Um sex þúsund manns á aldrinum 15 til 24 ára smitast af HIV-veirunni á degi hverjum. Er útbreiðsla alnæmis mest í Afríku en talið er að sjúkdómurinn hafi þegar dregið 20 milljónir manna til dauða í veröldinni. Sérfræðingar í heilbrigðismálum hvetja til þess að fólk noti smokkinn til að verjast HIV-smiti og ýmsum öðrum kynsjúkdómum.
"AIDS-veiran er um það bil 450 sinnum minni en sáðfruma," segir Alfonso Lopez, einn af áhrifamestu kardínálum Páfagarðs, í viðtali við Panorama. "Sáðfruman getur auðveldlega sloppið í gegnum "net" sem er á smokknum," segir hann ennfremur. Gefur Lopez í skyn í viðtalinu að hann telji að ríkisstjórnir landa heims eigi að hvetja fólk til að nota ekki smokka.
Erkibiskupinn í Nairobi í Kenýa, Raphael Ndingi Nzeki, fullyrðir jafnvel í viðtali við Panorama að notkun smokka hjálpi til við að dreifa veirunni milli manna. "AIDS...hefur breiðst svo hratt út vegna þess hversu auðvelt er að nálgast smokka".
Gordon Wambi, sem stýrir átaki gegn útbreiðslu alnæmis í Afríku, segir ennfremur að sumir presta haldi því að fólki að smokkar séu smurðir HIV-veirunni.
Catherine Hankins, vísindaráðgjafi hjá UNAIDS, þeirri stofnun Sameinuðu þjóðanna sem berst eingöngu gegn útbreiðslu alnæmis, fordæmdi staðhæfingar sumra embættismanna kaþólsku kirkjunnar. Sagði hún í samtali við fréttasíðu BBC að staðhæfingarnar væru algerlega rangar, smokkar kæmu sannanlega í veg fyrir að menn smituðust af HIV-veirunni.
(Tekið úr Mogganum október 2003)
Það er frábært að kaþólska kirkjan skuli leggja sitt af mörkum við að berjast á móti útbreiðslu alnæmis.
Smávegis um gagnsemi kirkjunnar "Það er frábært að kaþólska kirkjan skuli leggja sitt af mörkum við að berjast á móti útbreiðslu alnæmis," segir Ormurinn hér á Vantrú.net, sennilega í háði frekar en alvöru. En hann þagði algerlega um þá leið, sem kirkjan fer til þess arna -- og ekki aðeins hún, heldur klerkar múslima að auki : að boða og kenna leið skírlífis, sem er í raun öruggasta vörnin gegn þessari plágu -- og að hjón haldi ekki fram hjá hvoru öðru. Þá er sáralítil hætta á smiti nema helzt með blóðgjöf, sprautunotkun eða húðflúri. En árangur þessara tveggja ólíku trúarsamfélaga í þessu efni má m.a. merkja og mæla af því, að í Afríku norðan Sahara er margfalt minni útbreiðsla alnæmis en sunnan hennar (sjá stóra grein í miðopnu Mbl. 28. nóv. 2004): og Norður-Afríka er að mestu múslimsk.
Það er auðvitað ofmælt, að kaþólska kirkjan fari “í einu og öllu eftir fagnaðarerindinu” -- engin mjög útbreidd hugsjónastefna hefur nokkurn tímann átt algjörlega hlýðna fylgjendur eða lærisveina; fráfallendur og óhlýðnir hljóta alltaf að blandast með. Kristur sjálfur boðaði, að ekki myndu allir, sem ættu eftir að kenna í nafni hans, verða meðteknir í ríki hans, og postularnir benda á mörg dæmi þess, að ekki voru allir meðlimir hinna ungu kristnu safnaða trúir fagnaðarerindinu. Þannig að það er rangt (ef einhver telur svo vera) að upphafsmenn kristinnar kirkju hafi lofað okkur því, að þar með væri fundinn upp sú hjálpræðisleið, sem án undantekningar myndi frelsa og fullkomna alla þá, sem ættu eftir að leggja nafn sitt við þá braut. Því er nefnilega þannig farið, eins og sá merki, kristni rithöfundur C.S. Lewis benti á fyrir meira en hálfri öld, að það er ekki nóg að hafa rétta receptið og hárrétta meðalið sem læknað getur mein manns; hið ágætasta lyf virkar því aðeins, að menn taki það inn; og þeir sem horfa upp á þann mann ólæknaðan, sem hætti að taka lyfið, eiga ekki skella skuldinni á lyfið! En orð fagnaðarerindisins, sakramentin, náðarkraftur Guðs og trúin, allt er þetta og meira til meðalið guðlega við andlegum meinsemdum okkar, brestum og takmörkunum.
En Ormur heldur áfram: “Einnig eru prestar, páfar og kardinálar duglegir að haga lífi sínu í samræmi við boðskap sinn.” Alveg rétt, flestir hverjir eða mjög margir, hygg ég. (Alls eru u.þ.b. 800.000 kaþólskir prestar í heiminum.) En reynum ekki að pressa þau orð svo, að allir séu þeir 100% trúir. Vissulega er heilagt líferni góðra, trúaðra manna öðru fólki gjarnan vegvísir til Guðs, en ef hver einasti kristinn maður væri slíkur óumdeilanlegur vegvísir vegna fullkomleika síns í trú og kærleika, þá væri nánast tekið af öllum hinum valfrelsið til að hafna kristindómnum : allir hlytu að játa, að Kristur er Drottinn! Hér gildir nokkuð líkt og um kraftaverk : ef Guð hlutast ævinlega til um atburði, sem stefna að slysum og óförum í mannheimi (t.d. fyrir gleymsku okkar sakir eða vanþekkingar, eða vegna þess að tveir menn eiga leið fyrir sama hornið um nótt, ellegar loftsteinn fellur til jarðar), já, ef hann gripi t.a.m. alltaf inn í þegar maður stendur á spjalli við annan mann, hallar sér upp að eldavél og tyllir svo hendinni aftur fyrir sig á helluna, sem hann vissi ekki (eða hafði gleymt) að væri brennheit, þá væru kraftaverkin allsráðandi í mannheimi, við fengjum ekki að “brenna okkur á” vondri reynslu og þar með að fá tækifæri til að læra af óförum, þokast áfram í skilningi og eflast að vísindalegri kunnáttu, eftir alla þessa upphlöðnu reynslu sem miðlazt hefði út á meðal allra manna. Því að þar sem ekkert nokkurn veginn algilt orsakalögmál virðist í gangi, þá verða auðvitað engin vísindi til um lögmál tilverunnar -- menn væru sífellt gapandi yfir undarlegum kenjum náttúrunnar beint fyrir framan nefið á þeim. -- En í stuttu máli sagt, varðandi þetta sem Ormur sagði: Þið getið ekki tekið staka, siðspillta klerka út úr þessum 800.000+ manna hópi, bent á þá og sagt: “Þarna sjáið þið, kristindómurinn bætir menn ekki vitund!” -- því að þeir hættu að innbyrða það meðal, sem Kristur vildi gefa þeim.
“Beztur er þó stuðningur kirkjunnar við vísindi og þekkingu,” segir Ormur. Kannski ekki beztur alls, segi ég, en nógu góður þó til að hafa skilað vísindunum meiri stuðningi og afrakstri í heild en nokkur guðleysisstefna hefur gert. Samskipti kirkjunnar við vísindi og menningu eru ekki fullkomin né án stórra ágalla hér og þar og víða, eftir tímabilum, svæðum og mönnum (því að oft veldur hver á heldur), en í heildina tekið hefur sá record kirkjunnar verið jákvæður og afar gefandi fyrir mannkynið, og er það t.d. ekki að undra hjá þeirri kirkju sem hefur aðhyllzt hið opna viðhorf Tómasar frá Aquino og þorra skólaspekinga til mannlegra fræða, heimspeki og vísinda. Eins voru t.d. áhrif Lúthers á samvinnu hans kirkju við tónskáld og tónlistarmenn affarasæl : hann hafnaði ekki tónlistarflutningi í kirkjunni, eins og hann tók þó harða afstöðu gegn mannlegri skynsemi (a.m.k. í orði kveðnu), heldur bauð hann hljómlistina velkomna sem tjáningarform sem orðið gæti Guði til vegsömunar, en ástæðan var ekki sízt órækur vitnisburður Gamla testamentisins, einkum Sálmanna, um það hvernig lýður Guðs í Landinu helga lofaði hann með gígjum, strengjum, básúnum, öðrum hljóðfærum og fagnaðarsöng.
En hann þagði algerlega um þá leið, sem kirkjan fer til þess arna -- og ekki aðeins hún, heldur klerkar múslima að auki : að boða og kenna leið skírlífis, sem er í raun öruggasta vörnin gegn þessari plágu -- og að hjón haldi ekki fram hjá hvoru öðru. Þá er sáralítil hætta á smiti nema helzt með blóðgjöf, sprautunotkun eða húðflúri.
Þú veist það jafnvel og ég að kirkjunnar menn boða ekki skírlífi í þeim tilgangi að forða fólki frá kynsjúkdómum, heldur vegna þeirrar gömlu áráttu sinnar að vera sífellt að skipta sér af kynhegðun fólks.
Ef kirkjunnar menn hættu að setja fram óraunhæfar kröfur til fólks og beittu sér frekar fyrir notkun getnaðarvarna þ.e. smokksins þá væri fyrst hægt að tala um raunverulega tilraun hjá þeim ágætu mönnum til að draga úr nýsmiti HIV-veirunnar.
Enn af skirlífi Mér er ljúft að svara þessum andmælum Lárusar: “Þú veist það jafnvel og ég að kirkjunnar menn boða ekki skírlífi í þeim tilgangi að forða fólki frá kynsjúkdómum, heldur vegna þeirrar gömlu áráttu sinnar að vera sífellt að skipta sér af kynhegðun fólks.” [auðk. hér, JVJ.]
Viltu ekki, Lárus, setja fram raunverulega ástæðu þeirra, það getur enginn tekið þessa alvarlega hjá þér, hún gerir líka heldur lítið úr prestum, eða var það kannski tilgangurinn í bland?
Þið viljið standa í rökræðum, og ég spyr: skiptir þá ekki nákvæm afmörkun/skilgreining hugtaka gjarnan meginmáli, svo að rökleiðslan og niðurstöðurnar verði óyggjandi? Sumir prestar a.m.k. hafa ekki þessa áráttu sem þú talaðir um, en flestir eða nærfellt allir munu telja trúnað við heilaga Ritningu og erfikenningu kirkjunnar í þessu efni mestu máli skipta um grundvöll afstöðu sinnar. En þó að ástæðan fyrir því, að þeir boða skírlífi, sé ekki sú (eða: ekki fyrst og fremst sú -- og ekki sú ein), að forða þurfi fólki frá kynsjúkdómum, þá er sú ástæða þó alveg fullgild líka og tillit til hennar tekið t.d. þegar guðfræðingar eru að reyna að rationalisera guðleg boð og bönn, vegna þess að ýmsar heppilegar aukaverkanir skírlífis (og ekki bara þessi heilsufarstrygging; fleira kemur til) hjálpa mönnum til að skilja, að boðorð Guðs eru góð fyrir manninn, en ef afleiðingar skírlífis væru hins vegar skaðsamlegar, gæfi það vantrúuðum auðvitað vopn í hendur gegn kirkjunni. -- Cicero sagði einhvern tímann (efnislega, ekki orðrétt), að vondar afleiðingar siðpillingar séu ekki ástæða þess, að við teljum sumar athafnir siðlausar; en hins vegar staðfesti náttúran (með sínu orsaka- og afleiðingalögmáli), að það sem siðfræðin kenni sé bæði satt og rétt. (Þetta var auðvitað sett fram með miklu glæstari og einfaldari hætti hjá þeim klassíker, en ég er búinn að týna cítatinu -- man þetta þó áratugum saman! Sjá t.d. adaption þessa atriðis gagnvart fóstureyðingum í Lífsvon, fréttabréfi Lífsvonar, samtaka til verndar ófæddum börnum, 2. tbl. 7. árg., júní 1991, neðst á 9. bls.)
Hér fær Lárus aftur orðið: “Ef kirkjunnar menn hættu að setja fram óraunhæfar kröfur til fólks og beittu sér frekar fyrir notkun getnaðarvarna þ.e. smokksins þá væri fyrst hægt að tala um raunverulega tilraun hjá þeim ágætu mönnum til að draga úr nýsmiti HIV-veirunnar.”
Svar JVJ: Ef skírlífi er bæði öruggara og árangursríkara meðal til að koma í veg fyrir alnæmissmit heldur en notkun smokksins, þá er vitaskuld afar dýrmætt að kirkjan beiti sér fyrir þeirri öruggari leið (sem prestar gera líka meðal þess fólks, sem helzt hefur tilhneigingu, trú og vilja til að fara eftir því ráði kirkjunnar). Lárus mun sennilega ekki viðurkenna forsenduna ("Ef ... smokksins") þarna í byrjun setningarinnar -- og þess vegna ekki ályktunina; og vís er hann til þess að telja mig gefa þarna undir fótinn því viðhorfi eins eða tveggja preláta, sem nefndir voru í byrjun þessarar umræðu, að smokkurinn sé ekki gerður úr nógu þéttriðnu neti til að koma í veg fyrir að HIV-veiran komist í gegn. En það er ekki mitt viðhorf -- ekki ennþá a.m.k.! Ég var að lesa um það í fyrsta sinn á þessari vefsíðu, vefengi ekki að þið hafið rétt eftir, en ég, sem óvísindafróður maður, er enn í óvissu um það hvort efnið í (alla) smokka sé gert úr þéttriðnu neti eða bara úr sléttu og þéttu efni, sem þessar örsmáu veirur fari ekki í gegnum. Einhver þyrfti að upplýsa okkur um þetta, áður en við förum að nota það sem efnivið í ályktanir. Hitt er annað mál, að notkun smokksins, jafnvel þótt hann brygðist aldrei þegar hann er notaður (það kemur nú fyrir að þeir springi eða renni af), getur í sjálfri sér stuðlað að fjöllyndi (sem sagt: ekki bara verið varúðarráðstöfun þeirra sem þegar voru fjöllyndir), af því að nú á kynlíf að heita svo öruggt vegna þessara verja, og þá fara menn að treysta á þær (enda mannkynið með talsvert inngróna hneigð til kynlífs). En sú notkun er ekki 100% örugg -- bæði bregzt þessi gúmmívörn á stundum (það kemur m.a. fram þegar skoðuð eru gögn um fóstureyðingar, ég nenni ekki að grafa upp tölurnar hér og nú, en þetta er staðreynd í skjölum Landlæknisembættisins), og svo eru þeir, sem vanir eru orðnir þessu fjöllyndi, ekki alltaf með hann á sér eða gera hluti ölvaðir, sem þeir hefðu ella ekki gert, eða taka bara sjensinn á því að mótpartnerinn sé smitlaus. En skírlífið getur einfaldlega ekki fallið í þessar gryfjur, það býður aldrei upp á kynlífssmit, því að með þeirri leið lifa menn einlífi til hjónabands eða halda sig við makann einan -- og gagnkvæmt. Þess vegna hlýt ég að spyrja: Eigum við ekki að unna þessari hvatningu kirkjunnar til skírlífis sannmælis og viðurkenna ótvírætt gildi þess í sambandi við alnæmisfaraldurinn? Er annað sanngjarnt? Og af hverju ættum við að berja á prestum fyrir þetta, en þegja t.d. um þá röksemd (ofar) sem fólst í því að bera saman Afríku sunnan og norðan Sahara? Þar koma ekki “kirkjunnar menn” við sögu að neinu ráði, heldur kenning og siðaagi múslima. Lárus, slepptu því ekki að glíma við þann punkt frá mér, ef þér dettur í hug að svara mér. Eitt að lokum: Lárus telur sennilega óraunhæfa (jafnvel ósanngjarna?) þá kröfu til fólks að vera skírlíft. En Guð -- og Kristur -- gefur ekki aðeins boðorðið, heldur líka kraftinn til að uppfylla boðorðið, 'helgandi náð' sína, eins og við kaþólskir tölum um. Því segir Jesús: “Takið á yður mitt ok, því að ok mitt er indælt og byrði mín er létt.” Um þetta mætti skrifa margar ritgerðir, bæði guðfræðilegar og úr heimi reynslunnar.
Vale, pie patiensque lector.
Jón, ertu að segja að þú sem kaþólskur maður sért andvígur smokkinum af því að hann sé ekki nógu örugg verja? Stutt og einfalt svar nægir mér, já eða nei.
Kannski ég bæti hérna örlitlu við vegna þess að ég hef verið fræddur um viðhorf kaþólikka til kynlífs (af nunnu).
Það að nota smokkinn er ekki bara slæmt af því það kemur í veg fyrir þungun heldur líka af því að það gefur til kynna að kynífið hafi verið planað. Ef að kaþólikki gerir það án þess að nota smokk þá er það í raun bara ein synd á skuldareikninginn, "í hita augnabliksins" og Guð er þá væntanlega líklegri til að fyrirgefa það. En ef kaþólikki gerir það með smokki þá er það eiginlega tvær syndir og þar að auki eru þær verri af því þetta var planað (syndgað af yfirlögðu ráði).
Það er auðvelt að sjá hvernig þetta viðhorf til kynlífs er hættulegt með tilliti til alnæmissmits.
Þú hefur rétt fyrir þér. Ég tel það vera óraunhæfa lausn að segja fólki að hætta kynlífsiðkun utan hjónabanda vegna þess að guð vill það. Að stunda ekkert kynlíf reynist flestum illmögulegt, hinsvegar væri vænlegra til árangurs í baráttunni við AIDS og aðra kynsjúkdóma að fá fólk til að stunda öruggt kynlíf.
Cicero sagði einhvern tímann (efnislega, ekki orðrétt), að vondar afleiðingar siðpillingar séu ekki ástæða þess, að við teljum sumar athafnir siðlausar; en hins vegar staðfesti náttúran (með sínu orsaka- og afleiðingalögmáli), að það sem siðfræðin kenni sé bæði satt og rétt.
Ertu nokkuð að leggja að jöfnuðu siðleysi og siðspillingu við kynlíf utan hjónabands?
Það er líka eitt, jafnframt því að berjast fyrir skýrlífi hafnar kaþólska kirkjan notkun getnaðarvarna eins og smokka. Það er því villandi að halda fram að hún sé með hvatningu sinni til skírlífis að gera einhverjum gott, því að í sömu andrá fordæmir hún getnaðarvarnir sem er raunsæ vörn gegn nýsmiti HIV veirunnar.
Þessu tengt: Heimasíða Alnæmissamtakanna á Íslandi
"Það er líka eitt, jafnframt því að berjast fyrir skýrlífi hafnar kaþólska kirkjan notkun getnaðarvarna eins og smokka. Það er því villandi að halda fram að hún sé með hvatningu sinni til skírlífis að gera einhverjum gott, því að í sömu andrá fordæmir hún getnaðarvarnir sem er raunsæ vörn gegn nýsmiti HIV veirunnar."
Þetta er undarlegt þras. Notkun getnaðarvarna er synd, og hvernig getur kirkjan annað en fordæmt það? Kynlíf utan hjónabands er líka synd og hvernig getur kirkjan annað en fordæmt það einnig?
Ef trúlausir ætla að fara að fetta fingur út í kirkjan telur vera synd og hvað ekki, verða þeir að nota önnur rök en sjúkdómavarnir. Þeir verða að nota trúarleg rök, því kirkjan er í eðli sínu trúarleg stofnun.
Auk þess, ef fólk stundar aðeins kynlíf innan hjónabands, er frekar erfitt að smitast af kynsjúkdómum. En að mæla með smokkum sem vörn við smitsjúkdómum, er að mæla með synd.
Takk Jeremía, þú virðist hafa sagt það sem Jón vildi ekki segja berum orðum. Þú útlistar ágætlega heimskulega afstöðu kaþólsku kirkjunnar til kynlífs sem við Lárus höfum bent á að er í raun algerlega vonlaus í baráttunni við alnæmi.
Trúarleg rök? Eru það svona rök "Af því að guð/Jesús/Páfinn/Biblían segir það"?
Ok, kaþólska kirkjan ætti að skilja það að fólk "syndgar", það er bara í mannlegu eðli er það ekki? Erfðasyndin. Það er allt í lagi að kenna skírlífi og hafa þannig áhrif á einhverja safnaðarmeðlimi. En það er bara ekki eina lausnin, fólk "syndgar" og því ætti að gefa þeim kost á því að geta varið sig þegar það gerir það.
Eða lítur kaþólska kirkjan kannski á kynsjúkdóma sem sönnun þess að það sé slæmt að "syndga"? Og eiga þau að fara til helvítis í staðinn? Er ekki nær inntakinu "elskaðu náunga þinn" að leyfa honum að verja sig þrátt fyrir að hann falli í freistni af og til?
Sælir aftur. Óli Gneisti spurði mig: “Jón, ertu að segja að þú sem kaþólskur maður sért andvígur smokkinum af því að hann sé ekki nógu örugg verja? Stutt og einfalt svar nægir mér, já eða nei.”
Stutt fær hann svarið: Nei! (Ætli hann sé ekki eitt spurningamerki að ráða í það svar?)
Svo segir Óli Gneisti í öðru skeyti: “Það að nota smokkinn er ekki bara slæmt af því það kemur í veg fyrir þungun heldur líka af því að það gefur til kynna að kynífið hafi verið planað. Ef að kaþólikki gerir það án þess að nota smokk þá er það í raun bara ein synd á skuldareikninginn, "í hita augnabliksins", og Guð er þá væntanlega líklegri til að fyrirgefa það....”
Mér er sama hvaða nunna sagði þér þetta, Óli Gneisti, það er jafnléleg siðfræði fyrir því. Það er ekkert rangt við að ‘plana’ siðferðislega réttar ákvarðanir, það er meira að segja verðugra fyrir manninn að framkvæma góðar athafnir sínar með undirbúningi heldur en að gera þær hugsunarlítið út í loftið. Og það sem er verðugt fyrir mannlegar athafnir og mannlega reisn, það styður kirkjan. Synd er þetta ekki, ef um hjón er að ræða og ef ekkert við athöfnina gerir hana siðferðislega álösunarverða (eins og t.d. nauðung eða eitthvert tilfallandi ábyrgðarleysi, s.s. syndsamleg vanræksla í einhverju öðru aðkallandi verkefni á meðan).
Meira er í vændum frá mér, þetta er athyglisverð umræða. Ég þakka “jeremía” innleggið, en ég er ekki 100% sammála honum og skýri afstöðu mína bráðlega.
Rétt hjá þér, Lárus, en ég hafði hreinlega gleymt þessu. Svarið fáið þið samt ekki fyrir jól, fleira kallar að, sem meira máli skiptir, einkum að svara Hjalta í umræðunni um efnið 'Var Jesús til?', fyrir utan annað daglegt stúss Íslendingsins.
Ef getnaðarvarnir eru svona mikil synd,hversvegna eru þá fleiri fæðingar í lúterskum löndum en kaþólskum?Ekki segja mér að frakkar og ítalir séu slappari í kynlífi en við.
Það verður ekki fullyrt með réttu, að lönd mótmælenda hafi almennt hærri fæðingartíðni en þau kaþólsku. Suður-Ameríka (að miklu leyti kaþólsk) hefur mjög háa fæðingartíðni, t.d. er stærsta landið, Brasilía (sem vegur mjög þungt, með 184 millj. íbúa) með um 17,25 fædd börn árlega á hverja 1000 íbúa, og Írland er með um 14,47 á 1000 íbúa, sem er allgóð frammistaða, vel yfir meðaltali. Póllandi, þar sem 95% íbúa eru kaþólskir og 75% stunda trú sína, er allmiklu lægra í frjóseminni (10,64), en það er e.t.v. afleiðing af fósturvígshugarfarinu sem þar hafði náð að festa rætur með velþókknan og fyrir tilstuðlan hinna kommúnísku ráðamanna. Allt eru þetta áætlaðar tölur árið 2004. En Ísland stendur sig allveg (14,37 börn fædd á hverja 1000 íbúa skv. áætl. 2002) og eins Bandaríkin (14,1), þar sem kaþólikkarnir stuðla ekki hvað sízt að þeirri frjósemi. Dæmigerð sekúlaríseruð mótmælendalönd eru svo Svíþjóð (9,81 árið 2002) og Danmörk (11,74), auk Þýzkalands (8,99/1000), þar sem allnokkur meirihluti er mótmælendatrúar. Frakkland er með 11,94 (2002), sem er að vísu nokkuð slakt, en skiljanlegt í ljósi langvinns gallicanisma, anti-clericalisma, fjandskapar ríkisvalds við kirkjuna og útbreiddrar vantrúar. Svo verður líka að viðurkenna, að Spánn er farinn að dragast mikið aftur úr (10,11/1000 skv. áætl. 2004). En Ítalir standa sig vissulega mjög illa, með 8,93 fædd börn á hverja 1000, þeir eru á sinn hátt undantekningin frá reglunni með þá kaþólsku, eins og Íslendingar eru það frá þeim lúthersku. Norðmenn (12,39) eru hins vegar mitt á milli okkar og hinna Skandinavanna, en Færeyingar eru stutt á eftir okkur (13,89). Mörg önnur lönd standa sig miklu verr, t.d. Japan með um 10 börn á 1000 íb. (2002), en Kína er með 12,98 (2004). Auk Indlands (með 22,8 börn á 1000 íb.) standa múslimsku löndin sig vel í frjóseminni, t.d. Egyptaland með 24,4/1000 og Tyrkland með um 18/1000.
Lokað hefur verið fyrir athugasemdir við þessa færslu. Við bendum á spjallið ef þið viljið halda umræðum áfram.
Ormurinn - 27/10/04 09:59 #
"Það er frábært að kaþólska kirkjan skuli leggja sitt af mörkum við að berjast á móti útbreiðslu alnæmis."
Já það er afþví að kaþólska kirkjan er svo góð.
Hún hefur í gegnum aldirnar sýnt það og sannað að hún fer í einu og öllu eftir fagnaðarerindinu. Einnig eru prestar, páfar og kardinálar duglegir að haga lífi sínu í samræmi við boðskap sinn.
Best er þó stuðningur kirkjunnar við vísindi og þekkingu.