Allar færslur Allir flokkar Sos Um félagið Úrskráning Lógó Spjallid@Vantru Póstfang Vantru@Facebook Vantru@Youtube Vantru@Twitter

Ríkiskirkjan er heilbrigðisvandamál

Mynd af handayfirlagningu

Að sögn þessara tveggja liðhlaupa, Sigurðar og Arnaldar, úr íslenskri prestastétt búa þeir við skikkanlegan vinnutíma og fá hvíld frá amstri dagsins eins og hver annar borgari, en báðir búa þeir nú og starfa í Noregi. Kollegar þeirra hérlendis berja aftur á móti stöðugt lóminn, segjast vera að kikna undan vinnuálagi og að þeir séu nánast á sólarhringsvakt allan ársins hring við að gæta að sálarheill þjóðarinnar. Hvernig ætli standi á þessum mun milli landanna – eru Íslendingar svona miklu kvartsárari heldur en Norðmenn eða finnst þeim e.t.v. svona gaman að halda prestinum sínum uppi á snakki svo að hann fær aldrei frið?

Hann [Sigurður] segir að í Noregi fái prestar þá frídaga sem þeir eigi, þeir vinni sína vinnuviku og vinnutíminn sé betur skipulagður. „Hérna veistu hvenær þú ert búinn í vinnunni. Á Íslandi höfðu margir prestar þá tilfinningu að þeir gerðu aldrei nóg og að það væru alltaf í vinnunni.

Líklegast felst munurinn einkum í viðhorfi stjórnvalda, almennings og presta til heilbrigðiskerfisins. Í Noregi er mun betur hugað að andlegu og líkamlegu heilbrigði þegnanna heldur en hér á landi. Eina úrræði margra hérlendis við áföllum og andlegum erfiðleikum er að leita til prestsins, þegar geðheilbrigðisstarfsfólk og sálfræðingar ættu að sinna því. Íslenskir prestar slá um sig með „menntun“ sinni í sálgæslu, sem einkum felst í því að lesa Jobsbók og grenja síðan í kór yfir vonsku heimsins. Svo fara þeir brattir út á akurinn og nota biblíuna sem sína heimild til að sinna fólki sem þarf ekki á þeirra hjálp að halda heldur almennilegs heilbrigðiskerfis.

Hann [Arnaldur] kveðst hafa verið að brenna út í starfi sínu í Glerárkirkju. „Félagsleg vandamál fólks voru orðin svo mikil. Það var erfitt að taka á móti fólki á skrifstofunni og heyra sorgarsögur þeirra sem voru að missa vinnuna sína og húsin sín og áttu ekki fyrir mat. […] Norskt samfélag er afar fjölskylduvænt, að sögn Arnaldar. „Vinnutíminn er miklu styttri“.

Prestar hérlendis verja sín ofurlaun (sem hjá mörgum slaga hátt í sjö stafa krónutölu) m.a. með þeim falsrökum að þeir sinni svo mikilvægu „sálgæsluhlutverki“. Vera kann að einstaka manni sé fróun í því að frétta hjá prestinum að Jésú sé voða leiður yfir öllum hans áföllum, en flestir þurfa meira heldur en klapp á bakið og ádrátt um að allt sé í Drottins hendi. Ef ríkiskirkjan sogaði ekki til sín óheyrilegt fjármagn frá skattgreiðendum væri hægt að koma upp almennilegri heilbrigðisþjónustu víða um land til að sinna þeim sem á hjálp þurfa að halda. Klerkar gætu þá átt frí alla jafnan nema e.t.v þegar þeir þyrftu að gifta og jarða.


Upphafleg mynd er frá Kaihsu Tai og er birt með cc-leyfi

Guðmundur Guðmundsson 27.01.2016
Flokkað undir: ( Ríkiskirkjan )

Viðbrögð

Sýnið viðbrögð, en vinsamlegast sleppið öllum ærumeiðingum. Einnig krefjumst við þess að fólk noti gild tölvupóstföng, líka þegar notast er við dulnefni. Ef það sem þið ætlið að segja tengist ekki þessari grein beint þá bendum við á spjallborðið. Þeir sem ekki fylgja þessum reglum eiga á hættu að athugasemdir þeirra verði færðar á spjallborðið.

Hægt er að nota HTML kóða í ummælum. Tög sem virka eru: a href, b, i, u, br, p, strong, em, ul, li og blockquote. Einnig er hægt að notast við Markdown rithátt í athugasemdum. Notið skoða takkann til að fara yfir athugasemdina áður en þið sendið hana inn.










Muna þig?