tvemur árþúsundum. Það er nógu slæmt að trúa orðrómum, en að trúa orðrómi sem maður veit ekki hver segir manni er út í hött.

En lengi getur vont versnað. Orðrómurinn fjallar nefnilega um yfirnáttúrulegan atburð. Jafnvel biskupinn viðurkennir að “..liðið lík rís ekki upp...”. Fólk lifnar ekki við eftir að hafa verið dautt í nokkra daga. Þar sem að fólk rís venjulega ekki upp frá dauðum ætti maður að vilja meiri sannanir fyrir því heldur en venjulega atburði. Orðrómur er ekki einu sinni talinn góð heimild fyrir venjulega atburði!

Karl segir að þessi orðrómur hafi verið gagnrýndur, veginn og metinn af heilbrigðri skynsemi. Þetta er rétt hjá honum. Heilbrigð skynsemi er fljót að vega og meta þetta og komast að niðurstöðu. Það er óskynsamlegt að trúa orðrómi frá óþekktum aðilum um yfirnáttúrulegan atburð. Það gerist varla óskynsamara. Biskupinn hlýtur að viðurkenna þetta, enda byggir kristnin trú ekki á skynsemi heldur trú.