Allar færslur Allir flokkar Sos Um félagið Úrskráning Lógó Spjallid@Vantru Póstfang Vantru@Facebook Vantru@Youtube Vantru@Twitter

Vandræðagangurinn með syndina

Þegar barn er skírt í kristinni kirkju táknar sá gerningur að það er hreinsað af syndunum sem það fæddist með og geti byrjað á núllpunkti. Með því að ausa vatni á höfuð þess trúa hinir kristnu að almáttugur guð noti vatnið til að hreinsa þetta fyrirbæri af hinu syndum hlaðna kornabarni.

Sum okkar sjá hvað þessi athöfn er í raun fáránleg. Meira að segja margir hinna kristnu koma auga á það, en réttlæta samt athöfnina með því að þarna sé um eitthvað táknrænt ritúal að ræða. Engin raunveruleg synd er til staðar og því ekki þvegin burt, heldur er þetta allt saman í þykjustunni.

Athöfnin er nebblega svo falleg, finnst þeim.

En athöfnin er ekki bara krúttleg í bjánagangi sínum, heldur er hún fullkomlega á skjön við það sem kristnin hefur boðað um aldir og árþúsund - nefnilega það að hinn dýrkaði með þyrnikórónuna á að hafa dáið á krossinum fyrir syndir okkar mannanna.

Allur sá málatilbúnaður guðsins er nú meira kjaftæðið. Skaparinn skapar heim og fólk til að búa í honum, en þessi afkvæmi hans eru svo dugleg við að drulla sig út af einhverju sem kallast synd (greinilega eitthvað sem hann gat ekki komið í veg fyrir í hönnun sinni) að fyrst þurfti hann að drekkja öllu liðinu, en síðan að breyta sér í mann og taka út pyntingar. Á einhver furðulegan hátt átti það að gera sjálfan guðinn að fórnarlambi ofbeldis að hreinsa syndina af okkur hinum.

Samt er syndin enn til og svo hættulegt og vandmeðfarið spilliefni er hún að börn geta ekki skriðið út úr móðukviði án þess að vera orðin bullandi syndarar! Og þá er komið aukadjobb fyrir sjálskipaða embættismenn guðsins. Auðmjúkir lötra foreldrar í stórum stíl upp að altari kirknanna með króga sína grátandi í reifum og spyrja sig ekki nokkurn tíma að því hvort þessi athöfn sé ekki bara fáránleg vitleysa. Þetta fólk hefur lært að treysta því að maðurinn í litskrúðuga kjólnum sé góðmenni sem umbar fyrir sjálfan skaparann.

Hver sá sem gengur með barnið sitt upp að altari í þessum tilgangi er að viðurkenna það að ósjálfbjarga barnið sé aumur syndari. Og menn spyrja ekki einu sinni af hverju það sé, heldur kaupa bara kjaftæðið og bullið án umhugsunar. Ég hvet hvern þann sem er á leiðinni þennan þrælaveg í áttina að nærstöddum presti að spyrja hann hvernig staðið geti á því að barnið sé syndugt, fyrst Jesús tók á sig syndir mannanna.

Var það ekki nóg? Er skírnin ekki bara óþörf, svikin vara, jafnvel þótt syndin sem fyrirbæri væri til í alvörunni?

Birgir Baldursson 29.05.2006
Flokkað undir: ( Kristindómurinn )

Viðbrögð


Khomeni - 29/05/06 09:38 #

Hann hefur alltaf verið furðulegur mannskilningur kristindómsins. Hann gengur eiginlega út á að "mennirnir" geti ekki sjórnað sér og telflt sé á tæpasta vað fái "maðurinn" að ráða.


jonfr - 29/05/06 12:30 #

Þessir trúmenn eru alltaf uppteknir við að fordæma syndir holdsins. Það mætti halda að sumt fólk hefði ekki hugmynd um það hvernig mannkynið fjölgaði sér.

Bölvuð vitleysa.


khomeni - 29/05/06 12:53 #

Er ekki hugmyndin bakvið skírnina önnur en að "hreinsa burtu syndina". ég veit það ekki en það getur vel verið að það hafi verði svo í fyrndinni. ég held að skírnin sé fyrst og fremst ritúal, einskonar inngönguvígsla inni ákveðinn félagsskap.

Er skírnin ekki bara athöfn inngönguritúal frekar en tákn um syndaaflausn og núllstillingu syndanna?

Það held ég.


frelsarinn@vantru.is (meðlimur í Vantrú) - 29/05/06 13:56 #

Með barnaskírn er þjóðkirkjan að viðurkenna erfðasyndina. Sorglegt en satt.


óðinsmær - 29/05/06 14:27 #

trúleysinginn Sigmund Freud var með flottustu pælingar um erfðasyndina sem ég hef lesið, þær meika sense að mínu mati og varpa pínu ljósi á kreddur kirkjunnar - t.d fannst honum við öll vera með morð eðli því annars þyrfti ekki boðorð einsog að ekki skuli mann deyða. við erum fær um að ímynda okkur dauða annarra fyrir okkar eigin hag eða jafnvel bara vegna þess að það fólk er okkur ósammála, þetta er tengill við frummanninn í okkur (sem hafði engar siðferðishömlur í upphafi frá því að drepa eigin tegund) og hin eiginlega erfðasynd sem við berum öll í okkur er hið mikla frummorð.

freud hélt að andar og guðir hefðu verið "fundnir upp" við dánarbeð elskaðra ættingja, en þar blandaðist saman hjá frummanninum dauði og ást og þá byrjaði siðferðið að vaxa, meira um þetta í; á líðandi stund, um stríð og dauða, ritgerðinni hans

ég er alltaf sammála honum, Freud var rosalega góður maður og hann getur meiraðsegja látið hugtak einsog erfðasyndina (sem ég hef alltaf talið vita gagnslaust) öðlast skynsamega merkingu.


Gyða (meðlimur í Vantrú) - 29/05/06 15:37 #

Í mínum huga snýst skírnin um loforð foreldra að ala barnið upp í kristinni trú og er nokkuð viss um að þannig var það útskýrt fyrir mér þegar ég lét skíra elstu dóttur mína fyrir 14 árum síðan. Held meira að segja að það hafi staðið í bæklingnum sem ég fékk hjá prestinum. Aldrei hef ég tengt skírn við erfðasyndina hjá íslensku kirkjunni tengi það frekar kaþólsku eða einhverjum sértrúarsöfnuði!

Það er svo annað mál að ég hef þess vegna aldrei skilið af hverju ég varð að láta skíra mig daginn fyrir ferminguna til að geta fermst!

Gyða


Arngrímur Vídalín - 29/05/06 16:27 #

„Freud var rosalega góður maður.“

Ekki skal ég fullyrða, ég þekkti hann ekki neitt. Fáfræði hans leiddi engu að síður til a.m.k. eins dauðsfalls svo og sálræns skaða margra skjólstæðinga hans. Kenningar Freuds eru enda fullkomið dæmi um kreddur sem félagsvísindastofnanir heimsins hafa blessunarlega hafnað að mestu í seinni tíð.


hnakkus - 29/05/06 16:27 #

Gyða...

Er þetta ekki doldið eins og að segja að í þínum huga hafi jólin þá merkingu að verið sé að fagna dauða Elvis?

Mér finnst allavega skrýtið að leggja sjálfur einhverja persónulega merkingu í athafnir sem aðrir búa til í allt öðrum tilgangi.


Matti (meðlimur í Vantrú) - 29/05/06 16:49 #

hnakkus, Gyða sagði:

þannig var það útskýrt fyrir mér þegar ég lét skíra elstu dóttur mína

Með öðrum orðum, þetta er sá skilningur sem hún lagði í þessa athöfn á þeim tíma vegna þess að þannig var þetta kynnt fyrir henni þá.

Ég get svo fullyrt að yngri börn hennar voru ekki skírð þannig að hér er um gamlar syndir að ræða


óðinsmær - 29/05/06 17:17 #

arngrímur vídalín - hugmyndir þínar byggja á svo mikilli fáfræði að það er engu líkt og eru miklu meiri kreddur heldur en sállækningar Freuds. það er sorglegt hvernig háskóli íslands hefur kennt allskonar bull um hann, nemendurnir trúa vitaskuld í blindni einsog mannfólkinu er lagið og sleppa því að lesa eitthvað eftir manninn sjálfan.

það er mun betra að lækna fólk með samtali heldur en lyfjum. það getur þurft 2-3 ár af meðferð til þess að fólk hætti að eitra líf sitt vegna ranghugmynda.

sálfræðingar og geðlæknar nútímans bera ábyrgð á mun fleiri dauðsföllum almennt og upptilhópa, heldur en fylgismenn freuds geta nokkurntímann verið færir um, þannig virka staðreyndir. því að nútíma sállæknar útdeila næstum bara lyfjum, oft til barna og tja, allra sem labba inn fyrir þeirra dyr. Geðyf lækna yfirleitt ekkert, allavega telur fólk sem ég veit um sem tekur slík lyf sig ekki vera læknað, það heldur aðeins sjúkdómnum í skefjum og er mjög upptekið af því að svona séu örlög þess. svo má ekki gleyma raflostsmeðferð en jafnvel í nútímanum á íslandi veit ég um fólk sem þurfti að upplifa það, því það var með kvíða, á röngum tíma og á röngum stað (í USA).

mér finnst það ótrúlega hugrökk pæling hjá freud að tala svona um morðeðli og koma með kenningu um þetta fyrirbæri "erfðasynd" og hvernig það tengist kristindómnum en jámm, kreddufastir öfgamenn eru enn í dag, fljótir að berja niður það sem samræmist ekki hreintrúarstefnu lærimeistara þeirra. Freud var að pæla í því í fyrri heimsstyrjöldinni hvernig mannkynið væri fært um að drepa svona en verða svo aftur gott þegar stríðið væri búið. það skaðar engann að kynna sér hans hugsanir. Samkvæmt þeim er það ekkert óeðlilegt að telja lítið barn á einhvern táknrænan hátt, hýsil erfðasyndar, Freud var bara ekki trúaður og spann upp sína eigin sögu um upprunalegt morð í þessu samhengi en ekki kynlíf (einsog við erum föst í að hugsa útfrá)

þið getið ekki breytt því að Freud barðist allra manna mest á sínum tíma, gegn því að fólki væri varpað í spennitreyjum á hæli eða þá stimplað sem "geðsjúklingar" , þessvegna var hann hataður af flestum svokölluðum "geðlæknum" en samtíðarmenn hans voru oft meira en villimenn, þeir voru sadistar og litu á veikt og veikburða fólk sem óviðbjargandi og töldu allt vera í genunum. Freud hafnaði því og sagði að allir gætu orðið nýtir þegnar eða notið lífsins einsog þeim var ætlað. Hann breytti heiminum og gerði hann óefað aðeins betri með uppfinningum sínum.

sorrí þennan langa pistil en mér finnst mjög leiðinlegt þegar sannleikurinn er afbakaður (og í tilfelli kommentsins sem ég var að svara, ekki einu sinni úr þessum veruleika heldur sprottinn úr óöryggistillfinningum kennararæfils í HÍ)


óðinsmær - 29/05/06 17:24 #

Háskóli Íslands stendur einn í þessari fábjánalegu afstöðu til föðurs sálfræðinnar. það er auðvelt að heilaþvo íslendinga, við lærum um hvað Freud var ömurlegur í menntó og svo kannski aftur í HÍ, það er missir fyrir okkur og auðvitað eru háskólar erlendis ekki með svona kreddur


mofi - 29/05/06 17:37 #

Syndin er aðskilnaður frá Guði, það er það eina sem hún þýðir og hvert sinn sem einhver velur að gera það sem er rangt þá fjarlægist hann Guð. Barnaskýrnin er síðan aftur á móti heiðin siður og kemur engann veginn frá Biblíunni, hreinlega grimm heimska.

Skýrnin er samningur milli manns og Guðs, að einstaklingurinn heitir því að fylgja Kristi, að elska náungann og Guð og fylgja boðorðunum tíu og Guð lofar á móti að veita honum eilíft líf.


hnakkus - 29/05/06 17:46 #

Ég biðst afsökunar á allri mistúlkun á ummælum Gyðu. Ég kenni skorti á kristilegu uppeldi um þessa fljótfærni mína.


Khomeni - 29/05/06 22:24 #

Óðinsmær benti á að Freund væri með góðar pælingar. Mun það rétt vera og flestir sammála því. Freund var ekki síður að takast á við heimsspeki en sálfræði með kenningum sínum, t.d um dauðann. Freund er einhver glæsilegasti hugsuður sem ég hef lesið en það er ekki þar með sagt að allt sem hann hélt fram væri skothelt. En kenningar hans eru dásamlega flottar.


Hjalti (meðlimur í Vantrú) - 29/05/06 22:32 #

Ásborgarjátningin, höfuðjátning lútherskra manna, segir þetta um skírnina:

.9. grein: Um skírnina

Um skírnina kenna þeir: Skírnin er nauðsynleg til sáluhjálpar og er náð Guðs veitt í henni. Á að skíra börnin, sem í skírninni eru færð Guði og tekin til náðar hjá Guði.

Þeir fordæma endurskírendur, sem hafna barnaskírn og fullyrða, að börn verði hólpin án skírnar.


mofi - 30/05/06 10:13 #

Þeir fordæma endurskírendur, sem hafna barnaskírn og fullyrða, að börn verði hólpin án skírnar.

Það er akkurat þessi partur sem ég hafði í huga þegar ég talaði um að barnaskírn væri að mínu mati heimskuleg grimmd.


Svanur Sigurbjörnsson - 31/05/06 15:26 #

Skírnin er furðuleg blanda. Ég fór að leita að skilgreiningum um skírnina og fann eftirfarandi:

Á kirkjan.is kirkjan.is má sjá eftirfarandi skilgreiningu á skírninni:

Í samræmi við fyrirmæli Jesú Krists í innsetningarorðum skírnarinnar, eða kristniboðsskipuninni sem svo er kölluð (Mt. 28.18-20) hafa kristnir foreldrar borið börn sín til skírnar, eða fullorðnir einstaklingar tekið þessa ákörðun. Í skírninni er skírnþegi helgaður Jesú Kristi með krosstákninu bæði á enni og brjóst. Skírnþegi eða foreldrar (eða guðfeðgin) nefna nafn viðkomandi, sem er ávarpaður með nafni og síðan skírður með því að vera ausinn vatni þrem sinnum í nafni Guðs, Föður og Sonar og Heilags Anda.

Nú vitni maður í Matteusarguðspjall 28: 18-20

Og Jesús gekk til þeirra, talaði við þá og sagði: "Allt vald er mér gefið á himni og jörðu. Farið því og gjörið allar þjóðir að lærisveinum, skírið þá í nafni föður , sonar og heilags anda, og kennið þeima að halda allt það sem ég hef boðið yður. Sjá, ég er með yður alla daga allt til enda veraldar."

Svo kom Wikipedian mér til hljálpar því ofangreint segir ekki hvað skírnin er. Þar er vitnað í Lúkasarguðspjall 3:3 þar sem talað er um Jóhannes skírara Sakaríason:

Og hann fór um alla Jórdanbyggð og predikaði iðrunarskírn til fyrirgefningar synda, ....

Sem sagt, skírnin er til iðrunar og fyrirgefningar synda skv Jóhannesi skírara og Jésú (sem segist hafa allt vald á jörðu og himni, hvorki meira né minna) skipaði að allir á jörðinni skyldu skírðir. (Auðvelt að sjá hvaðan yfirgangur kristninnar kemur). Svipað má sjá um Jóhannes skírara og skírnina í Matteusarguðspjalli.

Á Wikipedia Wikipedia er svo vitnað í eftirfarandi orð Lúters um skírnina:

To put it most simply, the power, effect, benefit, fruit, and purpose of Baptism is to save. No one is baptized in order to become a prince, but as the words say, to 'be saved.' To be saved, we know, is nothing else than to be delivered from sin, death, and the devil and to enter into the kingdom of Christ and live with him forever.

Ég læt vera að þýða þetta en í hnotskurn sagði Lúter að skírnin væri til að hreinsa fra synd, dauða og djöfli auk þess að ganga inn í ríki Krists.

Þá segir í Wikipediunni að það sé talsverður ágreiningur milli mismunandi kirkjudeilda kristinna hver sé merking skírnarinnar. Sumir haldi því fram að hún sé nauðsynleg til björgunar og viðtöku sakramentis (guðdómleg náð) en aðrir segja það ekki nauðsyn en skírnin sé merki um hlýðni við Krist.

Það er því engin furða að við getum ekki verið sammála hér á Vantrú um merkingu skírnarinnar þegar Kristnir menn eru það ekki sjálfir.

Ég er sammála Birgi í því að það er þversögn í því að þurfa að hreinsa barn af synd þegar Jesú átti að hafa dáið fyrir þessar syndir og hreinsað þær af okkur. Auðvitað skiptir þetta ekki máli því að málið er bull frá upphafi til enda.

Jóhannes skírari dýfði mönnum í ána og því er það upprunalegri máti. Þá var kornabörnum ekki dýft í ána enda gátu þau ekki iðrast. Hins vegar líkt og með ferminguna er betra fyrir kirkjuna að hafa þessa athöfn sem fyrst í lífi hvers einstaklings því "sauðirnir" koma varla til "hirðisins" þegar þeir eru komnir til vits og ára.


Gísli Gunnarsson - 31/05/06 18:21 #

Skírnin á að tákna skv. sígildri guðfræði að sá skírði hafi meðtekið Jesúm Krist, orðið partur af samfélagi hans og þar með yfirtöku hans á erfðasyndinni með mannfórn sinni á krossinum. Sé viðkomandi ekki skírður, hvílir áfram á honum bölvun erfðasyndarinnar sem Eva og allir hennar afkomendur hlutu í arf vegna þess að hún öðlaðist eigin vilja og visku til að greina sjálf milli góðs og ills. Skv kristninni er þessi viska Evu meginsynd allra tíma sem Jesús forðaði fólki frá með því að kveljast og deyja á krossinum. Til að öðlast fyrirgefninguna verður þú að helgast Kristi. "Svo að allir sem á hann trúi öðlist eilíft líf". Miskunn hans og fórnardauði nær ekki til óskírðra.

Gísli Gunnarsson


mofi - 29/05/07 12:42 #

Minn skilningur er líklegast ekki alveg eins og flestir kristnir en ég sé þetta þannig að þegar barn fæðist þá er barnið algjörlega saklaust og syndlaust. Tel semsagt erfðasyndina ekki vera rökrétta og ekki Biblíulega. Skírn á aðeins við einstakling sem hefur skilning að hið vonda sem hann hefur gert hefur reitt Guð til reiði og ef hann myndi deyja þá yrði Guð að tortýma honum því það kemur að þeim degi að ekkert illt fær lengur að vera til. Þannig einstaklingur getur iðrast og skírst og sett trúnna á Krist til að öðlast fyrirgefningu og eilíft líf.


Guðmundur D. Haraldsson - 29/05/07 17:34 #

Best að byrja á að taka fram að ég er ekki sálfræðingur, ég er ekki (geð)læknir, ég hef ekki ítarlega þekkingu á kenningum Freuds - en samt svolitla - né geðlækningum. Ég er aðeins búinn með fyrsta ár í sálfræði.

óðinsmær skrifaði:

arngrímur vídalín - hugmyndir þínar byggja á svo mikilli fáfræði að það er engu líkt og eru miklu meiri kreddur heldur en sállækningar Freuds. það er sorglegt hvernig háskóli íslands hefur kennt allskonar bull um hann, nemendurnir trúa vitaskuld í blindni einsog mannfólkinu er lagið og sleppa því að lesa eitthvað eftir manninn sjálfan.

Nú er ég forvitinn, hvers konar bull hefur verið hennt um Freud í Háskóla Íslands? Nú er ég ekki búinn að taka persónuleikasálfræðina - þar sem er farið í fræði Freuds - og ég get því ekki svarað fyrir þann kúrs. En hvaða bull er þetta sem þú talar um?

það er mun betra að lækna fólk með samtali heldur en lyfjum. það getur þurft 2-3 ár af meðferð til þess að fólk hætti að eitra líf sitt vegna ranghugmynda.

Þetta taka trúlega flestir sálfræðingar undir með þér. Margir geðlæknar ábyggilega líka - kannski álíka margir. Gleymdu því ekki að sú meðferð sem Freud stundaði og lagði áherslu á tók yfirleitt mun lengri tíma en 2-3 ár, fremur 4-5 ár og stundum lengur. Stundum eitthvað skemur. Nútíma meðferð sálfræðinga tekur mismikinn tíma, allt eftir vandamálum, en margir fara í stutta meðferð, trúlega í hálft ár og í eftirfylgd sem varir kannski í ár. Auðvitað er þetta stundum skemmri tími og stundum lengri.

Mér skilst líka að sú meðferð sem sálfræðingar bjóða upp á (HAM - hugræn atferlismeðferð) hafi betri langtímavirkni en þær sem sálgreinendur bjóða upp á (Freudískar). Með langtímavirkni á ég við, að einkenni komi síður fram aftur og í minna mæli.

sálfræðingar og geðlæknar nútímans bera ábyrgð á mun fleiri dauðsföllum almennt og upptilhópa, heldur en fylgismenn freuds geta nokkurntímann verið færir um, þannig virka staðreyndir. því að nútíma sállæknar útdeila næstum bara lyfjum, oft til barna og tja, allra sem labba inn fyrir þeirra dyr. Geðyf lækna yfirleitt ekkert, allavega telur fólk sem ég veit um sem tekur slík lyf sig ekki vera læknað, það heldur aðeins sjúkdómnum í skefjum og er mjög upptekið af því að svona séu örlög þess. svo má ekki gleyma raflostsmeðferð en jafnvel í nútímanum á íslandi veit ég um fólk sem þurfti að upplifa það, því það var með kvíða, á röngum tíma og á röngum stað (í USA).

Hvernig bera sálfræðingar og geðlæknar ábyrgð á dauðsföllum? Bera þeir ábyrgð á því ef fólk í meðferð hjá þeim fremur sjálfsmorð? Ef fólk er lokað inni á deild - þá trúlega já, en hvað um fólk sem er ekki á sjúkrahúsi?

Ég geri ráð fyrir því að með sállæknum sé átt við sálfræðinga og geðlækna. Íslandi er það svo, að þeir nota ekki næstum bara lyf. Mikil áhersla er lögð á HAM og æ fleiri eru farnir að huga að því að breyta öllum lífstíl skjólstæðinga sinna: Þeir fá fólk til að hreyfa sig, auka við þekkingu sína, rækta áhugamál sín og svo framvegis. Lyf eru vissulega mikið notuð, og kannski of mikið eingöngu, og það verður að bæta. Rétt er líka að benda á, að heimilislæknar geta skrifað út mörg geðlyf og gera - er það æskilegt, sérstaklega þar sem fólk stoppar oft stutt við hjá þeim og meðferð hjá þeim er yfirleitt ekki í boði? Ég myndi segja nei. Fólk ætti frekar að leita sér hjálpar geðlæknum og sálfræðingum.

Vert er að taka fram að sálfræðingar á íslandi og í flestum löndum hafa ekki réttindi til að skrifa út lyf. Undantekning - sem ég veit um - á þessu eru nokkur fylki í Bandaríkjunum, en það er einmitt hart deilt um hvort sálfræðingar eigi að geta skrifað þau út.

mér finnst það ótrúlega hugrökk pæling hjá freud að tala svona um morðeðli og koma með kenningu um þetta fyrirbæri "erfðasynd" og hvernig það tengist kristindómnum en jámm, kreddufastir öfgamenn eru enn í dag, fljótir að berja niður það sem samræmist ekki hreintrúarstefnu lærimeistara þeirra. Freud var að pæla í því í fyrri heimsstyrjöldinni hvernig mannkynið væri fært um að drepa svona en verða svo aftur gott þegar stríðið væri búið. það skaðar engann að kynna sér hans hugsanir. Samkvæmt þeim er það ekkert óeðlilegt að telja lítið barn á einhvern táknrænan hátt, hýsil erfðasyndar, Freud var bara ekki trúaður og spann upp sína eigin sögu um upprunalegt morð í þessu samhengi en ekki kynlíf (einsog við erum föst í að hugsa útfrá)

Hverjir eru þessir kredduföstu öfgamenn?

þið getið ekki breytt því að Freud barðist allra manna mest á sínum tíma, gegn því að fólki væri varpað í spennitreyjum á hæli eða þá stimplað sem "geðsjúklingar" , þessvegna var hann hataður af flestum svokölluðum "geðlæknum" en samtíðarmenn hans voru oft meira en villimenn, þeir voru sadistar og litu á veikt og veikburða fólk sem óviðbjargandi og töldu allt vera í genunum. Freud hafnaði því og sagði að allir gætu orðið nýtir þegnar eða notið lífsins einsog þeim var ætlað. Hann breytti heiminum og gerði hann óefað aðeins betri með uppfinningum sínum.

Ég held að enginn hér vilji reyna að breyta einu né neinu um það sem sagt er um Freud. Ég hef ekki heyrt það fyrr að hann hafi barst gegn spennitreyjum og slíku, en ég gæti vel trúað því.

sorrí þennan langa pistil en mér finnst mjög leiðinlegt þegar sannleikurinn er afbakaður (og í tilfelli kommentsins sem ég var að svara, ekki einu sinni úr þessum veruleika heldur sprottinn úr óöryggistillfinningum kennararæfils í HÍ)

Óöryggistilfinningum? Ertu viss um að maðurinn hafi haft þessar tilfinningar? Af hverju ertu að reyna aö klína þessum tilfinningum á manninn? Það er tilgangslaust, ræðum frekar um málefni, ekki um meintar tilfinningar annarra - því þær skipta litlu máli hér.

Háskóli Íslands stendur einn í þessari fábjánalegu afstöðu til föðurs sálfræðinnar. það er auðvelt að heilaþvo íslendinga, við lærum um hvað Freud var ömurlegur í menntó og svo kannski aftur í HÍ, það er missir fyrir okkur og auðvitað eru háskólar erlendis ekki með svona kreddur

Nei, þetta er ekki rétt. Freud er ekki viðurkenndur í flestum háskólum erlendis. Almennt hefur kenningum hans verið hafnað af sálfræðinni, sem óvísindalegum og óprófanlegum. Margir telja líka að það sé erfitt að gera forspár út frá kenningunum, þar sem margar mögulegar forspár eru mögulegar jafnvel um einföld atriði.


Guðmundur D. Haraldsson - 29/05/07 19:14 #

Háskóli Íslands stendur einn í þessari fábjánalegu afstöðu til föðurs sálfræðinnar. það er auðvelt að heilaþvo íslendinga, við lærum um hvað Freud var ömurlegur í menntó og svo kannski aftur í HÍ, það er missir fyrir okkur og auðvitað eru háskólar erlendis ekki með svona kreddur

Það má kannski benda á, að það má deila um hvort Freud sé faðir sálfræðinnar. Nútímasálfræði byggir ekki á nokkurn hátt á kenningum Freuds, hugmyndum hans né vinnu. Nútímasálfræði er fyrst og fremst vísindaleg og prófanleg.

Undirgreinar sálfræðinnar eru misvísíndalegar, sumar eru mjög líkar náttúruvísindum (atferlisfræði, t.d.) en aðrar eru fjær náttúruvísindum (hugfræði) og enn aðrar eru að einhverju leyti líkar því sem Freud var að fjalla um (persónuleikinn). Kenningar Freuds eru samt ekki hluti af nútímasálfræði - þeim var hafnað fyrir áratugum.

Helstu feður sálfræðinnar eru, myndi ég segja, þeir sem lögðu þann grunn sem hún byggir á, um prófanleika, aðferðafræði og hugmyndafræði. Þessir feður eru margir og ólíkir milli undirgreina. Ég vek líka athygli á að sálfræði er mjög ólík innbyrðis, eins og ég vék að áðan. Atferli og hugsun manna (og dýra, segja sumir) eru þó alltaf meginviðfangsefni greinarinnar.

Lokað hefur verið fyrir athugasemdir við þessa færslu. Við bendum á spjallið ef þið viljið halda umræðum áfram.