Grænsápa eða bara lygi?

Í Blaðinu þann 25. nóvember er viðtal við Sigurjón Árna Eyjólfsson héraðsprest í Reykjavík um breytta réttindastöðu samkynhneigðra. Sumt af því sem hann segir þar slær mig óþægilega.

Það er alvitað að nútímaguðfræði gengur mest út á að fegra Biblíuna og gera höfundum hennar upp aðrar skoðanir en þeir höfðu. Allt fer þetta fram undir þeim merkjum að ritið verði að túlka í ljósi þess sem svokallaður Kristur á að hafa sagt og kennt, jafnvel þau ritningarvers sem lýsa fullkomlega afdráttarlausri afstöðu, eins og þessum um kynlíf tveggja karla. Gegnum aldirnar hefur þetta ekki verið neitt álitamál og kirkjan því fordæmt þessa kynhegðun einum rómi.

En núna eru runnir upp nýjir tímar, tímar umburðarlyndis fyrir ólíkum lífsstíl. Menn segja sem svo: „Meðan um er að ræða fullorðið fólk sem gefur upplýst samþykki sitt fyrir athöfnunum þá kemur mér ekkert við hvað fólk er að aðhafast inni á svefnherbergjum sínum. Kynlíf er enda skemmtilegt og ég vona bara að sem flestir lifi sem mestu af því.“

Það eru meira að segja til Þjóðkirkjuprestar sem hugsa svona. Þetta eru frjálslyndir karakterar í takt við tímann, fullir af nútímalegri réttlætiskennd. Og það má gefa sér að þeim svíði ósveigjanleiki svartstakkanna sem ríkja yfir stofnuninni. Verst er að þessir réttsýnu og nútímalegu prestar hafa sorglega rangt fyrir sér í einu efni, nefnilega því að Biblían er ekki umburðarlynd þegar kemur að kynlífi tveggja karla.

Nefndur Sigurjón Árni reynir í þessu blaðaviðtali að fegra þátt Biblíunnar og gengur jafnvel svo langt að halda því fram að hún hafi ekkert sérstakt að segja í þessum efnum:

„Veistu, Biblían segir voða lítið um samkynhneigð,“ segir Sigurjón. „Hvað varðar Gamla testamentið má rekja flestar yrðingarnar þar um þessi mál og önnur keimlík til tilrauna Ísraelsmanna til þess að skilgreina sérstöðu sína sem þjóðar, eftir fall Jerúsalem og útlegðina. Frjósemisátrúnaður í nágrannaríkjum Ísraels á þeim tíma fólst m.a. í heimsóknum til hofskækna og -karla og þessu töldu Ísraelsmenn nauðsynlegt að hafna. Þjóðin var að móta sig sem trúarsamfélag, sem dæmi má nefna umskurnina og lögmálið - viss hreinleikamerki sem höfð voru í hávegum. Með því að veita þeim háan sess greinu Gyðingar sig frá umhverfinu og nágrönnum sínum sem höfðu aðra siði.“

Gott og vel. Það er grænsápulykt af þessu, en kannski er þetta bara rétt mat á tilurð versanna í Gamla testó. En svo segir Sigurjón Árni:

„Nýja testamentið er öðru marki brennt hvað þetta varðar. Jesú talar ekkert um samkynhneigð. Í bréfum Páls Postula er að vísu að finna umfjöllun um samkynhneigð, en það er frekar eins og hann fjalli um hana í frjamhjáhlaupi - er ekki meginstef. Orðið „samkynhneigð“ kemur fyrir í vissum lastalistum hans, en það er jafnvel spurning hvort það er rétt þýðing á því gríska orði sem Páll notar.“

Svona til að byrja með þá er rétt að geta þess að orðið samkynhneigð kemur hvergi fyrir í Biblíunni, enda ekki nema um 25 ára gamalt í íslensku máli. Aftur á móti má velta fyrir sér hvort setningarhlutinn „eins hafa líka karlar hætt eðlilegum mökum við konur og brunnið í losta hver til annars“ sé rétt þýddur.

En skoðum þessi orð í samhengi. Er þarna verið að minnast á þessar athafnir í framhjáhlaupi? Og hvers konar sekt hvílir á þeim mönnum sem svona hluti fremja, samkvæmt Páli?:

Þeir þekktu Guð, en hafa samt ekki vegsamað hann eins og Guð né þakkað honum, heldur hafa þeir gjörst hégómlegir í hugsunum sínum, og hið skynlausa hjarta þeirra hefur hjúpast myrkri. Þeir þóttust vera vitrir, en urðu heimskingjar. Þeir skiptu á vegsemd hins ódauðlega Guðs og myndum, sem líktust dauðlegum manni, fuglum, ferfætlingum og skriðkvikindum.

Þess vegna hefur Guð ofurselt þá fýsnum hjartna þeirra til saurlifnaðar, til þess að þeir svívirtu líkami sína hver með öðrum. Þeir hafa skipt á sannleika Guðs og lyginni og göfgað og dýrkað hið skapaða í stað skaparans, hans sem er blessaður að eilífu. Amen.

Þess vegna hefur Guð ofurselt þá svívirðilegum girndum. Bæði hafa konur breytt eðlilegum mökum í óeðlileg, og eins hafa líka karlar hætt eðlilegum mökum við konur og brunnið í losta hver til annars, karlmenn frömdu skömm með karlmönnum og tóku út á sjálfum sér makleg málagjöld villu sinnar.

Þar eð þeir hirtu ekki um að varðveita þekkinguna á Guði, ofurseldi Guð þá ósæmilegu hugarfari, svo að þeir gjörðu það sem ekki er tilhlýðilegt, fylltir alls konar rangsleitni, vonsku, ágirnd, illsku, fullir öfundar, manndrápa, deilu, sviksemi, illmennsku. Þeir eru rógberar, bakmálugir, guðshatarar, smánarar, hrokafullir, gortarar, hrekkvísir, foreldrum óhlýðnir, óskynsamir, óáreiðanlegir, kærleikslausir, miskunnarlausir, þeir eru menn, sem þekkja réttdæmi Guðs og vita að þeir er slíkt fremja eru dauðasekir. Samt fremja þeir þetta og gjöra að auki góðan róm að slíkri breytni hjá öðrum. [Leturbreyting mín - BB]

Sigurjón Árni tekur stórt upp í sig þegar hann fullyrðir að þessi hatursáróður geðsjúklingsins Páls postula sé settur fram í einhverju framhjáhlaupi, já nánast varla minnst á kynlíf með fólki af sama kyni. Af hverju getur Sigurjón Árni ekki bara viðurkennt það að Páll postuli úthúðar hommum og lesbíum í Rómverjabréfinu? Af hverju má Biblían aldrei vera fordómafullt rit, skrifað af illa upplýstum skælingjum í árdaga? Af hverju í ósköpunum er svona mikilvægt að hún hafi alltaf vitrænustu útlistunina á öllum málum og síðasta orðið? Af hverju þarf að grípa til fegrana sem jaðra við lygar til að komast hjá að hallmæla Biblíunni?