Kristileg stjörnuspeki
Jn 8:13 Jesús segir ... Ég er ljós heimsins...
The Christian religion is a parody on the worship of the Sun, in which they put a man whom the call Christ, in the place of the Sun, and pay him the same adoration which was originally paid to the Sun.
Thomas Paine
Eitt best geymda leyndarmál Biblíunnar fyrir kristnum kirkjugestum, en ég geri ráð fyrir að guðfræðingar hljóta vita, er að tákn Kristinnar trúar grundvallast af aldagamalli stjörnuspeki og hefðum tengdum henni.
Í upphafi fyrstu trúarbragða manna var ljós sólarinnar grundvöllur alls lífs. Eftir myrkur (nótt) var upprisa sólar merki um nýtt upphaf á sama hátt og upprisa Krists er fyrir kristið fólk. Þannig reis guð upp eftir nóttina og sigraði myrkrahöfðingjann, eins og Jesús sigrar Satan. Þannig er guð (sólin) ljós heimsins og skapari lífs á jörðu. Það er ástæðan fyrir staðsetningu sólar efst á himni í miðju hins forna stjörnuspekikorts (sjá fyrir ofan).
Við þekkjum vel sólkrossinn sem er í mörgum kirkjum og kristnum bókum. En þar er sólinn krossfest á himni eins og má sjá á stjörnukortinu og á krossinum hér fyrir ofan. Á sama hátt er ljós heimsins, sjálfur guð, Jesú Kristur krossfestur á krossi. Hinn þekkti rómverski kross sem haldin er að kristnu fólki á sér fyrst sögu frá 3 öld eftir Krist. Hins vegar er sólkrossinn hinn upprunalegi kross Kristinnar trúar.
Jesús er líka með þyrnikórónu um höfuð sem er tákn sjálfrar sólkrónu sólarinnar (þyrnar=sólargeislar). Einnig eru kórónur kristinna konunga hér fyrr á öldum tákn um það að þeir sóttu vald sitt frá guði (sólinni).
25 desember eru jól í tilefni fæðingu sólarinnar sem hækkar þá á lofti og daginn tekur að lengja. Það er því ekki tilviljun að Jesú er látinn fæðast þennan dag. Einnig steig Jesú niður til heljar í þrjá daga. Sama gildir um sólina í desember, en hún er þá samtals í þrjá daga lægst á lofti.
Fyrsta stjörnumerkið efst uppi á stjörnukortinu eru fiskarnir og til forna voru þau ekki bara tákn mánaða heldur líka tákn fyrir aldir (sem eru u.þ.b 2000 ár að lengd). Án þess að kafa djúpt í þau fræði er upphafsöldin tákn fiskana og þaðan er merki Jesú komið, því hann fæddist á öld fisksins. Það er heldur engin tilviljun að í Mt 14:17 og 19 eru fiskarnir aðeins tveir sem Jesú gefur fólkinu að borða, því fiskarnir eru aðeins tveir í stjörnumerkinu.
Samkvæmt hinni fornu hefð er næsta öld á eftir fiskunum öld vatnsberans. Í Lk 22:10 segir Jesú lærisveinunum að undirbúa síðustu kvöldmáltíðina í húsi vatnsberans. Þessi undarlegi vatnsberi er samhengislaust rugl nema að menn kannist við hallærisleg stjörnuspekitákn þess tíma. Því næsta öld, sú sem Jesú ætlar að koma aftur er öld vatnsberans (sjá stjörnukort fyrir ofan).
Þegar sóknarprestar reyna að finna fólki stað hjá guði vitna þeir oft í Jn 14:2 "Í húsi föður míns eru margar vistarverur". En föðurinn býr á himni og þar eru samtals tólf vistaverur samkvæmt aldagamalli hefð stjörnuspekinnar, sem eru tólf stjörnumerki. Það er því nóg pláss í himnaríki.
Aftur og aftur má lesa ákveðnar tölur í Nýja testamentinu sem fylgja gamalli hefð hinnar fornu stjörnuspeki. Við skulum skoða nokkur þeirra:
Tveir = 2 fiskar
Þrír = 3 mánuðir í árstíð, Sól-jörð-máni, Föður-Móðir-Sonur, heilög þrenning, 3 krossar, o.s.frv.
Fjórir = 4 árstíðir, skipting stjörnumerkjanna í 4 hluta, 4 guðspjöll, 4 höfuð áttir, 4 skaut jarðar, 4 englar o.s.frv.
Sjö = 7 dagar í viku, 7 himnar, 7 plánetur (til forna), 7 brauð, 7 illir andar, 7 innsigli, o.s.frv.
Tólf = 12 mánuðir (stjörnumerki), 12 lærisveinar, Jesú 12 ára í musterinu
Tuttugu og fjórir = Klukkustundir í sólarhring, 24 öldungar í opinberunarbókinni
Þrjátíu = 30 dagar í mánuði (hið forna tímatal), Jesú 30 ára er hann hóf starf sitt, Svikinn fyrir 30 silfurpeningar
Ekki má gleyma í opinberunarbókinni þegar lambið rífur sjö innsigli þá eru verurnar á hestunum tákn fyrir plánetur til forna. Rauðaveran er til dæmis tákn fyrir mars o.s.frv. Segja má að opinberunarbókin sé eitt allsherjar flóð af fornri og hallærislegri stjörnuspeki.
Svona má næstum endalaust telja upp forna stjörnuspeki í Biblíunni. Það má hverjum manni vera það ljóst að Kristin trú byggir þessari aldagömlu hefð sem rekja má aftur til frumtrúarbragða. Það er því sorglegt að vita af fullfrísku fólki festast í þessar forneskju, sem hefur fyrir löngu verið afhjúpuð. Hvernig getur nokkur maður orðið trúaður guðfræðingur? Hvernig er hægt að halda sólguðinum að fólki gapandi í predikunarstólnum? Predikunarstóli staðsettum samkvæmt sólarganginum, því kirkjur hér á landi sem annarstaðar eru byggðar í austur-vestur línu samkvæmt sólarupprás og sólsetri.
Frelsarinn 04.09.2004
Flokkað undir: (
Kristindómurinn
)
Mjög forvitnilegt.
Auðvitað þekkja guðfræðingarnir þetta, þeir passa sig á því að ræða þetta ekki því sú útgáfa af kristni sem þeir boða tengist oft lítið sögunni og/eða Biblíunni.
En þó þeir boði oft annað er þetta nákvæmlega bullið sem þeir trúa á þegar allt kemur til alls. Þegar þeir krjúpa á hnén og ákalla almættið.
þetta er nú bara tilviljanir og ekkert annað. ÉG er reyndar ekki trúaður á neinn sérstakan guð því ég nenni ekki að standa í því að stunda trúarathafnir. Annars finnst mér bara þetta vera óskhyggja að kristni sé byggð á fornum tímatölum og sóldýrkun.
Þetta er nokkur einföldun á flóknum uppruna kristinnar trúar. Það neitar því engin að kirkjan fékk ýmislegt lánað héðan og þaðan þegar hún var í mótun. Víða má sjá áhrif annarra trúarbragða en að tengja það allt við stjörnuspeki er fulllangt gengið. Án þess að neita nokkru sem sett er fram þá vantar rökstuðning því í ýmsu sem nefnt er er gegnið fulllangt í að finna samsvaranir án þess að sýnt sé fram á raunveruleg tengsl
Kristin trú er undirlögð af goðsögum fyrri tíma og fylgir í öllu hefðum trúarbragða um syni guða. Þessi trúarbrögð eiga sér rætur allt til frumtrúarbragða manna í Asíu og norður Afríku. Þannig hefur smitast inn í kristna trú gamlar hefðir úr stjörnuspeki þeim trúarbrögðum sem eiga rætur í henni. Bæði hefur þetta gerst viljandi og óviljandi þegar menn sátu og rituðu goðsögur kristninnar. Fyrr á öldum voru menn í kafi í þessum "fræðum" og mjög uppteknir af allskonar tölum og stjörnutáknum. Afleiðingar þess eru út um allt og líka í Biblíunni.
Enda er það ekkert skrítið í ljósi þess að allt sem er, það þróast. Maðurinn, heimspeki, pólitík og trúarbrögð.
Þó að allt þetta gæti verið satt sem sagt er að ofan get ég ekki séð að það skaði mína trú á nokkurn hátt.... skrítið hvar sumir sjá vopn þar sem engin eru.
Það væri einkar áhugavert að heyra hvað hugsanlega gæti skaðað þín trú á einhvern hátt.
Eitt einkenni trúar og eitt sem aðskilur hana t.d. frá vísindum er að ekkert haggar trúmanninum.
Ég gæti auðveldlega talið upp fjölda atriða sem gætu fengið mig til að trúa, getur þú talið upp eitt sem gæti fengið þig til að hætta því?
Ef ekki er síðari hluti athugasemdar þinnar algjörlega marklaus.
Það er nú ekkert sem getur skaðað trú mína, hins vegar eru nokkrir hlutir sem hafa mótað hana.
Það er ekki rétt hjá þér að ekkert haggi trúmanninum. Allir trúaðir menn hafa einhverntíma þurft að horfast í augu við að kenningar þeirra eru ekki endilega réttar. Þannig getur trúin þroskast með aukinni þekkingu og þroska manneskjunnar. Það eru bara þeir sem neita að horfast í augu við staðreyndirnar sem staðna á trúargöngunni og festast í sömu kreddunum.
Ég lofa þér því að það eru engir hlutir sem geta fengið þig til að trúa....þú fullyrðir út í bláinn. Þó svo að vængjuð vera mundi stíga niður af himni og sprauta sinnepi í rassgatið á þér meðan ún þylur í sífellu "GUÐ ER SKO VÍST TIL" þá mundir þú ekkert frekar trúa á guð......þú mundir í mesta lagi kenna lélegum sveppum um sýnina...eða þreytu...eða geðveiki.
Kjáninn þinn Matti....maður velur ekkert það sem maður trúir..þetta veistu!
Það eru bara þeir sem neita að horfast í augu við staðreyndirnar sem staðna á trúargöngunni og festast í sömu kreddunum.
Ég fæ ekki betur séð en þetta eigi við um alla trúmenn á okkar tímum.
Ég fullyrði aftur á móti að ef Gvuð almáttugur gerði sig sýnilegan og sýndi mátt sinn með því að t.d. lækna alla sjúka hér á jörðu í einum vettvangi myndu líkurnar á því að ég færi að trúa á tilvist hans aukast verulega, jafnvel ef hann myndi bara lækna öll sjúk börn í einum grænum. Ef þessi sami Gvuð gerði sig sýnilegan og sýndi eitthvað myndu líkurnar aukast verulega. Ég myndi aftur á móti ekki fara að trúa á þennan Gvuð bara vegna þess að ég fengi einhverja notalega tilfinningu í kjölfar sjálfssefjunar eins og svo margir trúarnöttarar.
Ekkert getur hugsanlega fengið þig til að hætta að trúa, engin rök, engar staðreyndir, ekkert. Þú kýst að trúa órökstuddum sögum um drauga og kraftaverk vegna þess að þig langar til þess, ekki vegna þess að þú neyðist til þess.
En svar þitt staðfestir semsagt að síðari hluti svars þíns fyrir ofan var algjörlega tilgangslaus, bið þig því um að sleppa því að taka það fram hér eftir að hin eða þessi greinin skaði ekki trú þína enda gerir það ekkert.
Nákvæmlega Matti!
Þetta á við um alla þá sem halda ekki möguleikunum opnum, sem segja:
"STOPP, við höfum fundið hinn endanlega sannleika og þeir sem ekki þekkja hann eru fífl!"
Þetta á við um alla!
Nú???
Er einhver með FULLKOMNA heimsmynd á ALLA hluti, ALLTAF, aLLSTAÐAR????
Veistu Matti, ég held að einhver annar en ég sé veruleikafirrtur. Þú værir kannski til í að kynna mig fyrir þesum Súperman!?!
Meðan ég man, var ég ekki að enda við að segja að fólk ætti að hafa opna heimsmynd en ekki öfugt?
Er einhver með FULLKOMNA heimsmynd á ALLA hluti, ALLTAF, aLLSTAÐAR????
Strámaður. Enginn er að halda neinu slíku fram. Mikilvægi þess að hafa opna heimsmynd felst í því að geta aðlagað hana að þeim upplýsingum sem liggja fyrir.
Þetta gera trúmenn ekki. Þeir hunsa t.d. þá staðreynd að mannskepnan er ekki komin fram samkvæmt plani heldur er afrakstur breytilegra aðstæðna á þessari tilteknu plánetu. Það er hin lokaða heimsmynd trúmannsins, tiltrúin á að fram sé kominn algildur sannleikur um skapara og tilgang, sem gerir hann en ekki okkur brjóstumkennanlegan.
Hafir þú raunverulega opna heimsmynd hlýtur þú að þurfa að vega og meta með sjálfum þér hvort ævagamlar hugmyndir úr trúarritum geti staðist, nú þegar nákvæmar og öruggar upplýsingar um eðli veraldar og þróun tegundanna liggja fyrir. Staðreyndirnar blasa við og fara í bága við allt sem trúarbrögðin kenna. Ertu maður til að horfast í augu við það?
Hef litlu við athugasemd Birgis að bæta, en vildi þó benda á að þar sem við höfum staðfesta að ekkert getur haggað trú þinni er fullkomlega ljóst að heimsmynd þín er lokuð. Þó þú viljir sannfæra sjálfan þig um annað er að sama skapi ljóst að heimsmynd okkar Vantrúarmanna er opin. Grein Birgis sem ég vísaði á útskýrir þetta ágætlega.
Já ég skil hvað þið eruð að fara. Eini gallinn á málfluttningi ykkar er sá að gleyma að telja ykkur sjálfa með.
Annað sem mér þykir skrítið, komandi frá jafn vel þenkjandi mönnum og ykkur sjálfum, er sú afstaða að allir "trúmenn" séu eins.... allir jafn vitlausir og klikk sem hafna vísindum á einhvern hátt.
Þú spyrð mig Birgir hvort að ég hljóti ekki að þurfa að vega og meta fyrir sjálfan mig hvort ævagamlar hugmyndir úr trúarritum geti staðist. Svarið er einfallt, auðvitað geri ég það!...ég er ekki alveg með allar skrúfur lausar.
Mín heimsmynd breytist dag frá degi og oft eftir því í hvernig skapi ég er en trúin er alltaf hin sama. Ég get ekki valið það að hætta að trúa á þann Guð sem ég trúi á. Ég get aftur á móti auðveldlega, á grundvelli trúar minnar, hafnað mörgu af því ógeðslega sem Biblían talar um að við eigum að gera eða ekki gera... þannig að heimsmynd mín er ekkert lokaðri heldur en ykkar.
Tja, þú gefur þér að Guð sé til, þrátt fyrir að ekkert í raunveruleikanum styðji þá tilgátu. Og þessi niðurstaða þín virðist alveg endanleg, þrátt fyrir þennan skort á sönnunum.
Er það ekki dæmi um lokaða heimsmynd?
Jú kannski. En hún er að engu lokaðri heldur en trúleysishugmyndir sem, þrátt fyrir allt, byggja ekki heldur á neinum sönnunum. Hvort sem um er að ræða trúarbrögð eða trúleysisbrögð eru báðir hlutirnir háðir sannfæringu hvers og eins... svona eins og heimspeki.
Það er einungis þegar menn nota þessar hugmyndir til að réttlæta ofbeldi gegn öðrum að menn eru á villigötum því þá eru menn ekki eingöngu að loka á allar aðrar hugmyndir, heldur einnig að upphefja sjálfa sig óeðlilega....og það kann ekki góðri lukku að stýra.
En hún er að engu lokaðri heldur en trúleysishugmyndir sem, þrátt fyrir allt, byggja ekki heldur á neinum sönnunum.
Hvað er það við
trúleysishugmyndir sem byggir ekki á neinum sönnunum? Getur verið að þú sért viljandi að mistúlka hugmyndir trúleysingja til þess að réttlæta eigin trúarhugmyndir?
Þér til fróðleiks, eina hugmyndin sem trúleysingjar eiga sameiginlega er skortur á trú. Sú hugmynd byggir á rökum og sönnunum, eða réttara sagt ,fullkomnum skorti á sönnunum fyrir þeirri trú sem trúleysingjar hafa ekki.
Frábært Matti, þú útskýrir þetta vel fyrir mér. Þú ert að segja, ef ég skil þig rétt, að trúleysingjar geta fært rök fyrir því af hverju þeir trúa ekki....sem er í sjálfu sér ok. En hins vegar þurfa þeir ekki að færa rök eða sannanir fyrir því að Guð sé ekki til...enda er það ekkert umræðan heldur einfaldlega "skortur á trú"
Þetta er frábær yfirlýsing hjá þér matti og einmitt það sem ég hef beðið eftir að heyra frá þér. Í ljósi þessa væri nú ágætt ef þú, og aðrir trúleysingjar, tækjuð upp á því að rökstyðja (því ekki er hægt að sanna) meint trúleysi ykkar í stað þess að ráðast á trú annarra....það er miklu fróðlegri lesning.
Eins þarft nú að hætta að hrópa frasa eins og "Guð er ekki til" því það er jú rakalaus fullyrðing og engar sannanir sem styðja að það sé í raun tilfellið..... nema þú liggir á einhverjum sönnunum um það að enginn guð sé til?
Eins þarft nú að hætta að hrópa frasa eins og "Guð er ekki til" því það er jú rakalaus fullyrðing og engar sannanir sem styðja að það sé í raun tilfellið..... nema þú liggir á einhverjum sönnunum um það að enginn guð sé til?
Á meðan ekki hefur tekist að skýra út
hvað Gvuð er, er fullkomlega rökrétt að fullyrða að
Gvuð sé ekki til.
T.d. eru einhverjir sem halda því fram að Gvuð sé algóður, almáttugur og alvitur skapari alls sem er. Þessi Gvuð er ekki til vegna þess að ekkert getur verið algott, alviturt og almáttugt allt í senn. Eina leiðin fyrir trúmenn til að réttlæta slíkt er með því að misnota hugtökin vitur, máttugur og góður. Aðrir fullyrða að Gvuð þessi bænheyri fólk og framkvæmi kraftaverk, sá Gvuð er ekki til, enginn hefur nokkurn tíman verið bænheyrður og kraftaverk gerast ekki.
Ef einhver heldur því aftur á móti fram að Gvuð sé eitthvað æðra afl er erfiðara að fullyrða að hann sé ekki til, það er hægt að fullyrða að ekkert bendi til þess að eitthvað æðra afl sé til, að það sé algjörlega óþarft að bæta einhverju óþekktu og óþekkjanlegu inn í umræðuna. Það er hægt að krefjast raka fyrir slíkri fullyrðingu og ganga út frá því að hún sé ósönn ef rökin skortir.
Ég sé ekki betur en að þú þurfir að kynna þér málstað trúleysingja betur, þú ert að minnsta kosti afskaplega duglegur við að stilla upp strámönnum og feykja þeim svo niður.
Þetta er nú ekki alveg rétt hjá þér þegar þú segir að fólk hefur ekki verið bænheyrt eða að kraftaverk gerast ekki. Ég hef oft verið bænheyrður og þekki dæmi um kraftaverk.
Ég hef oft verið bænheyrður og þekki dæmi um kraftaverk.
Sennilega er hér um að ræða
óskhyggju,
valkvæma hugsun og
sjálfsblekkingu. Varla útilokar þú, svona opinn og víðsýnn náungi, þá möguleika?
Eða getur þú hugsanlega fært einhverjar sönnur á að þú hafir verið bænheyrður eða að kraftaverk hafi átt sér stað? Að sjálfsögðu ekki.
Þetta er frábær yfirlýsing hjá þér matti og einmitt það sem ég hef beðið eftir að heyra frá þér. Í ljósi þessa væri nú ágætt ef þú, og aðrir trúleysingjar, tækjuð upp á því að rökstyðja (því ekki er hægt að sanna) meint trúleysi ykkar í stað þess að ráðast á trú annarra....það er miklu fróðlegri lesning.
Bíddu, hefur helmingur þessa vefseturs farið framhjá þér? Hvað t.d. þetta hér, þetta, þetta eða bara allt þetta?
Auðvitað get ég ekki sannað það, ekki frekar en þú getur sannað að þú sért til. Til þess að geta sannað eitthvað þarftu að geta endurtekið tilraunina og einungis ef útkoman er ætíð sú sama er hægt að tala um sönnun á fyrirbrigðinu.... sorrý en ég hélt að þú vissir eitthvað um vísindalegar vinnuaðferðir.
Ég þykist vita að það skipti litlu máli hvað ég segi hér á netinu, þú hefur þegar ákveðið að trúa því ekki, sem er í sjálfu sér mjög skynsamlegt. Bænheyrsla og kraftaverk eru ekki tilraunir sem gefa þér ætíð sömu niðurstöðu heldur persónuleg reynsla hvers og eins.
Þú getur aldrei sannað það fyrir mér eða nokkrum öðrum að þú elskir börnin þín. Aðeins þú og hugsanlega börnin vita það.... svo einfalt er það, þið bara vitið það,án nokkra sannana.
Ég held að vandamál þessarar rökræðu sé skortur á skilgreiningu hins meinta Guðs. Á meðan þú metur Guð sem eitthvert fyrirbæri úr ævafornri bókmenntasögu gyðinga þá er nú ekkert skrítið að þú skiljir mig, hvað þá Guð.
Matti, pældu aðeins í þinni eigin valkvæmu hugsun. Þú hefur þegar ákveðið að enginn guð sé til og auðvitað hafnar þú þá öllum sögum um bænheyrslu og kraftaverk, svo einfallt er það.
Ég hins vegar veit betur og læt ég nú ekki bjóða mér hvaða vitleysu sem er.
Auðvitað get ég ekki sannað það, ekki frekar en þú getur sannað að þú sért til. Til þess að geta sannað eitthvað þarftu að geta endurtekið tilraunina og einungis ef útkoman er ætíð sú sama er hægt að tala um sönnun á fyrirbrigðinu.... sorrý en ég hélt að þú vissir eitthvað um vísindalegar vinnuaðferðir.
Með því að líkja þessu saman dæmir þú þig (enn og aftur) úr leik í þessari umræðu. Það er einmitt hægt að búa til tilraun til að sanna að ég sé til. Tilraunir sem hægt er að endurtaka óháð rannsóknaraðila og komast að sömu niðurstöðu. En skilgreining þín á empírískum sönnunum er röng... sorrý, þú virðist ekki vita nokkurn skapaðan hlut um vísindalegar vinnuaðferðir.
En þú ert náttúrulega að snúa út úr. Það væri einfalt að sanna að kraftaverk hefði átt sér stað ef slíkt væri algengur atburður. Sú staðreynd að engin slík sönnun er til er einmitt ágæt vísbending um að kraftaverk eiga sér ekki stað í raunveruleikanum. Tilviljanir eiga sér aftur á móti stað og einfaldar sálir rugla þessu stundum saman.
En það eru til sannanir sem byggja ekki á empíriskum tilraunum. Hefur þú heyrt talað um stærðfræði og rökfræði?
Þú getur ekki sannað tilvist Gvuðs með nokkru móti. Það eina sem þú getur gert er að vísa í tilfinningar þínar og óskir. Þig langar til að Gvuð sé til.
Á þessi er eðlismunur.
Enn og aftur gerist þú sekur um ódýra útúrsnúninga sem varla geta talist við hæfi hjá manni sem meðal annars kennir börnum um trúmál. Ég ætla rétt að vona að þú leggist ekki svona lágt til að sannfæra fermingarbörnin um ágæti trúar þinnar. Þetta er nefnilega lógík sem er kannski í lagi hjá fermingarbörnum, en fullorðið fólk á að vera vaxið upp úr svona barnaskap.
Á meðan þú metur Guð sem eitthvert fyrirbæri úr ævafornri bókmenntasögu gyðinga þá er nú ekkert skrítið að þú skiljir mig, hvað þá Guð.
Í fyrsta lagi, þá ertu enn og aftur að stilla upp strámanni. Vinsamlegast hættu því, það er þreytandi til lengdar. Þú hefur engar forsendur til að fullyrða að ég meti Gvuð sem "eitthvert fyrirbæri úr ævaforni bókmenntasögu Gyðinga".
Í öðru lagi, þá er ekki til nein skilgreining á Gvuði sem heldur vatni. Málið er ekkert flóknara en það. Ég hef á þessum vettvangi beðið þig um að skilgreina Gvuð en þú hefur komið þér undan því. Ástæðan er ekki flókin, þú getur ekki skilgreint Gvuð án þess að lenda í þversögn og rökleysu.
Þú getur aldrei sannað það fyrir mér eða nokkrum öðrum að þú elskir börnin þín. Aðeins þú og hugsanlega börnin vita það.... svo einfalt er það, þið bara vitið það,án nokkra sannana.
Gott og vel, ég nenni ekki að þræta við um hvort ég geti sannað að ég elski börnin mín, þó reyndar sé hægt að sýna fram á með vísindalegum aðferðum að stundum þegar ég umgegnst börnin mín myndar heilinn minn ákveðin efni og kemst í ástand sem sumir vilja kalla
ást.
Ást mín á börnunum er svipuð og trú þín á Gvuði, þ.e.a.s. huglægt ástand, tilfinning. En stóri munurinn er sá að ég get á einfaldan máta sýnt fram á tilvist barnanna minna. Þú getur ekki með nokkru móti sýnt fram á tilvist Gvuðs. Þarna á milli er eðlismunur. Það hefur enginn efast um að til sé trú á Gvuði, menn efast um tilvist Gvuðs. Að sama skapi máttu gjarnan efast um ást mína á börnum mínum, ég myndi ekki nenna að þræta við þig um slíkt, en ef þú reynir að þræta um tilvist barna minna ertu einfaldlega geðsjúklingur.
Matti, pældu aðeins í þinni eigin valkvæmu hugsun. Þú hefur þegar ákveðið að enginn guð sé til og auðvitað hafnar þú þá öllum sögum um bænheyrslu og kraftaverk, svo einfallt er það.
Rakalaus þvættingur. Ég hafna öllum sögum af bænheyrslum og kraftaverkum vegna þess að engin slík saga kemur með nokkurri sönnun annarri en persónulegum vitnisburði einstaklinga og við vitum að lítið er að marka slíkan vitnisburð. Við vitum líka að alltaf eru til einfaldari og nærtækari skýringar. Auk þess er ekkert sem bendir til þess að sá máttur sem menn tilbiðja í bænum sínum sé til og því glórulaus að gera ráð fyrir því að bænheyrsla sé raunverulegt fyrirbæri. Það eina sem hún getur haft áhrif á er hugarástand þess sem fer með bænina.
Ég hins vegar veit betur og læt ég nú ekki bjóða mér hvaða vitleysu sem er.
Þú hefur
lokaða heimsmynd og ert fyrir löngu búinn að ákveða að ekkert fái þig sannfært um annað en þú hafir rétt fyrir þér. Þú virðist óska þess að það sama gildi um mig og aðra trúleysingja en það er rangt, þú hefur ekki rökstutt það almennilega.
Hættu nú að reyna að líkja saman Gvuðstrú þinni, ósk um tilvist ósýnilegs, almáttugs, algóðs og alviturs anda við skort á slíkri trú. Það er nefnilega eðlismunur þar á milli.
Matti segir það staðreynd að kraftaverk gerist ekki..... engin rök eða sannanir þar, bara innihaldslausar yfirlýsingar.
Matti segir að mig "langi" bara að Guð sé til..... sjálfum "langar" honum að Guð sé ekki til og ber fyrir sig einhverskonar hugmyndum um að hann sé svo ofsalega klár í rökhugsun...og þannig geti hann fullyrt um hluti sem hvorki er hægt að sanna né afsanna, eins og ALHEIMURINN (yfir og undir og allt um kring, aðrar víddir og hliðstæðir veruleikar td.) sé allur svo augljós bara ef maður hugsar eins og hann þá þekki maður hinn endanlega sannleika tilveru okkar.
Matti er pirraður á öllum stámönnunum sem ég læt fjúka um leið og hann kallar mig trúarnöttara, geðsjúkling og vanhæfan (og lýsir þannig yfir vanþekkingu sinni á trú, geðsjúkdómum og fullkomlega hæfum einstaklingum :)
Matti telur það strámann þegar ég fullyrði eitthvað um hans tilfinningu gagnvart Guði.... svo segir hann í lokinn: "Hættu nú að reyna að líkja saman guðstrúnni þinni, ósk um tilvist ósýnilegs, almáttugs, algóðs og alviturs anda....osfr." .... þetta segir hann án þess að vita nokkuð um þann Guð sem ég trúi á.
Matti biður um skilgreiningu á Guði eins og allir menn skilgreyni alla hluti eins og aðeins þannig sé hægt að vita einhvern sannleika um eðli þeirra.
Matti ef þú getur skilgreint fyrir mig "stól" þá skal ég skilgreina fyrir þig Guð!.
Matti fullyrðir að ég geti ekki skilgreint Guð án þess að lenda í þversögn og rökleysu. Matti Guð er kærleikur! Hvar er mótsögnin og rökleysan?
Matti þessi "ást" til barnanna þinna sem þú segir vera mælanlega í heilanum á þér er væntanlega serótónín og endorfín í skemmtilegu hlutfalli við önnur boðefni. Sömu niðurstöðu er hægt að fá þegar fólk notar eiturlyf.... bara svona pæling. Þó svo að þú upplifir ást þína á börnum þínum sem efnaboð eru aðrir sem skynja mun dýpri merkingu á bak við þetta kraftaverk.
Þar sem ég hef ákveðið að vera nettur níhílisti í kvöld þá ætla ég að hafna þessari hugmynd þinni um að þú eigir einhver börn. Af hverju ætti ég að trúa einhverju sem ég les á internetinu bara af því einhver fígúra sem kallar sig Matti Á segir það??? Þar fyrir utan er hann ekki til.... ekki frekar en nokkuð annað...ARRRGGG:..ég er bara að verða geðveikur... þá hlýtur Matti bara að vera spámaður...
Sorrý Matti, ég er bara ekkert að fara að trúa því að þú eigir einhver börn og get ég rökstutt það á ágætis máta.
Matti segist hafna öllum frásögnum af kraftaverkum og bænheyrslu. Það gerir hann án þess að rannsaka ÖLL kraftaverk og ALLAR bænheyrslur sem fólk telur sig hafa upplifað....hvað var aftur orðið sem hann notaði..valkvæm hugsun, er það ekki?
Matti ég veit að þetta er svona, ég hef lennt í því sjálfur.
Matti segir að ég sé með lokaða heimsmynd af því ég trúi á Guð. Er ekki alveg að skilja hvað hann er að fara þar sem ég hef pælt mikið í báðum möguleikum en ekki bara öðrum þeirra. Þetta er svona jafn rökrétt og að ég mundi ásaka Matta um lokaða heimsmynd fyrir það að loka á möguleikann um að Jörðin sé flöt.
Matti svona rétt í lokin vil ég benda þér á það að minn reynsluheimur er töluvert öðruvísi en þinn. Það er ekki þar með sagt að annarhvor okkar þekki einhvern endanlega sannleika um tilvist Guðs eða ekki. Ég trúi á Guð, þú trúir ekki á Guð. En ég ætla ekkert að efast um það að þinn reynsluheimur geti gefið þér eitthvað annað en þær skoðanir sem þú hefur á þessum málum. Ég get heldur ekki ætlast til þess að þú skiljir eitthvað mitt sjónarmið þar sem þú hefur ekki fengið að upplifa það sama og ég.
Annars verð ég að segja að mér þykir þetta alger snilldar hugmynd að halda úti svona þráðum þar sem fólk getur skemmt sér við að rífast um hluti sem ómögulegt er að komast að niðurstöðu um. Þið fáið prik fyrir það :)
Ég held að lalli hafi sett nýtt met í síðustu athugasemd.
Í hvert einasta sinn sem hann vitnar til þess sem ég segi snýr hann út úr eða fer rangt með.
Magnað.
lalli, þú virðist ekki skilja að ein aðalástæðan fyrir því að við höldum úti þessum spjallþráðum er til þess að geta sýnt fólki hve ruglaðir þið trúarnöttararnir eru, þakka þér fyrir að hjálpa okkur við það.
Jamm, þetta rakalaus þvættingur hjá þér.
Alheimurinn er lifandi vera. Þar sem þessi lifandi vera nær yfir allt, sem er til yfirleitt, verður hún frá sérstöku sjónarmiði að skoðast "einmanna". Þessi alsherjar vera getur ekki haft neina stórveru yfir sér, og ekki getur hún heldur haft neina sams konar veru við hlið sér eða skör lægra. Hún verður því í sjálfri sér hin eina vera sinnar gerðar. Allt hvað til er, efnislegt eða andlegt, líkamlegt eða sálrænt, lífrænt efni eða ólófrænt, eru hlutar þessarar veru, annaðhvort af sál hennar eða líkama.
Og sú spurning vaknar, hvernig þessi einstæða vera lifi lífinu. Höfum við yfirleitt einhver skilyrði þess að gera gert okkur grein fyrir "einkalífi" slíkrar veru, ef svo mætti að orði komast. Eign lífsreynsla eða tilvera sýnir okkur, að hún er gagnverkunum á milli sjálfra okkar og umhverfisins, það er að segja lífsins umhverfis okkur bæði í mynd stjörnuhiminsins yfir okkur, meðbræðranna samhliða okkur, smáveranna í okkur og steina- og jurtaríkisins undir okkur. Guðdómurinn er aftur á móti allt sem til er.
Vitandi og óafvitandi bærist með okkur djúp tilfinning þess, að rökrétt heimsstjórn sé að baki allrar tilveru, það er að segja stjórn guðlegs vilja. Öll skynjun, öll reynsla leiðir óhjákvæmilega til þeirrar þekkingar, að frumtónn alheimsins sé kærleikur, auk þess sem allar lifandi verur verða á ákveðnu þróunarstigi fyrir þeirri reynslu, sem hægt er að kalla" fæðinguna miklu", og er í eðli sínu vígsla, sem veitir hinni lifandi veru vissu um eigin persónulegan ódauðleika og jafnframt algera tilveru Guðdómsins.
Maður með háþroskaða vitsmuni getur ekki viðurkennt líflausan óskapnað sem þann vilja Einhvers, er hann skynjar með fullri dagvitund að baki allra mynda náttúrunnar og jafnframt að baki lífsins. Fyrir vitsmuni sína verður honum fljótlega ljóst, sem þjáningarnar höfðu þegar kennt honum, að honum hefur orðið á sú skyssa, að hugsa sér guðdóminn í sinni eigin mynd.
Þar sem Guðdómurinn mun ætíð vera hinn eini myndaður af mörgum, getur maðurinn aldrei orðið annað en "sonur" þess "eina". Þess vegna hlýtur "sonurinn" að snúa vitund sinni, skynhæfni sinni, að þessum "eina". Þessi afstaða er beinlínis líffræðileg í öllum lifandi verum, að undanteknum Guðdóminum sjálfum, sem eftir eðli sínu snýr sé að "hinum mörgu". Vegna þessarar afstöðu er hann Guðdómur og vitund hans "föðurvitund". Við sjáum því hér, að alheimurinn eða sameinað orkustarf og tilvera alheimsins myndar víxláhrif milli tvenns konar vitunda, hugræn víxláhrif milli "föðurvitundar" til annarrar handar og "sonarvitundar" til hinnar. Og þá erum við komin að hinni miklu frumgreiningu alheimsins: "Þríeina lögmálið" eða "faðirinn", "sonurinn" og víxláhrifin milli þessara tveggja lífsforma, hinn svonefndi "heilagi andi".
Þá skilst okkur að eins og líf sonarins er óhugsandi án meðbræðra, án alheimsins og jafnframt án "hins eina", er líf föðurins óhugsandi án sonarins, án hinna lifandi vera, án "hinna mörgu". Það sem náttúran eða meðbræðurnir eru lífi sonarins, eru hinar lifandi verur, "hinir mörgu", lífi föðurins. Eins og náttúran og meðbræðurnir eru "heimur sonarins" eða tilverusvið, þannig eru hinar lifandi verur, "hinir mörgu", "einkaheimur" föðurins eða Guðdómsins. Eins og sonurinn kallar á föðurinn, kallar faðirinn á soninn. Og alheimurinn og um leið gangur lífsins er þá hvorki meira né minna en lífeðlisfræðileg afstaða eða samband "hinna mörgu" við "hinn eina" og"hins eina" við "hina mörgu".
"Öll skynjun, öll reynsla leiðir óhjákvæmilega til þeirrar þekkingar, að frumtónn alheimsins sé kærleikur"
Blegh. Meiri heimspekiþvæla frá danskinum. Á nú ekki að færa þetta inn á spjallborðið?
Ég held að það gæti nú verið eitthvað til í þessu hjá honum Danska. Kærleikurinn er eflaust sterkasta aflið í alheiminum.
Kommon Arnþór, Guð í þessari sögu þinni er einfaldlega myndlíking fyrir náttúruna.
Og hvað er náttúran annað en hugarsmíð Guðs?
Eilífðin er sú "kyrrð", þaðan sem öll hreyfing skynjast. Eilífðin, kyrrðin eða " fasti punkturinn" er í fyllsta máta merki einhvers lifandi og hverjum einasta manni er unnt að reyna þessi sannindi sjálfur, því að þau mynda þann kjarna sem nefnist "ég". Væri þessi fasti punktur ekki staðreynd, myndi yfirleitt engin skynjun vera til. Samt er það einmitt staðreynd að við skynjum, við erum til og sköpum, og umhverfis okkur í náttúrunni er einnig sköpunarmáttur hinna svonefndu náttúruafla að verki. Sköpunarmáttur þessara náttúruafla starfar rökrétt og ber langt af mannlegri sköpun í rökréttri framkvæmd og snilli og engin ástæða er til að ætla að þessi sköpun sé ekki merki hugsunar og vilja. Getur nokkur hlutur innan sköpunarsviðs mannsins orðið til án hugsunar og vilja? Tvímælalaust ekki.
Með áhrifum sínum í milljónir ára hefur náttúran þroskað hugsun og skynfæri mannsins. Þessi náttúra, sem rúmar allt hið skapaða, er því gædd sköpunarmætti, hugsun og vilja. Sama náttúra hlýtur því að vera gædd reynslu-hæfni og sjálfsvitund, því án reynslu væri engin hugsun og án skapara engin sköpun. Það sem við köllum náttúruna eða alheiminn, birtist hinum þroskaða könnuði sem lifandi vera, guðdómur, sem við lifum, hrærumst og erum í.
En náttúruöflin eru ekki eingöngu þær efnislegu sveiflur, sem jarðneskt mannkyn skynjar nú með háþróuðum efnislegum skilningarvitum og kallast ljós, hljóð, ilmur, kuldi, hiti osfv. Í náttúrunni er einnig að finna ennþá fíngerðari sveiflur eða örvandi áhrif af hugrænni gerð. Öll trúarbrögð eru afleiðing slíkra áhrifa sem styrkt hafa hugboð mannsins um eilífðartilveru. Eilífðarsviðið verkar á mennina og knýr þá til að íhuga, leita og kanna einnig utan tíma og rúms. Leit þeirra mun koma þeim í samband við vísindi, sem geta kennt þeim að skilja endurfæðingu og örlagamyndun. Skilningurinn mun breyta hugsunarhætti þeirra og hegðun og smám saman munu þeir viðurkenna og sannreyna, að sjálf þeirra er eitt með sjálfi guðdómsins, sem er eilífðin sjálf eða hinn fasti punktur alheimsins. Þeim mun skiljast að lífið er eilíft og það sem menn kalla dauða, er aðeins blekking, því að það er einungis sá líkami sem bundinn er rúmi og tíma, sem getur dáið en ekki sú eilífðarvera sem notar hann um stund sem tæki ;-)
Þið eruð að reyna að gera náttúruna að einhverju öðru en hún er án þess að hafa nokkuð á bak við það.
Þar sem sumir sjá steypu
sjá aðrir hús
Þar sem sumir sjá tré
sjá aðrir skóg
Þar sem sumir sjá efni
sjá aðrir flóknari alheim
sjitt hvað ég á aldrei eftir að verða jafn háfleygur og Danskurinn!
Ef náttúran er guð þá spyr ég:
Hefur náttúran áhuga á daglegu lífi okkar?
Hefur náttúran álit á þeim siðferðilegum spurningum sem við glímum við?
Er náttúrunni til dæmis ekki alveg sama þó fólk svíkji undan skatti?
Þarf nokkur trúarbrögð til þess að virða náttúruna?
Ef einhver hefur áhuga á lífi okkar má vissulega segja að náttúran hafi áhuga því allir og allt er jú hluti af henni.
Ef þú hefur áhuga á siðferðislegum spurningum má með sanni segja að að náttúran hafi það líka, því vissulega ert þú hluti af náttúrunni...nema þú standir fyrir utan náttúruna? Því má segja að náttúran glími við siðferðisspurningar daglega og vissulega hlýtur hún óhjákvæmilega að hafa álit á góðu og illu.
En til að fyrirbyggja misskilning þá eru þetta bara hugmyndir eins hluta af náttúrunni sem vll ekkkert fullyrða eitt né neitt..... skrítið hvernig mismunandi hlutar náttúrunnar geta verið ósammála!
Ef einhver hefur áhuga á lífi okkar má vissulega segja að náttúran hafi áhuga því allir og allt er jú hluti af henni.
Ef þú hefur áhuga á siðferðislegum spurningum má með sanni segja að að náttúran hafi það líka, því vissulega ert þú hluti af náttúrunni...nema þú standir fyrir utan náttúruna? Því má segja að náttúran glími við siðferðisspurningar daglega og vissulega hlýtur hún óhjákvæmilega að hafa álit á góðu og illu.
En til að fyrirbyggja misskilning þá eru þetta bara hugmyndir eins hluta af náttúrunni sem vill ekkkert fullyrða eitt né neitt..... skrítið hvernig mismunandi hlutar náttúrunnar geta verið ósammála!
Óli Gneisti skrifar ..
"Ef náttúran er guð þá spyr ég: Hefur náttúran áhuga á daglegu lífi okkar? Hefur náttúran álit á þeim siðferðilegum spurningum sem við glímum við? Er náttúrunni til dæmis ekki alveg sama þó fólk svíkji undan skatti? Þarf nokkur trúarbrögð til þess að virða náttúruna?"
Svarið ætti að vera já, ef Guð er náttúran.
Trúin á dauðann er grundvöllur nútíma heimsmenningar. Þeir sem falla í ónáð, eru teknir af lífi, morðingjum er refsað með lífláti, vígbúist er til stríðs, sem merkir það, að búst er af kappi til þess að geta drepið svo marga menn sem unnt er af andstæðum þjóðum og kynflokkum. Allt gerist þetta í trausti þess, að allir þessir menn gjöreyðist í dauðanum, svo enginn þurfi framar að óttast óþægindi af þeim. Þessi trú er grundvallaratriði nútíma heimsmenningar.
Jarðlífið er miklu fremur birting dauðans og tú á hann heldur en birting lífsins og trú á það. Þessi hugsunarháttur, sem hnígur að því að efla veldi dauðans og undirokað hefur mannkynið í árþúsundir, fyrst í nafni trúarbragðanna og síðan efnishyggjunnar, hefur ekki haft í för með sér batnandi jarðlíf, sökum þess að smám saman hafi tekist að úrýma "vondu fólki". Þvert á móti lítur út fyrir að stöðugt verði að finna upp stærri og stærri og sífellt snjallari vígvélar til þess að reyna tortíma hinum "glæpsamlegu og siðspillandi fjendum", sem menn óttast að muni útrýma þeim sjálfum, nema þeir verði fyrri til.
Lífsskilyrði milljóna manna er langtum harðari og erfiðari en nokkru sinni meðal frumstæðra þjóða fortíðarinnar. Nú deyja milljónir manna úr hungri, af því að þeir hafa engin skilyrði til að geta unnið sér fyrir daglegu brauði. Öll þau störf í heiminum, sem unnt er að hafa lífsframfæri af, eru meira og minna einokuð og þar með forréttindum háð. Öll hin efnislegu gæði, sem með réttu tilheyra öllu mannkyni og allir eiga að njóta góðs af, eru í einkaeign, ýmist einstakra manna eða stórra auðhringa og hlutafélaga. Þessi einka einokun allra nattúrugæða heims hefur skilyrðislaust dauðann í för með sér. Þau litlu gæði , sem venjulegir menn, lítt efnum búnir, geta öðlast með vinnu sinni, eru í rauninni einungis smámolar af þessari einkaeinokun.
Hafa mennirnir þá yfirgefið sannleikann, hafa þeir eitt sinn staðið honum nær? Sennilega! Sannleikurinn hefur eitt sinn átt langtum meiri ítök í mönnum en hann á nú. Eitt sinn var trúin á eilíft líf, handan efnilegu tilverunnar, mesti aflvaki mannlífsins og hún er það enn með öllum svonefndum náttúrubörnum. Trúin á lífið í stað dauðans, trúin á lífið sem raunverulegan frumkraft tilverunnar og dauðann sem eitthvað annars flokks og lægra í lífsþróuninni er manninum grundvallaratriði á fyrstu þróunarstigum hans sem manndýr. Hann heldur að allt sé lifandi, byggt "öndum", "guðum" og "vættum" , og þessi lífsskoðun er nær sannleikanum en lífsskoðun efnishyggjumannsins og guðleysingjans.
Þannig að í staðinn fyrir að svara spurningunni minni þá ferðu bara að þvæla um eitthvað allt annað. Lélegt.
Óli skrifar:
"Þannig að í staðinn fyrir að svara spurningunni minni þá ferðu bara að þvæla um eitthvað allt annað. Lélegt."
Spurningunni er svarað í upphafi. Reyndar er spurningin skilyrt við frumstæðan skilning þinn í upphafi, svo henni var fyrst svarað á frumstæðan hátt með einföldu jái, svo þú gætir skilið svarið. Viðbótin er fyrir fróðleiksfúsa.
Maðurinn uppsker eins og hann sáir.
Greyjið Arnþór er alveg að drepast yfir því hvað hann er djúpur, nú dettur mér vissulega í hug máltakið hæst bylur í... Arnþóri.
Ætlarðu í alvörunni að halda því fram að náttúrunni sé ekki alveg skítsama þó að einhver svíkji nokkrar krónur undan skatti? Já er ekkert svar, þú verður að útskýra af hverju náttúran hefur skoðun á svona málum.
Finnst náttúrunni í lagi að fátækir menn svíki undan skatti? En að sjálfssögðu finnst henni slæmt ef ríkir menn svíkja undan skatti, eða hvað? Hvað með menn einsog Árna Johnsen sem finnst þeir ekki fá nóg og taka því bara meira af því þeir eiga það svo innilega skilið (að eigin áliti)? Hvar stendur náttúran í svona málum og hvernig upplýsti hún þig, Arnþór, um skoðun sína?
Var Árni ekki dæmdur fyrir það sem hann gerði?
Voru ekki allir þeir sem dæmdu aðgerðir hans hluti af náttúrunni?
Það væri nú fínt að fá þína útskýringu á náttúrunni Óli því mér finnst þú vera að tala um eitthvað fyrirbæri sem þú einhvernveginn stendur fyrir utan....en nú vil ég ekkert fullyrða um það.
En ef Árni hefði ekki verið dæmdur?
Og ef þeir dæma eru hluti af náttúrunni þá spyr ég hvers vegna saklausir menn eru dæmdir?
Er náttúruguðinn ekki alveg jafn mikil villigata og hinir guðirnir?
Það hefur enginn haldið því fram að mennirnir séu fullkomnir. Annars skil ég ekki alveg hvert þú ert að fara í síðustu athugasemd.
Þú heldur því fram að Árni hafi fengið refsingu sína óbeint frá náttúrunni, ef náttúran hefði svona mikinn áhuga á að refsa Árna þá hefði ég haldið að allir fengju sína refsingu.
Óli skrifar
"Já er ekkert svar, þú verður að útskýra af hverju náttúran hefur skoðun á svona málum."
Já er reyndar ágætt svar við spurningunum þínum Óli. Sköpunarmáttur þessara náttúruafla starfar rökrétt og ber langt af mannlegri sköpun í rökréttri framkvæmd og engin ástæða er til að ætla að þessi sköpun sé ekki merki hugsunar og vilja. Þegar sagt að að maðurinn uppskeri eins og hann sáir, þá er átt við fullkomlega rökrétt ófrávíkjanlegt lögmál, sem gildir jafnt um alla menn. Þegar guðdómurinn hefur skoðun á einhverju máli er það ekki eins og þegar þú hefur skoðun á einhverju Óli. Þú verður að reyna skoða heiminn út frá öðru sjónarhorni en eigin takmörkunum. Skoðun guðdómsins eru rökrétt lögmál og það er vilji forsjónarinnar eða guðdómsins, að hinni lifandi veru takist á löngum þróunarferli að lifa eilífu lífi sínu án þeirra lífkerfa-truflana, sem hljóta að eiga sér stað á þróunarskeiði plöntu- og dýraríkisins. Sú eðlilega ummyndun líffærakerfisins, sem maðurinn hefur nú yfir að ráða í einu jarðlífi, mun einhverntíma í framtíðinni verða hlutskipti þessarar sömu veru, þegar hún flyst úr efnislegu ástandi yfir í hið geislamyndaða. Hugtakið "upprisa" á í framtíðinni að verða jarðneska manninum staðreynd.
Og þegar hann hefur náð því þróunarstigi að stjórna efninu með viljamætti sínum, er ekki framar hægt að tala um hann sem "jarðneskan mann", heldur "sannan mann", "manninn í guðs mynd". Þá mun flutningur verunnar milli efnislegrar og andlegrar lífsskynjunar ekki framar truflast af neinum "dauða". Umskiptin munu verða jafn eðlileg og umbreyting frá bernsku til æsku og frá æsku til manndóms og frá manndómi til elli er nú hinum jarðneska manni.
Þar til þessu þróunartímabili er náð, hlýtur líf hins jarðneska manns þó stöðugt að skiptast í tímabundna líkamlega og andlega tilveru á víxl þar sem veran er yfirleitt vitandi um aðeins það svið þessara tveggja, þar sem hún dvelur í það skiptið. Á sviði efnissviðsins er rík tilhneiging til að afneita tilveru hins sviðsins og í reynd er það að vissu leyti hið sama og ef lirfan afneitaði tilveru fiðrildisins. Með nútíma andlegum vísindum er leitandi "mannlirfum" okkar tíma þó fært að þekkja annað en sinn eigin þrönga "lirfuheim".
Hvað er það sem leiðir þróunina til þess ástands, þar sem hryggð, þjáningar og dauði er yfirunnið? Hverjum einstökum manni er unnt að gera dauðann að einhverju fögru í stað þess að vera eitthvað hræðilegt. Hann getur lært að deyja með því að læra að lifa, það er að segja með því að læra þekkja lögmál lífsins og reyna lifa í samræmi við þau. Því fremur sem hugsanir mannsins, tilfinningar og athafnir eru í samræmi við grunntón alheimsins og algilt siðalögmál: að vera lifandi verum til gagns og gleði, því léttari mun dauðinn verða, þegar þar að kemur. Hann mun verða sem endurnýjun lífsins, dásamleg hvíld frá lífinu í efnisheiminum. Svo kemur aftur ummyndun lífkerfis: hin mannlega vera verður aftur að byggja þann heim, þar sem er mótspyrna, sem þroskar og þar sem það hefur þjáningu í för með sér að hugsa rangt. En nú fær hún nýtt ólúið líffærakerfi sem byggt er upp í móðurkviði og nýja möguleika til þess að læra að hugsa og lifa svo í komandi jarðvist, að hún megi smám saman sigrast á dauðanum.
Óli spyr og spyr:
Finnst náttúrunni í lagi að fátækir menn svíki undan skatti? En að sjálfssögðu finnst henni slæmt ef ríkir menn svíkja undan skatti, eða hvað? Hvað með menn einsog Árna Johnsen sem finnst þeir ekki fá nóg og taka því bara meira af því þeir eiga það svo innilega skilið (að eigin áliti)? Hvar stendur náttúran í svona málum og hvernig upplýsti hún þig, Arnþór, um skoðun sína?
Þú ættir að hugsa meira um að bæta sjálfan þig Óli og minna um að gagnrýna aðra. Maður bætir ekki aðra menn, þeir verða sjálfir að gera það. Þannig hefur náttúran upplýst mig um skoðun sína. Skoðun okkar á lífinu er eitt af grundvallaratriðum tilverunnar, því hún leysir úr læðingi orsakir og afleiðingar, er skapa okkur örlög. Hún gerði það í fortíðinni, hún gerir það í nútíðinni og hún mun einnig gera það í framtíðinni.
Mér þykir alltaf jafn merkilegt hvað þú segir lítið í svona löngu máli, þú þykjist skilja heiminn betur en aðrir, þar á meðal betur en vísindamenn og ég spyr hvernig þú öðlaðist þessa vitneskju? Er þetta ekki bara nöttarakenning hjá þér? Hvers vegna ert þú svona upplýstur? Fórstu á orkuvitundarnámskeið eða hvað?
Hafðu engar áhyggjur, ég bæti mig á hverjum degi en ég reyni líka að bæta líf annarra í leiðinni, mér finnst það yfirleitt fylgjast að.
Óli til að svara þér enn og aftur og hann Árna kallinn þá má vissulega segja að náttúrulögmálin hafi orsakað allt í hans máli, glæpinn sem og refsinguna.
Mér virðist sem svo að þú teljir náttúruna á einhvern hátt standa fyrir utan mannlega hegðun.
Nú vitum við að það sem gerðist í málinu hans Árna gerðist. Við getum endalaust vellt okkur upp úr því hvernig hlutirnir hefðu verið ef einhverjar aðrar breytur hefðu verið til staðar... en svo var ekki, hlutirnir gerðust eins og þeir gerðust algerlega óháð því hvað sumir vildu,eða vildu ekki, að gerðist.
Árni stendur ekkert utan við náttúruna frekar en ég eða þú. Allt sem gerist er rökrétt út frá sjónarmiðum náttúrunnar... nema ef vera skildi að við búum ekki í mekanískum heimi, sem leiðir þá óhjákvæmilega til þess að við getum ekki einu sinni treyst náttúrulögmálunum.
Sá dómur sem Árni hlaut stendur ekkert fyrir utan náttúruna. Allt sem er tilheyrir náttúrunni og allt sem gerist er bundið náttúrunni. Þetta ættir þú að vita.
Ég held að þú sért ekkert að skilja mig.
Já það gæti eflaust verið.
Ok mér finnst fólkið dáldið vera að fullyrða hluti sem það veit ekkert um og af hverju fóruð þið að tala um náttúruna.
OG ykkur til fróðleiks þá hef ég verið vitni að kraftaverki.
Ég var á einhverju móti og það var verið að byðja fyrir fólki og ég sá fót lengjast ásamt fleirum sem sáu það líka
ég sá fót lengjast ásamt fleirum sem sáu það líka
Þetta er stöðluð
brella. Ágætlega útskýrt í bókinni
Faith healars sem er m.a. til í
Þjóðarbókhlöðu. Kíktu endilega á þá bók svo þú fallir ekki fyrir svona trixum í framtíðinni.
Lokað hefur verið fyrir athugasemdir við þessa færslu. Við bendum á spjallið ef þið viljið halda umræðum áfram.
Matti Á. (meðlimur í Vantrú) - 05/09/04 13:47 #
Mjög forvitnilegt.
Auðvitað þekkja guðfræðingarnir þetta, þeir passa sig á því að ræða þetta ekki því sú útgáfa af kristni sem þeir boða tengist oft lítið sögunni og/eða Biblíunni.
En þó þeir boði oft annað er þetta nákvæmlega bullið sem þeir trúa á þegar allt kemur til alls. Þegar þeir krjúpa á hnén og ákalla almættið.