Allar færslur Allir flokkar Sos Um félagið Úrskráning Lógó Spjallid@Vantru Póstfang Vantru@Facebook Vantru@Youtube Vantru@Twitter

eingyðistrúmaður

  1. Sá sem trúir ekki á neinn þeirra guða sem menn hafa búið til, að einum undanskildum.
  2. Sá sem er einum guði frá því að hafa rétt fyrir sér.

© the atheist dictionary 2000 - 2005. Birt með leyfi höfunda.

Ritstjórn 21.02.2006
Flokkað undir: ( Orðabók trúleysingjans )

Viðbrögð


Svanur Sigurbjörnsson - 21/02/06 19:57 #

Góðar skilgreiningar sem setja eingyðingstrú í skemmtilegt samhengi.


Guðm. Rafn Geirdal, félagsfr. - 22/02/06 22:18 #

Hjalti:

Mér finnst máltækið afar gott sem skot á oftrúaða einstaklinga. Hins vegar kemur fram í umfjöllun alfræðiorðabóka og sambærilegra rita að hvorki hafi tekist að sanna né afsanna tilvist guðs. Því hafa margir fræðimenn valið að halda sér á hlutlausu svæði þegar kemur að því að meta hvort sleppa eigi þeim eina guði sem eftir er.


Halldór - 23/02/06 00:31 #

Þetta er óviðeigandi og dónaleg færsla.


Snæbjörn - 23/02/06 01:33 #

Ég held að fræðimennirnir geri það meira bara af því að þeir nenna ekki að lenda í aðkasti af höndum trúaðra.


Hjalti (meðlimur í Vantrú) - 23/02/06 01:48 #

Mér finnst máltækið afar gott sem skot á oftrúaða einstaklinga.

Mér finnst þetta nú ekki vera skot á "oftrúaða einstaklinga", frekar eingyðistrúmenn.

Hins vegar kemur fram í umfjöllun alfræðiorðabóka og sambærilegra rita að hvorki hafi tekist að sanna né afsanna tilvist guðs. Því hafa margir fræðimenn valið að halda sér á hlutlausu svæði þegar kemur að því að meta hvort sleppa eigi þeim eina guði sem eftir er.

Ég veit ekki hvaða fræðimenn þú ert að tala um, en finnst þér þetta gáfuleg skoðun? Gildir það sama þá ekki um Óðinn, álfa, Seif og tröll?

Þetta er óviðeigandi og dónaleg færsla.

Nei.


Guðm. Rafn Geirdal, félagsfr. - 23/02/06 22:02 #

Hjalti:

Gott og vel, hið beina orðalag málsháttarins er að vísa til eingyðistrúarmanna. Hins vegar eru þeir afar misjafnir að gerð. Í Morgunblaðsgrein frá fulltrúa Biskupsstofu fyrir nokkru sagði greinarhöfundurinn að Þjóðkirkjan stæði fyrir skynsamlegri guðstrú, þ.e. skynsemi og trú færu saman. Þetta er snöggtum skárra en sú ofsatrú sem einkennir sértrúarsöfnuði landsins.

Ég læt mér nægja að vísa í ævisögu Ólafs Ólafssonar landlæknis. Hann sagðist vera agnostiker og lagði í þá merkingu að þegar hann gifti sig þótti honum ekki við hæfi að hún færi fram í kirkju. Jú, þá gildir sambærileg skoðun um goð og hulduvætti.


Hjalti (meðlimur í Vantrú) - 23/02/06 23:09 #

Í Morgunblaðsgrein frá fulltrúa Biskupsstofu fyrir nokkru sagði greinarhöfundurinn að Þjóðkirkjan stæði fyrir skynsamlegri guðstrú, þ.e. skynsemi og trú færu saman. Þetta er snöggtum skárra en sú ofsatrú sem einkennir sértrúarsöfnuði landsins.

Þetta er að mínu mati bara einhverjir "merkikertastælar" hjá þessum fulltrúa Biskupsstofu (hver sem það er). Það er út í hött að segja að guðstrú Þjóðkirkjunnar sé að einhverju leyti skynsamari heldur en guðstrú íslenskra kristinna safnaða sem njóta ekki sérstakra ríkisstyrkja. Sem dæmi má auðvitað nefna því að Þjóðkirkjan trúir á þrenninguna. Hvernig getur nokkur maður haldið því fram að sú trú sé sambærileg við skynsemi?


G. Rafn Geirdal, félagsfr. - 24/02/06 12:01 #

Hjalti:

Greinarhöfundurinn heitir Halldór Reynisson, ef ég man rétt. Mig minnir að hann sé kynntur þar sem upplýsingafulltrúi Biskupsstofu. Einnig minnir mig að hann hafi þar verið að svara grein frá Siðmennt og/eða Hope Knudson og að hún hafi síðan svarað grein hans.

Mig minnir að Halldór hafi rökstutt skynsemina m.a. með því að skilyrði þess að verða prestur sé að læra guðfræði á háskólastigi.

Ég er sammála þér með tekjuöflun trúarhópa á frjálsum markaði að ef þeir lifa það af, táknar það að til séu neytendur sem vilja kaupa þjónustu frá þeim.

Varðandi heilaga þrenningu, þá minnir mig að sú skýring hafi komið um það leiti sem fornkirkjan var að gerast ríkiskirkja í rómaveldi. Skýringarnar eru fullflóknar fyrir mig til að geta metið hvort þær standist rök eður ei. Ég myndi þiggja rök frá þér ef þú hefur þau, hvort sem þú vilt hrekja eða staðfesta kenninguna.


Hjalti (meðlimur í Vantrú) - 24/02/06 15:20 #

Ég skil ekki alveg þessa röksemdafærslu:

Til þess að verða prestur þarftu að læra guðfræði á háskólastigi -> Þjóðkirkjan stendur fyrir skynsamlegri guðstrú, þ.e. skynsemi og trú færu saman.

Finnst þér þessi röksemdafærsla gáfuleg?

Varðandi þrenninguna þá held ég að allir séu sammála því að það sé "leyndardómur", sem sagt óskiljanlegt bull. Tökum sem dæmi Einar Sigurbjörnsson í bókinni Credo (bls 72):

Ef gengið er út frá heimspekilegri íhugun eða heilabrotum (spekulation), verður vandamálið rökfræðilegt of reynt er að þrengja guðsopinberunina inn í ramma þann sem vitsmunalegar forsendur segja. Þrenningaríhugunin fer öfugt að. Þar er gengið út frá opinberuninni og hún látin móta íhugunina um Guð.


Guðm. Rafn Geirdal, félagsfr. - 24/02/06 22:24 #

Hjalti:

Ég tel fara betur að þú kynnir þér grein upplýsingafulltrúa biskupsstofunnar. Hana ætti að vera hægt að finna með því að leita á vefsíðu Morgunblaðsins. Þar ættirðu að finna röksemdir hans varðandi skynsama trú.

Varðandi tilvitnun þína í Credo eftir Einar Sigurbjörnsson, þá skil ég hann þannig að eftir að viðkomandi hefur öðlast trúarlegan skilning á opinberun Guðs í gegnum heilaga ritningu, þá taki við íhugun hins trúaða um Guð. Hann vill meina að slík íhugun nái handan við ramma rökhugsunar.


Birgir Baldursson (meðlimur í Vantrú) - 24/02/06 22:36 #

Og skynseminnar.


Hjalti (meðlimur í Vantrú) - 24/02/06 23:00 #

Ég mun lesa þessa grein. En ef hann heldur því fram að trú Þjóðkirkjunnar sé á einhvern hátt skynsöm, og í hennar trú fari skynsemi og trú saman, þá er það rangt. Og það að prestar þurfi að fara í Prestaskólann breytir því ekki.

Einmitt. Þrenningin er "handan rökhugsunar" = óskynsamleg. Alveg eins of fleiri kenningar kirkjunnar.


danskurinn - 24/02/06 23:32 #

Hjalti skrifar:"Þrenningin er "handan rökhugsunar" = óskynsamleg."

Guðdómurinn er hinn eini myndaður af mörgum og maðurinn er “sonur” hins “eina”. “Sonurinn” snýr vitund sinni eða skynjunarhæfni að þessum “eina” og er sú afstaða líffræðileg í öllum lifandi verum að undanteknum Guðdómnum sjálfum, sem eftir eðli sínu snýr skynjun sinni að “hinum mörgu”. Vegna þessarar afstöðu er hann Guðdómurinn og vitund hans “föðurvitund”. Víxláhrifin milli “föðurvitundar” annars vegar og “sonarvitundar” hinnar vegar er hinn svonefndi “heilagi andi”.

Sonurinn kallar á föðurinn og faðirinn kallar á soninn og alheimurinn og allur gangur lífsins er lífeðlisfræðileg afstaða eða samband “hinna mörgu” við “hinn eina” og “hins eina” við “hina mörgu”.

Guðdómurinn er hafinn yfir skynjun tíma og rúms og eru stærðir og fjarlægðir, tími og rúm engin hindrun sambands hans eða gagnverkana við hvaða lifandi veru sem er.

Vera má að fólki finnist svona texti óskynsamlegur. Ég væri nátúrulega ósammála þeirri skoðun. Textinn er hins vegar ekki handan rökhugsunar heldur nokkuð þéttur fyrir ;-)


Birgir Baldursson (meðlimur í Vantrú) - 25/02/06 00:01 #

Guðdómurinn er hinn eini myndaður af mörgum og maðurinn er “sonur” hins “eina”.

Hvað hefurðu fyrir þér þegar þú fullyrðir þetta? Eitthvað annað en trúarsetningar?


Birgir Baldursson (meðlimur í Vantrú) - 25/02/06 00:09 #

Vera má að fólki finnist svona texti óskynsamlegur.

Það væri náttúrlega hægt að „parsa“ þetta yfir á skynsamlegt tungumál:

Guðdómurinn er hinn eini myndaður af mörgum og maðurinn er “sonur” hins “eina”.

Maðurinn er afrakstur náttúruaflanna og því mætti segja að þau séu „faðirinn“ í þessu tilliti.

“Sonurinn” snýr vitund sinni eða skynjunarhæfni að þessum “eina” og er sú afstaða líffræðileg í öllum lifandi verum að undanteknum Guðdómnum sjálfum...

Maðurinn sem lífvera snýr vitund sinni að náttúrulögmálunum og rannsakar þau með „vitund sinni“ og er sú afstaða líffræðileg (heilastarf) að undanteknum náttúrulögmálunum (ekkert heilastarf, engin lífræn ferli).

...sem eftir eðli sínu snýr skynjun sinni að “hinum mörgu”.

„Skynjun“ er þarna eðli og ferli náttúrulögmálanna.

Vegna þessarar afstöðu er hann Guðdómurinn og vitund hans “föðurvitund”. Víxláhrifin milli “föðurvitundar” annars vegar og “sonarvitundar” hinnar vegar er hinn svonefndi “heilagi andi”.

Víxláhrif mannsins sem lífveru leiðir af sér meðvitund eða „anda“ og hann er kannski það „heilagasta“ sem við búum að.

En þetta er auðvitað bara hundalógík. Samt gaman að þessu.


danskurinn - 25/02/06 14:51 #

Birgir skrifar:"Hvað hefurðu fyrir þér þegar þú fullyrðir þetta? Eitthvað annað en trúarsetningar?"

Sama eliment og ég nota þegar ég spila eitthvað fallegt (eða ljótt). Hvað hefur maður annars fyrir sér annað en sjálfsþekkingu? Á móti hinum óendanlega fjölbreytileika verður að vera eitthvað eitt sem er óbreytanlegt. Hið óbreytanlega mettar alla hreyfingu, tíma, breytileika. Án þessara andstæðna væri engin skynjun eins og við þekkum hana. Rétt eins og tónlist væri ekki til nema vegna þagnarinnar sem mettar hana.

Lokað hefur verið fyrir athugasemdir við þessa færslu. Við bendum á spjallið ef þið viljið halda umræðum áfram.