Á þessum degi fagna kristnir upprisu Jesú Krists og á www.kirkjan.is er ritað í tilefni dagsins Á þessum degi minnist kirkjan þess að ,,sigrarinn dauðans sanni” sem reis upp frá dauðum í undri páskahátíðarinnar… Burt séð frá trúverðugleika þessarar goðsögu sem átti að eiga sér stað í Palestínu fyrir c.a. tvö þúsund árum þá er ákveðin mótsögn og siðleysi falin í henni.
Ég geri ráð fyrir að kristnir geri þá lágmarks kröfu til Guðs síns, sem meints höfundar lífsins, að hann þekki gang náttúrunnar. Því miður virðist þessi Guð vera út á þekju í þeim fræðum. Viðgangur lífs á jörðinni er háður því að einstaklingar fjölgi sér og deyi. Með því fá tegundir tækifæri til að þróast og með dauðanum er sú hringrás tryggð. Þannig er dauðinn sigur lífsins á jörðinni og án hans væri ekkert líf. Með þróun hefur heppilegasti líftími hverrar tegundar verið stilltur sem ræðst af umhverfi og aðlögunarhæfni hennar. Með upprisu eftir dauðann er gengið gegn þessum gangi náttúrunnar og því er kristin trú í raun óvinur lífsins á jörðinni.
Í flestum lifandi verum er ein sterkasta hvöt okkar að vilja lifa. Án þeirrar löngunar væri enginn drifkraftur fyrir tegundir að fjölga sér. Engu að síður getur löngunin til að lifa horfið frá fólki vegna margvíslegra aðstæðna. Við sem viljum lifa gerum okkar besta til að vekja lífslöngunina hjá þeim sem svo er ástatt. Því okkur finnst sárt að sjá einstaklinga sem ekki hafa lifað fulla ævi deyja ótímabærum dauða. Á þessar hvatir og langanir spilar kristin trú á mjög siðlausan hátt. Þannig er lífslöngunin í raun varningur Kirkjunnar eins og eiturlyf hjá dópsalanum.
Því miður Jóhannes ferðu villu vega, skilur ekki það sem ég er að skrifa. Veður beint í það sem ég er að gagnrýna sem er tilgangurinn. Til hvers ætlar þú að hanga næstu milljarð ára í viljalausu himnaríki? Ef eitthvað er tilganglaust og heimskulegt þá eru það uppvakningar kristninnar sem eru í fullkominni mótsögn við sjálft lífið á jörðinni.
Getur velverið að ég hafi miskilið þetta enda er þetta hálf ruglingslega sett upp hjá þér. þú segir að Viðgangur lífs á jörðinni er háður því að einstaklingar fjölgi sér og deyi. Rétt er það til að tryggja það að hver tegund haldist við á þessari plánetu. En það er ekki upprunalega planið samkvæmt kristinni trú. Dauðinn kom ekki í spilið fyrr en í Eden.
Til hvers ætlar þú að hanga næstu milljarð ára í viljalausu himnaríki? spyrðu
Ég ætla ekki að vera þar og hanga ég ætla að vera þar til að lofa Guð og eiga samfélag við hann eins og ég var skapaður tilEkki bara í miljarða ára heldur að eilífðu . Ég var ekki skapaður til að vakna vinna sofa og allt þar á milli.
Svo fjölga ég mér ekki til að vilja lifa eða við halda tegundinni. Heldur að því að ég hef testesteron sem knýr mig áfram til kynmaka. og út úr þeim koma börn.
Nú nú, ef tilgangurinn er ekki að fjölga sér, af hverju var þá guð að koma testosteroni osfrv inn í jöfnuna?
annars hefði þessu nú öllu átt að vera lokið með þeim Adam og Evu.
Snær. Nú veit ég ekki alveg hvort þú ert að vísa í "En það er ekki upprunalega planið samkvæmt kristinni trú. Dauðinn kom ekki í spilið fyrr en í Eden."
En þar átti ég við Dauðan en ekki að fjölga sér. Upprunalega planið hefur alltaf verið að fjölga sér og ekki deyja.
Eða "Svo fjölga ég mér ekki til að vilja lifa eða við halda tegundinni."
Þar á ég við mig algjörlega persónulega. Veit ekkert hvernig aðrir hafa það.
Ef syndar fallið hefði ekki komið til hefði ekki komið til þess að við halda tegundinni. það þarf ekki að við halda því sem ekki deyr. Heldur aðeyns að uppfylla upp að vissu marki.
Jóhannes skrifar: "Upprunalega planið hefur alltaf verið að fjölga sér og ekki deyja." Bara þessi eina setning segir allt um þá skelfingu sem blind trú getur leitt fólk í og hversu mikið vinur okkar hann Jóhannes er út á þekju. Hvernig yrði umhorfs á jörðinni ef öll dýr og menn lifðu endalaust?
Ef allir fjölguðu sér og engin dræpist, þá yrði brátt þröngt á þingi. En þröngt mega sáttir sitja, hmm?
Veit ekki hvort þið náið merkingu orðsins að uppfylla. Ekki það sama og yfirfylla heldur uppfylla að vissu marki.
Jóhannes, mun þá Yahweh útvega getnaðarvarnir fyrir allar dýrategundir þegar uppfyllingar plánetunnar jörð er lokið?
Og Guð blessaði þau og sagði: ,,Frjóvgist og vaxið og fyllið vötn sjávarins, og fuglum fjölgi á jörðinni. Enn og aftur er hann að tala um fylla en ekki yfir fylla. Ekki Svo út í hött hjá þér að nefna getnaðarvarnir því ef Guð getur Skapað dýr með Orði einu og sagt þeim með orði einu að fjölga sér þá getur hann að sjálfsögðu með orði einu sagt þeim að hætta að fjölga sér.
Nei, það getur hann ekki. Hann er nefnilega ekki til. Sorrí.
Þegar menn brestur visku og rök þá svara menn svona eins og þú Vésteinn.
Ég dró eitt mannakorn fyrir þig Vésteinn. það hljómaði svona.
Enginn dragi sjálfan sig á tálar. Ef nokkur þykist vitur yðar á meðal í þessum heimi, verði hann fyrst heimskur til þess að hann verði vitur. Því að speki þessa heims er heimska hjá Guði.
Fyrra bréf Páls til Korintumanna 3:18-19
Satt best að segja Jóhannes þá hefur þú ekkert til málanna að leggja nema hvað opinberun þín ber sorglegt vitni um afleiðingar rörsýnar fólks í ofsatrúarsöfnuðum. Ég get því ekkert annað en vorkennt þér.
Það er satt ég sjálfur hef ekkert til málana að leggja sjálfur nema það sem ég tel og trúi að sé Guðs orð.
Og hvað varðar rörsýni væri ágætt ef þú gætir bent mér á þína útlistun þess hugtaks.
En rörsýn fyrir mér er að fókusa aðeyns á einn hlut og láta ekki utan aðkomandi hluti trufla sig.
Ég hef verið báðum meginn við borðið Ég hef verið trúlaus.
Og kann því betur að hafa rörið fyrir sjáandi auganu heldur en því blinda.
Því mér virðast margir aðrir hérna hafa rörsýn á sína skoðanir. Og þá gegnum blinda augað.
Það væri líka gaman að fá þína útlistun á ofsasöfnuði.
Ofstrúarsöfnuður er í mínum huga þar sem er ofsa trú ofsalega mikil trú og menn taka hlutinna alvarlega og að fullri allvöru.
Það hefði orðið lítið úr kristninni ef menn hefðu ekki tekið hana alvarlega og haft ofsatrú.
Megi Guð gefa mér meiri trú.
Oooo... dróstu mannakorn handa mér? Mikið var það fallegt af þér. Mér finnst þetta nú athyglisverður texti hjá Páli heitnum. Hann er nefnilega að viðurkenna að það sem teljist viska fyrir guði sé heimska þessa heims.
Það er rétt hjá þér
Því að þú getur ekki skilið Guð með öllum gáfunum þínum þú þarft að sleppa þínum hugmyndum og hyggjuviti.
það segir í Fyrra bréfi Páls til Korintumanna 1:21-25
Því þar eð heimurinn með speki sinni þekkti ekki Guð í speki hans, þóknaðist Guði að frelsa þá, er trúa, með heimsku prédikunarinnar Gyðingar heimta tákn, og Grikkir leita að speki, en vér prédikum Krist krossfestan, Gyðingum hneyksli og heiðingjum heimsku, en hinum kölluðu, bæði Gyðingum og Grikkjum, Krist, kraft Guðs og speki Guðs. Því að heimska Guðs er mönnum vitrari og veikleiki Guðs mönnum sterkari
þess vegna telur Guð það frekar vera kost að vera frekar heimskur og einfaldur eins og lítið barn og trúa Guði en uppfullur af mannlegri speki og efast um allt. Þar að segja ef vitið þvælist fyrir okkur.
Hann er líka að segja að öll speki heimsins svo há sem hún nær, nær ekki upp í það að vera talinn heimska hjá guði svo heimskuleg er hún.
Í raun það sem þú telur vera speki upp á 100 stig nær ekki nema 10 stigum hjá Guði á skalanum 0-100.
Nú erum við komnir með eitthvern grundvöll að byggja á. Þú segir: "þú getur ekki skilið Guð með öllum gáfunum þínum þú þarft að sleppa þínum hugmyndum og hyggjuviti" ... með öðrum orðum, ég þarf að leggja frá mér sverð og skjöld gagnrýninnar hugsunar og hneppa frá mér skyrtunni svo örvar og gaflök krysslinga eigi greiða leið að hjarta mínu. Ég þarf að opna munninn og gleypa við bitanum sem mér er boðinn án þess að athuga hvort það sé öngull inni í honum. Ég þarf að sleppa taki mínu á hlutveruleika og efnisheimi til að gvuðsi geti klófest mig. Sko, ég er í sjálfu sér alveg sammála þessu. Það kemur bara ekki til greina að ég geri það, því ég veit það eitt sem ég get séð og tekið á, fundið fyrir eða haft rökstuddan grun um að sé satt. Sú þekking mín á umheiminum sem ég öðlast með skilningarvitunum og höfðinu er sönn þekking. Það, sem skilningarvitin og höfuðið bera ekki skynbragð á, get ég ekki ætlað að sé sönn þekking, í besta falli ágiskanir, misjafnlega líklegar. Gvuð er ein ágiskunin sem er ekki líkleg; ef ég sleppi því sem ég veit og skil til að hleypa inn í hausinn á mér einhverju sem a) gengur ekki upp miðað við það sem ég veit að er satt og b) ég gæti ekki einu sinni skilið, samkvæmt skilgreiningu og c) hefur öll einkenni blekkingar eða ímyndunar, ef það er það sem ég helypi inn í hausinn á mér er það skref aftur á bak. Ég var einu sinni trúaður. Eftir því sem ég komst til vits og ára fjölgaði bitunum í púslinu uns ég sá að púslið gengur alveg upp án þess að gvuð sé með puttana í því. Hafandi lagt saman tvo og tvo og skoðað margar hliðar á málunum, áttai ég mig á því að gvuð er ekki til. Ég "frelsaðist" ef svo má segja.
Þú segir: "þess vegna telur Guð það frekar vera kost að vera frekar heimskur og einfaldur eins og lítið barn og trúa Guði en uppfullur af mannlegri speki og efast um allt" Þetta er hverju orði sannara. Þar liggur nefnilega hundurinn grafinn. Ef ég er ekki orðinn of ryðgaður í Biblíusögunum, þá sagði Ésús "leyfið börnunum að koma til mín því þeirra er guðs ríki. Hver sem ekki tekur móti guði sem barn (gerir það alls ekki eða eitthvað)" -- ég mann þetta ekki alveg orðrétt. Alla vega, þetta er alveg satt. Málið er, að munurinn á barni og fullorðnum er einkum fólginn í þroska og viti sem hinn fullorðni hefur umfram barnið. Meðan barnið trúir foreldrum sínum þegar þeir segja því frá jólasveinum, páskahérum, tannálfum, draugum, tröllum, eigin íþróttaafrekum eða guði, þá trúir hinn fullorðni ekki hverju sem er. Hann trúir aðeins því sem meikar sens. Það er vegna þroska hans, skilnings og, stundum, gagnrýninnar hugsunar. Það, að taka á móti guði sem barn, merkir að taka á móti honum án gagnrýninnar hugsunar og án þess að beita þroska sínum og skilningi til að sjá í gegn um reykinn og speglana. Spáðu í þetta.
Kæri Vésteinn. Það er gott að við erum farnir að skilja hvorn annan og erum sammála að við getum ekki skilið Guð með gáfunum eða rökhugsun.
Ég mæli líka með því að athuga hvort að það sé öngull í bitanum, að fenginni reynslu minni í leit að sanleikanum. Ég veit ekki hvað ég hef aðhylst mörg trúarbrögð og stefnur gegnum tíðina og margsins verið klófestur í net blekingar og hindruvitna. Ég hef lært á reynsluni og öðlast þannig þekkingu.
Nú hef ég verið kristinn í nær 10 ár og hef ekki fundið öngulinn enn, eða verið klófestur og mér er frjálast að fara ef ég vill. Og ég skal fúslega viðurkenna það fyrstur manna að ég hafi verið blektur, ef það verður sannað að Guð sé ekki til. En á meðan held ég glaður áfram og trúi að hann sé til.
Enda hef ég engu að tapa.
Ég er bara þannig að ég þarf ekki alltaf að þreifa á hlutunum til að trúa þeim eða sjá þá borðliggjandi fyrir framan mig, enda hafa þeir menn verið taldir sælir sem trúa en hafa ekki séð.
Hugsaðu þér ef ég segði þér að þú gætir hlaupið 100 metrana á undir 14 sekúndum. En þú myndir aldrey trúa því, eða láta reyna á það, vegna þess að þú vildir sjá tímann fyrst. Það meikaði ekki heldur sens að maður gæti gengið á tunglinu fyrir 100 árum.
Og ég er alls ekki að meina að þekking sé slæm eða röng þvert á móti þekking er lífsnauðsynleg. Hefur þú setið á fremsta bekk í Krossinum eða Fíladelfíu til að afla þér raunverulegrar þekkingar á því sem þar fer fram.
Gvuð er ágiskun segir þú. það er rétt. En ég trúi að sú ágiskun sé rétt en ekki þú. það er munurinn á okkur annars erum við einstaklega sammála. Komumst bara að misjafnri niðurstöðu. Annar velur að trúa hinn ekki.
Það er kannski kjarni málsins, "Annar velur að trúa hinn ekki." Fyrir mitt leyti, þá er það engin spurning að ég trúi ekki staðhæfingu eða ágiskun ef hún gengur ekki upp við þá þekkingu sem ég veit að er sönn. Með öðrum orðum, ef einhverju er haldið fram og það á sér ekki stoð í raunveruleikanum, passar ekki inn í raunveruleikann, og ofan á allt á mér að vera ókleift að skilja það, þá segi ég nei takk. Frekar kýs ég hlutveruleikann. a) Hann er sannur, b) hann rökréttur og c) ég get rannsakað sjálfur hvaða vafaatriði sem ég kann að efast um. Gagnrýnin hugsun, efahyggja, sífelldar spurningar og eftirgrennslan, í stuttu máli, skipulögð þekkingarleit, hefur skilað mannkyninu hundraðföldu eða þúsundföldu því sem trúarbrögð hafa gert. Meðal annars hefur skipulögð þekkingarleit leitt í ljós að það sem trúarbrögðin hafa haldið fram í gegn um tíðina er beinlínis rangt. Nú átta ég mig vel á því að það er hægt að trúa á gvuð án þess að trúa hverjum staf í Biblíunni. En samhengið sem gvuð verður til í skiptir mjög miklu máli: Hugmyndin um guð verður til í hrærigraut spurninga: Hvað gerist þegar við deyjum? Hvers vegna erum við til? Hvaða margliti bogi er þetta sem birtist á himninum þegar rignir? Hvernig varð heimurinn til? ...og svo framvegis. Fólk sem skildi ekki það sem við skiljum í dag bjó sér til guð til að svara spurningunum. Guðinn tók svo á sig ýmsa aðra eiginleika. Nú hefur flestum þessara spurninga verið svarað, en samt er ríghaldið í guðinn. Ég skil alveg að fólk geri það, en ég trega það mjög, að fólk skuli ennþá leggja átrúnað á þessa þjóðsögu.
Sem fullorðinn maður nálgast maður hlutina sem fullorðinn maður. Ef ég, fullorðinn maðurinn, nálgaðist hlutina sem barn er ég að taka skref aftur á bak í þroska.
Trúarbrögð eru forsendur. Guð er einnig forsenda.
Allt það sem manneskja telur beinharða vitneskju verður sjálfkrafa að forsendu. Allt það sem manneskja hefur nokkurntíma lært myndar stórt tól sem notað er til þess að greina alla nýja vitneskju.
Þetta er það sem á ensku er kallað 'mental map'.
Ef þú kennir barni, sem er nú sjálfsagt ekki með eins fyllilega vel uppbyggt 'mental map', að til sé hlutur/fyrirbæri/vera sem brýtur allar þær reglur sem barnið mun síðar læra, þá á það líklega til að hafna þessum eftirnefndu reglum
Ef komið er fyrir einum litlum hlut af vitneskju sem er röng, og lögð er nægilega áhersla á hana, verður allri annarri nýrri vitneskju sem stangar á við þennan bút venjulega hafnað.
Ég tel kristni, og trú yfirleitt, vera einmitt gott dæmi um lélegar forsendur af þessu tagi.
Meira að segja hörðustu efasemdarmenn þurfa að vinna mikið að því að geta kastað út þeirri gömlu vitneskju sem hugsanlega röng, komi ný og betri vitneskja til. Kristnir vinna ekki einu sinni markvisst að þvi að finna það út hvort trúin sjálf geti verið röng, eins og efasemdarmenn gera jafnvel við þróunarkenninguna, sem margir íhaldsmenn kristninnar og gagngrýnismenn aþeista benda á sem einn af hornsteinu trúleysis, ef eitthvað er.
Fyrir sönnum efasemdarmönnum er ekkert heilagt, og tel ég það þeirra helsta kost.
Ég skrifaði:
"...læra, þá á það líklega til að hafna þessum eftirnefndu reglum"
'Þessari áðurnefndu vitneskju', hefði ég viljað sagt.
Lokað hefur verið fyrir athugasemdir við þessa færslu. Við bendum á spjallið ef þið viljið halda umræðum áfram.
Jóhannes - 20/05/04 17:38 #
Það er einmitt málið hann sigraði dauðan. Ekki samt á þann hátt að við hættum að deyja líkamnlega. Og þar sem ég geri mér grein fyrir að þú hafir eitthvað kynt þér kristna trú þá sníst hún ekki um það að lifa og deyja aðeins til að lifa og deyja. Heldur erum við að tala um það tækifæri sem hann endurreysti að maðurinn fái lifað eylífðlega eins og upphaflega planið hljóðaði upp á í Eden forðum daga. Því að trúinn er sú og ég vitna bara beint í það sem kristnir trúa
13 Ekki viljum vér, bræður, láta yður vera ókunnugt um þá, sem sofnaðir eru, til þess að þér séuð ekki hryggir eins og hinir, sem ekki hafa von. 14 Því að ef vér trúum því að Jesús sé dáinn og upprisinn, þá mun Guð fyrir Jesú leiða ásamt honum fram þá, sem sofnaðir eru. 15 Því að það segjum vér yður, og það er orð Drottins, að vér, sem verðum eftir á lífi við komu Drottins, munum alls ekki fyrri verða en hinir sofnuðu. 16 Því að sjálfur Drottinn mun stíga niður af himni með kalli, með höfuðengils raust og með básúnu Guðs, og þeir, sem dánir eru í trú á Krist, munu fyrst upp rísa. 17 Síðan munum vér, sem eftir lifum, verða ásamt þeim hrifnir burt í skýjum til fundar við Drottin í loftinu. Og síðan munum vér vera með Drottni alla tíma. 18 Uppörvið því hver annan með þessum orðum
Fyrra bréf Páls til Þessaloníkumanna 4:13-18
Þetta er sú krafa sem kristnir gera til Guðs síns
Þannig ef þú ert að Gagnrýna kristinndóm á hans forsendum þá skaltu kynna þér hann betur