Allar færslur Allir flokkar Sos Um félagið Úrskráning Lógó Spjallid@Vantru Póstfang Vantru@Facebook Vantru@Youtube Vantru@Twitter

Dalandi siðferði

Viltu nammi væni?
Alltaf er jafnhjákátlegt að sjá þegar hinir kristnu byrja að tala um dalandi siðferði, sem afleiðingu af fráhvarfi frá kristindóminum. Hvílík endemis sjálfsblekking sem þetta fólk beitir sig!

Hvað er það annars sem kristnir kalla dalandi siðferði? Er það kynjajafnréttið sem óðum er að komast á? Eru það sjálfsögð lýðréttindi samkynhneigðra sem eru smám saman að komast í réttan farveg? Afnám þrælahalds í vestrænum heimi? Ástundun gagnrýninnar hugsunar? Tjáningarfrelsið? Afnám dauðarefsinga?

Allt þetta er tilkomið vegna fráhvarfs frá kristindómi. Aftur á móti hafa morð, dópneysla og ofbeldi ekkert að gera með það hvort menn eru trúaðir eða ekki. Eiturlyfjaneysla hefur t.a.m. alla tíð verið fylgifiskur trúarástundunar þótt kristnin sé reyndar að mestu laus við slíkt (nema þegar menn þamba rauðvínssull og þykjast með því vera að drekka blóð). Morð og ofbeldi hinsvegar...

Það þarf bara að gaumgæfa blóði drifna sögu kristninnar. Horfa á ofbeldið á kórdrengjum kaþólskra. Galdrabrennurnar. Krossferðirnar. Bannfæringar á þeim sem uppgötvuðu að heimsmynd Biblíunnar er ekki rétt.

Einnig má nefna það misrétti sem "trúfrelsið" á Íslandi er beitt, m.a.s. með ákvæði í stjórnarskrá sem dæmi um kristilegt ofbeldi. Hið trénaða kristna klerkavald hefur komið sér svo kyrfilega fyrir í þjóðfélaginu með aldalöngum áróðri og endalausri viðkvæmni fyrir gagnrýni að enginn virðist þora að reka upp minnsta styggðaryrði.

Og í krafti þessa hafningar kristinnar og kirkjunnar yfir gagnrýna umræðu geta svo prelátar hennar ekið sér mærðarlegir í kristilegri sjálfumgleði og sjálfbirgingshætti.

En ekki mikið lengur.

Birgir Baldursson 03.10.2003
Flokkað undir: ( Kristindómurinn , Siðferði og trú )