Örn Bárður og veika fólkið

Það getur verið erfitt að standa í rökræðum þegar andstæðingar manns leggja fram sterk rök og hika ekki við að segja hlutina hreint út. Fólk bregst misjafnlega við þegar það finnur að rök þess eru metin veigalítil og jafnvel röng. Sumir leggja það á sig að grafast eftir meiri upplýsingum til þess að undirbyggja rök sín betur og leggja fram ný og betri en aðrir reyna að drepa umræðunni á dreif eða flýja af hólmi með misvirðingarverðum aðferðum eða lokaorðum. En svo eru auðvitað til þeir sem einfaldlega játa það að þeir hafi haft rangt fyrir sér og nota tækifærið til þess að læra eitthvað nýtt eða tileinka sér önnur sjónarmið.

En einnig er til fólk sem bregst við með því að gera andstæðingum sínum upp annarlegar hvatir eða jafnvel ýja að því að þeir séu ekki með öllum mjalla. Þetta er alls ekki óalgengt í opinberri umræðu, sem er miður því að þetta er mikill ósiður. Það að fara í manninn en ekki boltann er leikbrot í fótbolta og ætti að teljast það líka í umræðum á milli fólks.

Séra Örn Bárður Jónsson lendir stundum í klípum í rökræðum. Fyrir nokkrum misserum hafði ungur drengur deilt á hann hér á vefriti Vantrúar og á svipuðum tíma hafði hann sett inn athugasemd á vefsíðu Arnar Bárðar. Þar var rætt um það hvort að guð væri algóður og pilturinn setti inn athugasemd sem samanstóð af nöfnun af þekktum sjúkdómum. Þetta eru þekkt rök gegn algóðum guði og það má heita ótrúlegt ef að maður sem hefur lokið fimm ára námi í guðfræði og starfað sem prestur til fjölda ára hefur ekki séð þau áður. Viðbrögð séra Arnar Bárðar urðu alræmd, hann hleypti ummælunum ekki inn á vefsíðu sína en sendi piltinum tölvupóst með leiðbeiningum um hvernig hann kæmist á geðdeild Landspítalans. Þegar honum varð ljóst að þarna hafði hann hlaupið á sig afsakaði hann sig með því að hann hafi ekki gert sér grein fyrir aldri piltsins, að þarna væri ekki á ferðinni „myndugur viðmælandi“ eins og hann orðaði það svo smekklega.

Séra Erni Bárði hefði semsagt fundist þetta eðlilegt svar í rökræðum við lögráða, og þar af leiðandi „myndugan“ einstakling. Það má svo velta fyrir sér hvort að Örn Bárður fermi ómynduga einstaklinga.

Núna um helgina kom svo í ljós að Örn Bárður virðist almennt vera þeirrar skoðunar að þeir sem andmæla honum hljóti að vera eitthvað veikir á geði. Í predikun hans í Neskirkju, sem hét því hógværa nafni „Óttalaus andspænis illsku og hatri“, lét klerkurinn m.a. eftirfarandi orð falla:

Mér ofbýður atgangurinn að kirkjunni núna í bloggheimum ég er að blanda mér stundum í umræðuna þar og það er skelfilegt að finna hatrið og óþverrann sem kemur upp úr fólki. Það er því miður allt of mörgu fólki sem líður illa, því að svona tal það segir manni að það er sjúk sál að baki það eru beyglaðar og dældaðar sálir. Það er fólk sem hefur orðið fyrir einhverjum vonbrigðum og það tekur út reiði sína á kirkjunni og krisntninni og finnur henni allt til foráttu.

Sjúkar, beyglaðar og dældaðar sálir. Það er gildisdómurinn sem Séra Örn Bárður Jónsson kýs að fella yfir þeim sem voga sér að andmæla honum og gagnrýna hann og ríkiskirkjuna. Ef þú ert ósammála Erni Bárði og viðrar skoðanir þínar opinberlega þá hlýtur einfaldlega eitthvað að vera að hrjá þig.

Það er ansi merkilegt að heyra kirkjunnar menn hvað eftir annað kalla eftir „samtali“ við þjóðina um hin og þessi málefni kirkjunnar á sama tíma og þeir fáu prestar sem leggjast svo lágt að taka þátt í því mikla samtali sem á sér stað á netinu líta á andmælendur sína sem hatursfulla og sjúka einstaklinga.