Svo ekki fari á milli mála að ég fari með guðlast, þá lýsi ég því hér með yfir að hugmyndin um Guð er ekki annað en hindurvitni, að engin rök liggja fyrir um tilvist nokkurra guða, að djöflar, púkar, englar og dýrlingar eru goðsagnir einar, að ekkert líf er eftir dauðann, hvorki himinn né helvíti, að páfinn er hættulegur ofstækismaður og steingervingur aftan úr öldum, að heilagur andi er ekki annað en grínfígúra og ekki til annars brúklegur en vera hafður að háði og spotti.
James Randi
Svo ekki fari á milli mála að ég fari með guðlast, þá tek ég undir allt sem Randi segir.
Undarlegar yfirlýsingar þessa manns um að öll "rök" skorti fyrir tilvist Guðs, á sama tíma og hann kastar fram fullyrðingum um allt mögulegt...án nokkurra raka!?
Nú, eru einhver góð rök fyrir tilvist æðri máttar? Á að leiða okkur í ljósið?
Skondið.
Ég verð að taka undir hjá Lalla. En ég sé hinsvegar ekki afhverju Snær heldur að það sé gert tilraun að umturna hann. Það er líka til önnur leið en vantrú eða trú. Það er að vera hvorugt báðir möguleikar um tilvist guðs(hver skonar gerð) eða ekki tilvist liggur í þekkingarleysi. Ef maður fygir þessu er maður agnostik. Ef frá þessu sjónarhóli er séð þá væri réttmæt krafa að fá rökstuðning frá báðm hliðum. Án þess þó að vilja færa einhvern í "ljósið".
Venjulega þykir það öruggt að túlka tal um æðri mátt sem tal um guðlegar verur, vitundir sem eru sagðar út og fyrir ofan skynbrögð okkar og skilnging.
Hér er ekki að finna neina undantekningu hvað það varðar.
Ég vil benda á að skynbrögð og skilningur mannanna er langt í frá fullkominn. Ég tel mig geta fullyrt það að það er heill hellingur af hlutum í Alheiminum sem við skynjum ekki og enn fleiri sem við skiljum ekki. Á meðan svo er get ég ekki fullyrt nokkuð um það að enginn æðri máttur sé til.
Á meðan svo er get ég ekki fullyrt nokkuð um það að enginn æðri máttur sé til.
Ég fullyrði hins vegar það að engin góð ástæða er til þess að stunda tiltrú á, eða taka til greina vitnisburð, um slíkar verur, og þá að hluta til vegna nákvæmlega sömu raka og þú notar.
Af orðum Lárusar Páls hér að ofan mætti ráða að, skoðanirnar "guð er til" og "guð er ekki til" séu jafnréttháar, og að ekki sé hægt að krefjast sannana eða raka fyrir því að guð sé til, nema að menn séu á sama hátt reiðubúnir að færa rök eða sannanir fyrir hinu gagnstæða. Það er gjarna klætt í búning réttlætis og jafnréttis að þarna eigi að gilda eitthvert jafnræði skoðana. Þetta er alrangt. Það er kenning að guð sé til. Að guð sé ekki til er ekki kenning, heldur efasemdir um að kenningin "guð er til" sé rétt. Þeim sem setja fram kenningu og halda því fram að hún sé rétt ber að sanna hana. Þartil það tekst höfum við hinir fullan rétt á að draga hana í efa. Það er langur vegur frá því að guðstrúarmenn hafi í nokkurn tíma getað sýnt fram á að fyrirbærið sé til. Þeir hafa á hinn bóginn verið ósparir á að lýsa eigindum þessa ímyndaða fyrirbæris, og það eru einmitt þessar margþvældu lýsingar á eigindum guðs sem renna hvað sterkustum stoðum undir efasemdir okkar.
Sönnunarbyrðin er alfarið guðstrúarmegin. Fyrir okkur hina hefur ekkert það komið fram sem gefur minnstu vísbendingu um að guð sé til, miklu heldur hnígur allt í þá átt að hann sé það ekki. Þar sem guðstrúarmenn sjálfir halda því fram að það sé ekki sannanlegt að guð sé til, heldur verði menn bara að trúa því, skulum við bara leyfa þeim að trúa því, það ætti hinsvegar að vera bannað að troða þessu bulli upp á annað fólk, ekki síst auðtrúa börn.
Lokað hefur verið fyrir athugasemdir við þessa færslu. Við bendum á spjallið ef þið viljið halda umræðum áfram.
Finnur - 11/03/04 10:10 #
Words of wisdom.
Snilldarsíða.