Herra Karl Sigurbjörnsson, biskup Íslands, leiðarljós þjóðarinnar í siðferðismálum og hirðir prédikaði yfir lýðnum á þjóðhátíðardeginum og sagði "Eigi víkja" tólf sinnum í ræðunni! Ekki sjö sinnum, ekki tíu sinnum heldur tólf sinnum.
Karl er hugsanlega að misskilja orð Jóns Sigurðssonar eða að hann voni að þjóðin misskilji - einmitt þegar krafan er að hann eigi að víkja.
Upphaf prédikuninnar var þetta:
Hver sem heyrir þessi orð mín og breytir eftir þeim, sá er líkur hyggnum manni er byggði hús sitt á bjargi. Nú skall á steypiregn, vatnið flæddi, stormar blésu og buldu á því húsi en það féll eigi því það var grundvallað á bjargi.
Við getum treyst því að herra Karl víkur eigi og fellur eigi því hann er hygginn maður, klettur í hafinu, sem bifast eigi þó rigni, vatnið flæði og stormar blási og bylji.
Biskup gerir lágmyndina á stalli styttunnar af Jóni að umtalsefni - þar sem "hinn vöðvastælti risi stendur styrkum fótum í urðinni og ryður grjóti úr vegi svo fólkið, þjóðin sem stendur ráðþrota við ófæruna, komist leiðar sinnar." Glæsileg mynd atarna en heldur er myndin af Karli sjálfum dapurlegri í hugum manna um þessar mundir og þvi segir hann:
Við stöndum nú í urðinni eins og mannfjöldinni á lágmyndinni þarna úti. En það er enginn kraftajötunn sem ryður okkur braut, og við skulum ekki leita hans.
Nei, við skulum ekki gera neinar kröfur til biskups. En hvernig væri lágmyndin af Karli? Svona er teiknimyndin.
Nú eru 200 ár frá fæðingu Jóns Sigurðssonar og hundrað ár frá stofnun Háskóla Íslands. Við óskum skólanum til hamingju með aldarafmælið, honum og þjóðinni velfarnaðar.
"Á tímum þegar margur horfir reiður um öxl og starir inn í skugga fortíðar skulum við leitast við að horfa fram, fram til birtunnar í von."
If this isn´t bitchy, nothing is.
"Hættu að væla það er ekkert að þér! Og plís ekki vera að leita að orsök í skugganum, því ég vil ekki taka afleiðingunum. Horfi bara í ljósið og sé ekkert illt þar, er þá nokkuð illt í gangi? Þarf ég þá nokkuð að víkja?"
Því lengur sem Karl biskup situr, því verra er það fyrir kirkjuna og því fleirri segja sig úr henni.
Sittu sem lengst vinur.
"En það er enginn kraftajötunn sem ryður okkur braut, og við skulum ekki leita hans."
Er hann semsagt búinn að afskrifa Guð? :D
Fyrirsögn nýjasta dagblaðs DV segir: "Meirihluti presta sammála: Karl burt." Á Eyjunni kemur fram að rúmlega 50% þeirra 70% presta sem svöruðu (nafnlaust) spurningu DV vilja Karl frá.
Eyjan hafði áður gert eigin könnun meðal almennings:
Í könnun Eyjunnar var spurt: Á Karl Sigurbjörnsson að halda áfram sem biskup þjóðkirkjunnar?
Alls svöruðu 853. Af þeim sögðu 54,6 prósent nei (466 svör), 21 prósent sagði já (179 svör) og 24,4 prósent (208 svör) voru ekki viss eða vildu ekki gefa upp afstöðu sína.
Ef aðeins eru taldir þeir sem gefa upp afstöðu er niðurstaðan þessi: 72,2 prósent vilja að Karl Sigurbjörnsson víki sem biskup þjóðkirkjunnar. Tæp 28 prósent vilja að hann sitji áfram. #
Þessir prestar skammast sín líklega fyrir þögn og þöggun ríkiskirkjunnar en þegja sjálfir flestir þunnu hljóði.
Karl úti á túni:
Í síðasta helgarblaði DV var viðtal við Karl Sigurbjörnsson biskup þar sem hann kannaðist hvorki við frásögn Sigrúnar Pálínu Ingvarsdóttur og eiginmanns hennar af atvikinu í Hallgrímskirkju, né frásögn Guðrúnar Ebbu Ólafsdóttur af fundi þeirra tveggja. Kannaðist hann ekki heldur við frásögn skjalavarðar Biskupsstofu sem lýsti því fyrir rannsóknarnefndinni hvernig bréf Guðrúnar Ebbu lenti í höndunum á Karli og fannst einu og hálfu ári síðar í skúffu skrifstofustjórans. Skemmst er að minnast þess þegar Karl kannaðist ekki heldur við bréf organistans, sem fannst síðar á Biskupsstofu eftir að DV birti það. Það er því orðið ansi margt sem Karl kannast ekki við. #
Lokað hefur verið fyrir athugasemdir við þessa færslu. Við bendum á spjallið ef þið viljið halda umræðum áfram.
Reynir (meðlimur í Vantrú) - 17/06/11 19:02 #
Í morgun birtist frásögn Sigrúnar Pálínu á DV.is af reynslu hennar af Karli og Hjálmari.
Þetta er átakanleg lýsing einstæðrar móður sem sér fyrir sér að verða gjaldþrota vegna væntanlegrar lögsóknar herra Ólafs Skúlasonar biskups. Hún reynir að milda óþokkann með hjálp "góðra manna" en gerir þá einu kröfu að í yfirlýsingu frá henni komi fram að hún dragi sannleikann ekki til baka.
Þessi eina setning, sem skipti hana höfuðmáli, var hins vegar ekki í því plaggi sem Karl ætlaði henni svo að skrifa undir. Sigrún Pálína segir: