Nýr formaður - sama röddin

Ný stjórn hefur tekið til starfa í Vantrú. Í annað skipti í sögu félagsins gerist það að enginn stofnmeðlimur situr í stjórn. Það sýnir að félagið er að stækka og fjölbreytni meðal félagsmanna að aukast. Konur eru í meirihluta í stjórn í fyrsta skipti. Því ber að fagna en þó fyrst og fremst vegna þess að þær konur sem tekið hafa sæti í stjórn eru öflugir fulltrúar stefnu og markmiða félagsins.

Sjálfur hef ég ekki verið lengi í Vantrú, gekk í félagið á haustmánuðum 2010. Á þeim tíma hef ég lagt mig fram um að vera virkur í starfi félagsins og látið í mér heyra um þau mál sem það, og mig, varða.

Starf Vantrúar er ólíkt starfi flestra annarra félaga. Ég hef ágæta reynslu af félagsstörfum, t.d. úr ungliðapólitík, en hef aldrei starfað í jafn lýðræðislegu félagi. Hún er lífseig og leiðinleg mýtan um að Vantrú sé ofurselt duttlungum stofnmeðlima og jafnvel bara eins þeirra. Þetta er auðvitað innantómur kjaftavaðall fólks sem þolir ekki Vantrú og þráir að koma höggi á félagið.

Vettvangur Vantrúar er fyrst og fremst á netinu. Á vefritinu koma skoðanir félagsmanna og stefna félagsins fram og í umræðum við greinar og á opnum hluta spjallborðsins fara fram rökræður þar sem allir geta tekið þátt sem hafa tök á því að hlýta ansi rúmum reglum um lágmarkskurteisi og málefnalegheit. Innra starf félagsins fer ekki fram með fundum í raunheimum heldur fyrst og fremst á afmörkuðu og lokuðu spjallsvæði félagsmanna. Þar ráða meðlimir ráðum sínum, skipuleggja sig og ræða allt á milli himins og jarðar. Enginn stjórnar fundi, allir félagsmenn geta lagt sitt til málanna við umræður sem eru í gangi eða stofnað nýjar. Spjallsvæðið er eins og sambland af félagsfundi og kaffistofuspjalli.

Þetta hefur sumum reynst erfitt að skilja. Þeir sem eru of ferkantaðir í hugsun til að geta ímyndað sér annað skipulag á félagi en gamaldags félags- og stjórnarfundi í raunheimum finna því allt til foráttu að félagar í Vantrú hreinlega ræði saman og taki sameiginlegar ákvarðanir í málum. Það er jafnvel tekið sem dæmi um illsku og slægð félagsmanna. Þetta er auðvitað fráleitur málflutningur. Eru kannski allar ákvarðanir sem teknar eru með samráði meðlima í félögum sprottnar af illum hvötum? Er einræðisvald fárra stjórnarmeðlima hið eina eðlilega fyrirkomulag? Eiga ákvarðanir að vera teknar í reykfylltum bakherbergjum?

Tilkoma nýrrar stjórnar og nýs formanns mun ekki breyta eðli Vantrúar. Vissulega hvílir ábyrgð á stjórn félagsins en áfram verða allar ákvarðanir teknar eftir að félagsmenn ræða þær og komast að niðurstöðu.

Þrátt fyrir að vera ekki stórt er Vantrú öflugt félag. Sú staðreynd að varðmenn ofvaxins ríkisstyrkts trúfélags, sem veður í peningum og teygir anga sína út um allt stjórnkerfi landsins, líta á Vantrú sem einn af höfuðandstæðingum sínum ber félagsmönnum góða sögu.

Vantrú mun halda áfram að valda ríkiskirkjunni, kuklurum, svikamiðlum, snákaolíusölumönnum og öðrum sem nýta sér hindurvitni og gerfivísindi sem valda- og fjáröflunartól, vandræðum og veita þeim aðhald. Það er mikilvægasta hlutverk félagsins.