Einn af þremur aðalguðunum sem kristnir eingyðstrúarmenn tilbiðja.
© the atheist dictionary 2000 - 2006. Birt með leyfi höfunda.
Þegar Islamstrú er í mótun sprettur hún upp í kristnu umhverfi. Múhameð sá alveg ruglið i hinum kristnu og deilurnar um eðli guðs. Í hans huga (sem trúarbragðasmiðs) var þetta ástand sem skyldi forðast eins og heitan eldinn.
-Þessvegna er Múhameð ekki guð, hann er maður. Spámaður guðs.
-Þessvegna er undirgefniskrafan svona sterk í Islam.
-o-o-o- Islam eru að flestu eða öllu leyti fremri í hugmyndafræðilegum skilningi en kristni.
Vinur minn sem er múslimi var einmitt að spyrja út í þetta um daginn. Ég sagði honum sem er að guð í kristinni trú er þrefaldur, samt einn en þó þrír, samt aðallega tveir (guð og sonur).
Hann botnaði ekkert í þessu frekar en ég.
Í kringum þessar pælingar fæddist þrenningarhugmyndin. Harðar delur voru um eðli Jesúsar, sumir kristnir hópar töldu hann bara venjulegan mann. Aðrir töldu hann fæddan venjulegan en að guð hafi tekið sér bólfestu í honum. Þriðji hópurinn var sannfærður að hér var um að ræða guð. maðurinn Jesú var guð (hvorki meira né minna). Um þessi atriðið urðu harðar deilur.
Týpískt að klikkaðasta hugmyndin skyldi síðan ná fótfestu.
"Týpískt að klikkaðasta hugmyndin skyldi síðan ná fótfestu"
Sammála Birgi. Alveg dæmalaust dæmigert að súrasta hugmyndin yrði ofaná.
Pæliði í eftirfarandi: Maður sem var með okkur bekk í grunnskóla var GUÐ...
.......guð sjálfur, skaparinn mikli, sá sem hvíldi sig á sunnudaginn....
.... Var með mér i bekk í Hagaskóla..
Held að grunnhugmynd þrenningar sé miklu eldri - úr heiðni tekin. Það var viðtekin venja að aðal guðahópurinn væru faðir, móðir, og barn (t.d. Osiris, Isis og Horus)en þar sem María mey var af holdi var "móðirin" dubbuð sem "Heilagur Andi" hjá krisslingum. Veit ekki afhverju frumkristnir eru svona mikið á móti konum að leyfa ekki Maríu greyinu að vera líka guð eins og krosslafur.
Guðdómurinn er hinn eini myndaður af mörgum. Maðurinn getur aldrei verið annað en "sonur" hins "eina". “Sonurinn” snýr vitund sinni eða skynjunarhæfni að þessum “eina” og er sú afstaða beinlínis líffræðileg í öllum lifandi verum að undanteknum Guðdómnum sjálfum, sem eftir eðli sínu snýr sér að “hinum mörgu”. Vegna þessarar afstöðu er hann Guðdómurinn og vitund hans “föðurvitund”. Víxláhrifin milli “föðurvitundar” til annarrar handar og “sonarvitundar” til hinnar er hinn svonefndi “heilagi andi”.
Er danskurinn að djóka? Laddi hefði ekki getað orðað þetta betur.... :)
Þetta er kostuleg lesning.
Kemur þetta beint frá dagvitundarskynjun 5. víddarinnar danskur?
Lokað hefur verið fyrir athugasemdir við þessa færslu. Við bendum á spjallið ef þið viljið halda umræðum áfram.
Khomeni - 31/05/06 09:20 #
Þrenningin er afar furðuleg hugmynd. Svo furðuleg að hún hefur í raun staðið af sér alla gagnrýni í gegnum aldrirnar. Enginn hefur getað lýst hugmyndinn almennilega. Stundum er gripið til þess ráðs að líkja henni við vatn sem getur verði í þremur formum, vatn, gufa og klaki.
Munum að við eru að lýsa guði hvorki meira eða minna..
Raunveruleg ástaða fyrir þrenningarhugmyndinni var klemma fræðimanna hinna frumkristnu um eðli Jesú. Var hann guð eða maður. Ef hann var guð, var hann þá maður og guð í senn? það er mikið fjallað um mennsku Jesúsar. Ef hann var guð? hví dó hann eins og ótýndur þjófur? Í kringum þessar pælingar fæddist þrenningarhugmyndin. Harðar delur voru um eðli Jesúsar, sumir kristnir hópar töldu hann bara venjulegan mann. Aðrir töldu hann fæddan venjulegan en að guð hafi tekið sér bólfestu í honum. Þriðji hópurinn var sannfærður að hér var um að ræða guð. maðurinn Jesú var guð (hvorki meira né minna). Um þessi atriðið urðu harðar deilur. Hugmyndin var lengi áð mótast en komst tiltölulega snemma inn í játningakerfi kristinna.
Eingyðistrú hinna kristnu hefur alltaf valdið mér heilabrotum. Fyrst er það þrenningin, svo er það hugmyndin um engla, svo skipar Satan töluverðan sess í hugum hinna kristnu. Hjá katólum eru dýrðlingar og illir andar einhverskonar milliverur.
Kristni er ekki eingyðistrú. Það eru ósannindi hrein og tær að halda því fram.